«فابیو بالا» قبل از اینکه به ایران بیاید یا همان روزهاى اولى که در تهران حضور یافته بود نگاه هاى متفاوتى را به خود میدید. پس از آمدن پائولو دیکارمو و حرف و حدیث هایى که در مورد او به وجود آمد رسانه ها به این نتیجه رسیدند که بازیکنان برزیلى مى توانند سوژه خوبى براى آنها باشند و چند روز که از رفتن مهاجم ناکارآمد پرسپولیس گذشت ذره بین خود را روى اکتشاف رضا رجبى بردند تا ببینند او چند مرده حلاج است و چطور شده که از فوتبال برزیل بیرون آمده و مى خواهد استقلالى شود. شنیده ها حاکى از آن است که امیر قلعه نویى هم پس از مشخص شدن وضعیت زانوهاى «فابیو بالا» و انجام ۴ عمل جراحى روى رباط ها و مینیسک هاى او از رجبى بشدت دلخور شده چرا که امیر درباره وضعیت فنى این برزیلى به واعظى آشتیانى ضمانت نامه کتبى داده بود. قلعه نویى مقابل مدیرعامل حاضر شده بود حتى کتباً وضعیت فابیو را تأیید کند اما جواب آزمایشات پزشکى که اعلام گردید امیر هم تا حدى از این کار خود پشیمان شد. این درست که فابیو بالا رباط ها و مینیسک هاى هر ۲ زانوى خود را یکى، دو سال قبل به تیغ جراحان سپرده و شاید حالا از نظر پزشکى سالم باشد اما یک لحظه تصور کنید بازیکنى در هر ۲ زانوى خود دچار پارگى رباط و مینیسک شده باشد. همین مسأله روى ذهن هر مربى و مدیرى تأثیر منفى مى گذارد. حالا سؤال این است که آیا در کشورى که یک میلیون فوتبالیست دارد، باید کسى نصیب استقلال شود که قبلاً ۲ رباط و 2 مینیسک زانو پاره کرده است؟ چرا نباید دنبال یک جان واریو دیگر باشیم که با مبلغى نه چندان زیاد استقلالى مى شود اما بهترین عملکرد را دارد؟ قبل از افشا شدن نتایج آزمایشات پزشکى، هیچ صحبتى از وضعیت زانوهاى بالا به میان نیامده بود و کسى هم اشاره اى به این موضوع نداشت اما وقتى همه فهمیدند که چه بلایى سر زانوهاى این برزیلى آمده همه به حرف آمدند . وقتى با حضور یک خارجى خودمان اتحادمان را از دست مى دهیم و به جایى که مقابل او با هم متحد باشیم تا ضرر نکنیم، اختلافات داخلى راه مى اندازیم، دیگر نباید از امثال آرى هان رافائل، دنیزلى و افشین قطبى توقع داشته باشیم که با ما درست رفتار کنند!