افتخاری بزرگ به دست آوردیم ، افتخاری که در تاریخ فوتبال ما جاودانه خواهد شد و همواره به نیکی از آن یاد خواهد شد. ما در عین شایستگی به لبنان باختیم و این افتخار به نام کی روش ثبت خواهد شد.
از اول هم مشخص بود که سرانجام ما با کی روش بهتر از این نخواهد شد. البته تمام شاید ایراد از این مرد پرتغالی نباشد اما هر چه هست تمام اشتباهات ما دست به دست هم داد تا در بیروت به تیمی ببازیم که تا کنون حتی یک گل هم به ما نزده بود.این افتخار به هر حال به نام کی روش ثبت شد اما امیدواریم مدیران ارشد فدراسیون فوتبال ایران از این فاجعه بزرگ ملی درس گرفته باشند و شیوه برخوردشان با این مرد پرتغالی را تغییر دهند.
واقعیت این است که مدیران فدراسیون فوتبال بیش از حد به کی روش اختیار داده اند و او احساس می کند که در این مملکت کسی فوتبال نمی فهمد. نتیجه این رفتار غیر حرفه ای هم نباید چیزی جز افتضاحی که امروز رخ داده باشد اما سوال ما این است که تفاوت کی روش با مربیانی همچون پرویز مظلومی ، اکبر میثاقیان ، عبدالصمد مرفاوی یا ... چیست؟ اصلا ساده تر بگوییم ، چه تفاوتی میان کی روش و ابرام چرخی وجود دارد؟ واقعا اگر تیم ملی ما سرمربی نداشت بد تر از آنچه که کی روش تا امروز نتیجه گرفته ، نتیجه می گرفت؟
باور کنید تیم ملی بدون سرمربی هم چنین نتایج ضعیفی را می گرفت و لازم نبود میلیاردها تومان پول بی زبان مملکت را به این سینیور پرتغالی بدهند که یک فاجعه تاریخی برای ما رقم بزند و روی اعصاب ملت ایران رژه برود. امروز غرور ملی ما لگد مال شده و قطعا آقای کی روش حال ما را نمی فهمد./ش