از آن روز که اکبر میثاقیان با نوک تیز کفش‌هایش به استوک فرزاد حاتمی بازیکن نیمکت‌نشین و معمولی راه‌آهن کوبید تا مثلا شوکی به او بدهد سال‌های زیادی نگذشته اما فرزاد دیگر آن بازیکن کمرو و خجالتی نیست که آن روز به خاطر شوک اکبر اوتی بغض کرده بود و احتمالا با شوک بعدی گریه هم می‌کرد.
حالا و در روزهایی که اکبر میثاقیان یک مربی اخراجی به حساب می‌آید فرزاد حاتمی تبدیل به مهاجم فیکس استقلال شده و به تیم ملی هم رسیده است. جوانک بلندقامتی که در راه‌آهن کم حرف می‌زد حالا با ۹ گل زده در لیگ بر‌تر دوازدهم بعد از هر گل با حنیف عمران‌زاده -هر جای زمین که باشد- به هوا می‌پرد و سینه به سینه او می‌ساید تا در خوشحالی بعد از گل هم بزرگ شدنش را به رخ بکشد.
حاتمی که در راه‌آهن یک بازیکن ذخیره و پایین‌تر از حد معمولی بود در سپاهان توفیقی نیافت اما در تراکتورسازی تبدیل به مهاجمی تاثیرگذار و البته بدشانس شد که کمتر دیده می‌شد. فرزاد از همان روزهای حضور در سپاهان به لیست بازیکنان محبوب قلعه‌نویی راه یافت و بعد از همراهی او در تراکتورسازی در نیم‌فصل لیگ جاری بار دیگر به امیر در استقلال پیوست.
بعد از حضور در استقلال و درخشش در همان بازی اول این بچه جوادیه دیگر آن جوانک کمرویی که روی نیمکت راه‌آهن می‌نشست و حرف نمی‌زد، نبود و بعد از اولین تمرین با تیم ملی ابراز امیدواری کرد خیلی زود به ترکیب اصلی تیم ملی هم برسد و با لباس تیم ملی هم گل بزند.
حاتمی البته در دیدار با لبنان به بازی گرفته نشد اما درخشش دوباره جلوی چشم‌های کارلوس کی‌روش در شیراز حتما سرمربی تیم ملی را با این چالش مواجه کرده که حاتمی نسبت به مهاجمانی که در ترکیب اصلی تیم ملی قرار می‌گیرند چه چیزی کمتر دارد؟
حاتمی تقریبا در تمام بازی‌هایی که برای استقلال به میدان رفته موفق به گلزنی شده است. او روی هوا یک بازیکن تمام‌عیار است. فیزیک بدنی مناسب، قدرت بدنی بالا و پرش‌های جالب او در بازی‌های اخیر فرزاد را تبدیل به برنده دوئل‌های هوایی در آسمان محوطه جریمه حریفان استقلال کرده است و تقریبا روی هر ارسال موفقی او روی توپ تاثیر می‌گذارد.
به غیر از بحث سرزنی، حاتمی در دو سه بازی اخیر استقلال ثابت کرده هوش مناسبی برای نواختن ضربه نهایی دارد و برای باز کردن دروازه رقبا هم خوب می‌چرخد، هم خوب بدن می‌گذارد و هم خوب شلیک می‌کند. نحوه چرخش‌های او و فضاسازی‌اش برای شلیک ضربه نهایی مقابل فجر نشان داد حاتمی مهاجم قابلی است و باید در کنار مهاجمان نوک تیم ملی مثل رضا قوچان‌نژاد و کریم انصاری‌فرد مو به مو مقایسه شود.
در حال حاضر تعداد فاکتورهای مثبت بازی حاتمی آن‌قدر زیاد هست که بتوان او را با مهاجمان تراز اول تیم ملی مقایسه کرد اما عنصر تجربه همان چیزی است که او نسبت به بقیه رقبایش کمتر دارد و شاید دیدارهای لیگ قهرمانان آسیا از این حیث بتواند کمبودهای حاتمی را جبران کند. در این صورت حاتمی مهاجمی است که روی زمین و هوا مسلط است و البته تجربه بین‌المللی کافی را هم دارد. او با استمرار در گلزنی به عنصر تداوم و ثبات هم دست یافته اما باید دید در حفظ این عنصر و ارتقای فاکتورهای دیگر چقدر موفق خواهد بود.