روزنامه اسپانیایی مارکا در فاصله 4 هفته مانده به پایان رقابت‌های لالیگا و با قوت گرفتن شایعه ترک سانتیاگو برنابئو از سوی مورینیو به شدت به انتقاد از وی پرداخت و در یادداشتی با تمسخر آقای خاص نوشت:
مورینیو بدترین دشمن خودش است.
وی با آخرین و بزرگترین ماجراجویی‌اش جایگاهش را نابود کرد.
مورینیو اشتباه جدی و جبران‌ناپذیری انجام داد که فراموش کرد رئال مادرید، پورتو نیست؛ رئال مادرید چلسی یا اینتر هم نیست. هیچ مقایسه‌ای بین این تیم‌ها نه از لحاظ تاریخچه یا افتخارات، عناوین، شکوه، پیراهن تیم، لوگوی باشگاه، بازیکنان و یا حتی هواداران آنها نمی‌شود انجام داد.
او هنگامی که می‌گوید هیچ کس نباید به او بخندد، حتی خودش را به مبارزه می‌طلبد. چه طور جرأت می‌کنند؟ نه رسانه‌ها، نه کاسیاس حتی اگر کاپیتان رئال مادرید یا اسپانیا و قهرمان اروپا یا جهان باشد و نه حتی راموس و مطمئناً نه کریستیانو رونالدو حتی اگر در اوج باشد و به خاطر اینکه یکی از 2 بازیکن برتر دنیا است نمی‌تواند به او بخندد. او باید بیشتر از هر کس دیگری در رئال مادرید بدرخشد و البته نه داوران؛ نه سایر مربیان، نه یوفا یا فیفا یا حتی یونیسف نباید به او بخندند.
او مورینیو است؛ آقای خاص
چگونه کسی می‌تواند از او انتظار داشته باشد در مراسم اهدای توپ طلای فیفا حاضر شود و کنار آدم بیکاری مثل دل‌بوسکه بنشیند که تنها یک ماه در سال کار می‌کند. چه هتک حرمتی! این فقط یک اتفاق است که دل بوسکه 2 بار رئال را به قهرمانی در لیگ قهرمانان، 2 قهرمانی در لیگ و سوپرجام اسپانیا و اروپا تنها در فاصله 4 سال با تیمی بسیار نامتعادل‌تر از تیم فعلی رسانده است.
همه این چیزهای بی‌معنی در تیم ملی اسپانیا که با 3 قهرمانی پی‌در‌پی در اروپا و جهان پس از متحیر کردن اسپانیایی‌ها و خارجی‌ها (البته به جز مورینیو) افتخاراتی را به دست آورده که هیچ تیم دیگری در دنیا نتوانسته به آن برسد، چه اهمیتی دارد؟ فقط 2 قهرمانی در اروپا با یک قهرمانی در جام‌جهانی بین آن دو؟ چه بازی بچگانه‌ای!