دوم خرداد سالروز ناصر حجازی است، شخصیتی دوست داشتنی و البته محترم که همه دوستش
داشتند. هم آیی ها، هم قرمزها.
سنگربان تیم ملی در اولین جام جهانی تاریخ
فوتبال ایران در کنار اینکه به عنوان یکی از برترین دروازه بانان تاریخ فوتبال آسیا
مطرح بود از ویژگی هایی برخوردار بود که او را از سایرین متمایز می
کرد.
حجازی در عمل بارها نشان داده بود که بایدها و نبایدهای اخلاقی و
رفتاری را مهمتر از اهدافش می داند و دقیقا به همین دلیل بود که هر گاه احساس می
کرد، حقی ناحق شده، حتما واکنش نشان می داد.
"ناصر حجازی اسطوره واقعی
فوتبال ایران است" این اظهارنظر علی پروین درباره کسی است که نزدیک به 10 سال
همبازی اش بود و با وجود اینکه او قرمز بود و حجازی آبی ، همیشه همدیگر ار مورد
ستایش قرار می دادند.
امروز دوم خرداد است؛ روزی که به بهانه های مختلف
فراموش نشدنی است. یکی از بهانه ها سفر بی بازگشت آقای خوش تیپ و صریح اللهجه
فوتبال ایران است. "او"یی که هم محبوب استقلالی ها بود و هم مورد توجه خاص
پرسپولیسی ها.
شاید به همین دلیل است که در دوم خرداد سال 90 همه ضجه
زدند:
"آی عشق! چهره آبی ات پیدا نیست"