امیر قلعه‌نویی در تمرین شنبه شب پاسخ این سوال را داد: «پاس‌ها باید صحیح به مهاجمان برسد. دقیق با ارتفاع مناسب و بدون عجله.» پاسی منجر به گل می‌شود که از ضرب ایده‌آلی برخوردار باشد؛ یعنی نه آنچنان محکم که مهاجم نتواند روی آن تاثیر بگذارد و نه آنچنان کم‌جان که وسط راه به بازیکنان حریف برسد. پاس را باید در نهایت دقت و ظرافت داد. کاری که امیر قلعه‌نویی در جریان بازی دستگرمی استقلال (یک بازی درون تیمی) بارها انجام داد و نتیجه آن شد که هر بازیکنی در موقعیت گلزنی قرار داشت توپ را با یک اشاره وارد دروازه کرد.
***
آیا امیر قلعه‌نویی هم سرمنشأ مشکل را دریافته است که خود لباس می‌پوشد و در بازی درون تیمی شرکت می‌کند؟ امیر قلعه‌نویی هرازچندگاهی با شاگردانش مصاف می‌دهد اما این بار شاید او با این نیت و این هدف در ترکیب تیم کاور نارنجی قرار گرفت.
امیر مشکل را دریافته است و می‌کوشد با کار عملی مشکل را از بین ببرد. در واقع امیر جزو آن دسته منتقدانی است که اشکال خط حمله استقلال را مهاجمان نمی‌داند. نگاهی به بازی‌های استقلال نیز این واقعیت را ثابت می‌کند. طی 6 بازی که از لیگ گذراندیم هافبک‌های استقلال در راس همه زندی و جانواریو که وظیفه بازیسازی را به عهده دارند چند بار مهاجمان را با دروازه حریف تک به تک کرده؟! فصل قبل آرش برهانی بارها با دروازه حریفان استقلال تک به تک می‌شد اما در این فصل او تک گلی را هم که به ثمر رساند حاصل یک ضربه سر از نقطه ایستگاهی بوده است. یعنی هافبک‌ها در رساندن توپ در شرایطی که خواست و دلخواه اکبرپور است ناموفق بوده‌اند. امیر قلعه‌نویی در تمرین شنبه شب پاس‌هایی ساده اما در اوج دقت و ظرافت را می‌انداخت به‌طوری که تحسین حاضران در تمرین را هم برانگیخت اما چرا شاگردانش قادر نیستند همچون استاد پاس بدهند؟! آیا ایراد از ناحیه تصمیم‌گیری (مغز) است؟!
***
امیر قلعه‌نویی زمانی که خود در مرکز خط میانی استقلال قرار داشت سعی می‌کرد یک فرمانده یا به تعبیر رسانه‌های آن روزها ژنرال باشد. در واقع لقب ژنرال از همان دوران بازیگری بر پیشانی امیر چسبید. امیر نه تنها به لحاظ رفتاری بلکه در شکل بازی نیز سعی کرد فرمانده استقلال باشد اما اکنون در استقلال هیچ‌کس دوست ندارد فرمانده باشد و انگار جانواریو و زندی نیز منتظر بازگشت جباری هستند و در غیاب شماره 8 هیچ کوششی در جهت برآورده کردن خواسته‌ها ندارند. در استقلال مجتبی جباری از کیفیت لازم برای بدل شدن به یک فرمانده برخوردار است اما وقتی او نیست هیچ‌کس نمی‌تواند این مسوولیت را در میدان پیاده کند در حالی که زندی و جانواریو از چنین خصوصیاتی برخوردارند و توانایی تبدیل شدن به یک لیدر را در مرکز میدان دارند. شاید این سوال به وجود بیاید که پس نقش نکونام چه می‌شود؟! پاسخ روشن است. پست بازی نکونام در ترکیبی که قلعه‌نویی می‌چیند تعاریف دیگری دارد و اصولا جواد بازیکنی با این خصوصیات که در هر بازی بارها مهاجمان را در موقعیت گلزنی قرار بدهد نیست. بنابر این زندی و جانواریو بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند و در ردیف‌های بعدی می‌توان رودریگو توزی و حتی ساموئل را قرار داد.
***
بدون تعارف باید گفت در جریان آن بازی درون تیمی امیر قلعه‌نویی از همه هافبک‌های میدان برتر بود! لااقل او در نحوه پاس دادن و نه دوندگی سرآمد همه بازیکنان بود چرا که امیر با آن پای مصدوم برای راه رفتن هم دچار مشکل است! امیر به دفعات به شاگردان خود درس پاس دادن داد، پاس‌هایی که نه بلند بود و نه کوتاه، نه شدید بود و نه بی‌جان! آیا بازیکنان استقلال یاد گرفته‌اند؟ زندی، جانواریو، توزی، ساموئل و دیگر بازیکنان استقلال آیا می‌توانند در میدان‌های لیگ نیز مثل سرمربی تیمشان پاس بدهند؟!
آیا آنها نحوه پاس دادن را خوب یاد گرفته‌اند؟! مزاح است اما اگر هافبک‌های استقلال در بازی‌های آتی نتوانند مثل قلعه‌نویی پاس بدهند باید قلعه‌نویی را مجاب کرد خودش در ترکیب استقلال قرار بگیرد و در بازی‌های لیگ به میدان برود!/ش