امیر حسین صادقی درباره شرایط خود و استقلال به پرسش های اوج پاسخ داد.
*چطوری پسر امیر خان؟!
چی؟
*پسر امیر خان،لقبی که چند نفر از خبرنگاران پس از بازی استقلال مقابل نفت به تو دادند.
بله،قبول دارم.من پسر فوتبالی قلعه نوعی هستم.
*حالا این لقب چه طعمی دارد؟
لقب نیست.واقعیت است.من مدیون او هستم.11 سال پیش ،فوتبال حرفه ای ام با او شروع شد.البته قبل از آن که در مقطعی پورحیدری و زرینچه در تیم بودند چند بازی کردم اما اصل ماجرا از فصل 83_82 آغاز شد.
*این پدر با پسر چگونه برخورد می کند؟مثلا کتکش هم زند؟
(می خندد)هنوز کتک نخورده ام.می گویند چوپ پدر گله،هر کی نخوره ...
*چطوری محبت می کند؟
محبت که به من زیاد داشته است.البته پدر همیشه به فرزندش نمی خندد.اگر اینگونه باشد،پسرش پیشرفت نمی کند و تشرهای پدر،پسر را در راه پیشرفت قرار می دهد.
*چند خاطره از این رابطه پدر و پسری تعریف کن.
خوب یا بد؟
*از خوب شروع کن!
خاطره خوب زیاد است.قبل از دربی رفت سال 82 با فولاد بازی داشتیم.من آن بازی خوب بازی کردم.پس از بازی به من گفت:شیر مادرت حلالت.خودت را آماده دربی کن.این حساس ترین بازی زندگی توست ومی تواند تو را به تیم ملی برساند.شب دربی با پیروز قربانی هم اتاق بودیم.دعای توسل می خواندیم و سرسجاده به هم نگاه می کردیم.با هزار کلنجار،حدود 2 بامداد خوابمان برد.در دربی،من و پیروز ،علی دایی،بهترین مهاجم ایران و آسیا را مهار کردیم و بردیم.
*داستان موتورسواری ات چه بود؟
من متاسفانه یا خوشبختانه به موتور علاقه دارم و هنوز هم برخی اوقات موتورسواری می کنم.سال 82،رقم قراردادم با استقلال 5 میلیون بود.5 هفته هم از شروع فصل می گذشت و پول نگرفته بودم.با موتور رفت و آمد می کردم.نمی دانم خود قلعه نوعی بود یا دوستان او من را سوار بر موتور دیده بودند.پس از این اتفاق،او از باشگاه خواست به من پول بدهند.3 میلیون گرفتم و یک پراید سفید خریدم.
*تا به حال دلت برای پدر فوتبالی ات سوخته است؟
خیلی زیاد.پس از باخت ها نگاهش سخت و سنگین است.او هم مثل من جنبه باخت ندارد.قلعه نوعی پس از فوت مادرش هم روزهای سختی را سپری کرد.مادر نعمت است.به ویژه مادری مثل مادر قلعه نوعی که در نبود پدر،امیر خان و برادران و خواهرانش را بزرگ کرد.بنده خدا،پایش را عمل کرده بود و هنوز به هوش نیامده بود که گفتند مادرش رفته است.
*فکر می کردی روزی قلعه نوعی را با عصا روی نیمکت ببینی؟
اتفاق است دیگر.اما فکرش را نمی کردم.آمدن امیر نعمت بود و باعث دلگرمی تیم شد.
*راستی چه شد ریش هایت را مدتی نزدی؟
دلیل خاصی نداشت.دوست داشتم تنوع شود.
*چه شد با مصدومیت بازی کردی؟
قرار نبود بازی کنم و ظهر روز بازی به اردو رفتم.اگر آدم معمولی دچار این مصدومیت می شد،تا سه هفته نمی توانست راه برود.با زحمات بی وقفه دکتر نوروزی و خانم محمدی پایم خوب شد.حتی برای گرم کردن هم تیم را همراهی نکردم.وقتی بیگ زاده مصدوم شد،امیر خان پرسید می توانی بازی کنی؟دیدم با این همه مشکل درست نیست جواب منفی بدهم.10 دقیقه بازی با مصدومیت برای استقلال افتخار است.البته 2 سال پیش هم در بازی با پاس در دقیقه 4 همسترینگ من،8 سانت پاره شد.با این وجود 86 دقیقه بازی کردم.
*این سایتت هم که حسابی سر و صدا کرده و برایش کاریکاتور چاپ می کنند.
از دوستانی که کاریکاتور را چاپ کردند تشکر می کنم.من در این کار ابتدای راه هستم و از همه دوستان می خواهم اگر سایت من ایرادی دارند بگویند تا پیشرفت کنم.دوست دارم رابطه ام دوطرفه باشد./ش-ا