به همین دلیل به بررسی عملکرد بازیکنان استقلالی تیم ملی می‌پردازیم تا قدری موشکافانه‌تر پیرامون عملکرد آبی‌های حاضر در تیم ملی بحث کرده باشیم. باز هم تاکید می‌کنیم که سه‌شنبه شب روز ایران بود. روز تیم ملی فارغ از رنگ‌ها، دلبستگی‌ها و اینکه کدام بازیکن قرمز می‌پوشد، کدام بازیکن آبی یا رنگ‌های دیگر. این چند خط نیز به نام ایران است؛ تنها همین.
مهدی رحمتی
در چارچوب دروازه تیم ملی هنوز بهترین است. اگرچه سید مهدی به خاطر استرس ناشی از انتقادها و اندک دردی که از ناحیه پا دارد در خروج‌ها قدری متزلزل نشان می‌دهد اما هنوز هم بهترین گزینه‌ای است که می‌توان در چارچوب دروازه تیم ملی قرارش داد. رحمتی بار دیگر با عملکرد خوبش نشان داد در بازی‌های بزرگ نیز می‌توان روی او حساب کرد. در بازی با کره جنوبی 2 بار توپ به تیر دروازه مهدی خورد و او در باقی موقعیت‌هایی که کره‌ای‌ها به‌دست آوردند واکنش مناسبی نشان داد. مهدی اواخر بازی 2 خروج خوب هم انجام داد تا به همه ثابت کند اگر از لحاظ روانی آماده باشد خوب هم از دروازه تیم ملی بیرون می‌آید. بدون شک اگر رحمتی به همین روال ادامه دهد می‌تواند یکی از دروازه‌بان‌های به‌یادماندنی فوتبال ایران لقب بگیرد و نامش در تاریخ ثبت شود.
خسرو حیدری
وقتی از ابتدا وارد میدان شد همه فهمیدند که کارلوس کروش اعتقاد ویژه‌ای به او دارد. خسرو از ابتدا در تاکتیک‌های سرمربی پرتغالی تیم ملی قرار گرفت و در دفاع راست حضور یافت. به خسرو اجازه داده نشده بود چندان نفوذ کند و به همین دلیل غالبا در کارهای دفاعی متمرکز شده بود. خسرو به واسطه حملات کره‌ای‌ها و بعد از اینکه ایران 10 نفره شد چندان فرصت نیافت در حملات شرکت کند. حتی آن زمان که یک خط جلوتر رفت و حسین ماهینی جایش را در دفاع راست گرفت. به نظر می‌رسد حیدری در بازی‌های آتی به‌خصوص مقابل ازبکستان و لبنان کارآیی بیشتری داشته باشد. البته کروش از همه بازیکنانش راضی بود و خسرو نیز در این دایره قرار می‌گیرد. وقتی تیمی 10 نفره به حریف قدرتمندی همچون کره‌جنوبی گل می‌زند این یعنی همه ارکانش خوب عمل کرده‌اند.
پژمان منتظری
آنقدر با آرامش توپ را برمی‌داشت و به صف بازیکنان کره‌ای می‌زد که تصور می‌کردیم مقابل یکی از تیم‌های لیگ برتری قرار گرفته است. پژمان با آن خونسردی بی‌مثالش بازیکنی بود در قواره‌ای بالاتر از سطح آسیا. پژمان حالا به همه ثابت می‌کند که بی‌دلیل در قلب دفاع تیم ملی قرار نگرفته است. تیم ملی کشورمان عملکرد خوبی در خط دفاع داشته برخلاف خط حمله و یکی از عوامل این تفاوت کسی نیست جز منتظری. پژمان در لحظاتی که کره‌ای ها بی‌وقفه روی دروازه ایران هجوم می‌آوردند با خونسردی خاصی توپ‌ها را دفع می‌کرد. البته سید جلال نیز یار و یاور پژمان بود و به همراه دیگر دفاع میانی تیم ملی کشورمان روز خوبی را پشت سر گذاشت. با عملکردی که پژمان در بازی‌های اخیر تیم ملی داشته، قدری انتخاب را برای کروش در بازی با ازبکستان سخت می‌کند. حالا دیگر گزینه اول خط دفاع تیم ملی پژمان منتظری است نه هادی عقیلی!
جواد نکونام
بدون شک میان همه بازیکنان بهترین بود. کنفدراسیون فوتبال آسیا هم بار دیگر بازی خوب نکونام را تایید کرد، اگرچه معتقدیم آقا جواد هنوز هم می‌تواند بهتر باشد اما او به واقع بار دیگر ناجی تیم ملی شد. نکونام آلرژی خاصی به این کره‌ای‌ها دارد. او در روزهایی که به شدت انتقاد می‌شد دوباره دروازه کره را گشود و دومین گلش به این تیم را ثبت کرد. روز قبل هم نوشته بودیم که نکونام در جست‌وجوی زدن گل دیگری به کره‌ای‌ها است اما بعضی‌ها به پیشگویی ما خندیدند. نکونام سه‌شنبه شب هم خودش را ثابت کرد و هم امیدهای تیم ملی کشورمان را زنده نگه داشت. بدون شک اگر نکونام آمادگی‌اش را حفظ کند در جام جهانی نیز یکی از ستون‌های تیم ملی لقب خواهد گرفت. جواد در تمام دقایق پراسترس بازی با کره‌جنوبی به واقع یک لیدر تمام عیار بود و بازیکنان را به خوبی رهبری می‌کرد.