در بین بهترین‌ها قرار نمی‌گیرند. علی کریمی به‌عنوان اولی دست نمی‌یابد. کمیته فوتسال بدترین حضور خود در انتخاب بهترین‌ها را پشت سرمی گذارد. نه بازیکنی از فوتسال انتخاب می‌شود و نه تیم ملی فوتسال ایران به‌عنوان بهترین تیم قاره برگزیده می‌شود. این اسفبارترین وضعیتی است که فوتسال ایران از زمان حیات خود با آن روبرو شده است. بهترین داور قاره کهن نیز از ایران نیست.
رویه‌ای که طی سال‌های گذشته به یک عادت تبدیل شده و کمیته داوران که زیر مجموعه فدراسیون فوتبال به حساب می‌آید هیچ پیشرفت چشمگیری در این زمینه نداشته است. در میان بهترین تیم‌های فوتبال قاره کهن نیز اثری از نام ایران نیست. میان بهترین تیم‌های باشگاهی هم که نمی‌توان ایرانی‌ها را یافت. اگر نامی از یک مربی ایرانی که در قاره آسیا کاری کرده باشد کارستان نیز مشاهد می‌کنید بگویید. ایرانی‌ها نتوانستند میان بهترین مربیان قاره قرار بگیرند و تنها گزینه‌ای که می‌توانست، یعنی حسین شمس نیز از سوی فدراسیون فوتبال ایران خانه نشین شده است! از یادمان نمی‌رود که همین حسین شمس روزگاری میان 3 مربی برتر قاره درکنار دو مربی دیگر که در فوتبال فعالیت می‌کردند قرار داشت. در کمیته جوانان نیز هیچ پیشرفتی حاصل نشده است. کمتر از یک ماه قبل بود که تیم جوانان ایران از حضور در جام جهانی محروم ماند. این همه ناکامی برابر فدراسیونی که ظهر پنج‌شنبه عنوان بهترین فدراسیون فوتبال در قاره را به دست آورد قرار گرفته است. حال چگونه همین فدراسیون که زیرمجموعه‌هایش هیچ یک بهترین نشده‌اند به‌عنوان بهترین فدراسیون فوتبال در قاره کهن برگزیده می‌شود؟ با حساب و کتاب، عقل و منطق و واقعیت چه می‌توان کرد؟ آیا تنها صرف اینکه تنها چند مقاله دست نوشته مردان فعال در فدراسیون فوتبال به دست مسوولان کنفدراسیون فوتبال آسیا رسیده می‌توان این فدراسیون را بهترین دانست؟
شاید آن لحظه‌ای که علی کفاشیان بالای استیج رفت تا جایزه‌اش را دریافت کند بر این باور بود که با کسب این عنوان پاسخی محکم و دندان شکن به منتقدانش داده است اما علی کفاشیان و دیگر همکارانش را دعوت می‌کنیم به دیدن زیرمجموعه‌شان؛ زیرمجموعه‌ای که دایره‌ای عظیم را تشکیل می‌دهد. بازیکنان، مربیان، باشگاه‌ها، کمیته‌های جوانان، فوتسال، مربیان و داوران. آیا نباید فدراسیونی به‌عنوان بهترین فدراسیون فوتبال در قاره برگزیده بشود که لااقل در دو حوزه صاحب عنوان برترین‌ها در قاره باشد؟ شاید اینجا بتوان نگاه کنفدراسیون فوتبال قاره و ملاک انتخابش را هم به چالش کشید. این نوع دسته بندی‌ها و انتخاب‌ها نشان می‌دهد که راندمان گزینش در قاره آسیا دچار نقص‌های بسیاری است و شاید همین علت عقب‌ماندگی و پسرفت فوتبال در قاره کهن است.البته شکی نیست علی کفاشیان و مشاوران از امروز به توجیه این انتخاب خواهند پرداخت و به هرشکل می‌کوشند خود را موجه تصویر کنند اما تمام آنچه از فدراسیون فوتبال برابرمان قرارگرفته است چیز دیگری را نشان می‌دهد.آیا فدراسیونی که حتی قادر به برگزاری یک انتخابات ساده و بی دردسرنیست شایسه کسب بهترین فدراسیون قاره هست؟ آیا در فدراسیونی که تیم المپیکش با اهمال و سستی از گردونه مسابقات حذف می شود می توان آثاری از برتری دید؟!/ش