روز گذشته مجتبی جباری که عنوان کاپیتان نخست استقلال را دارد در اعتراض به عملی نشدن تعهدات مالی پایه‌گذار این حرکت در استقلال شد. او از بازیکنان تیم خواست که تمرین را ترک کنند تا زمانی که مشکلات مالی حل شود. بازیکنان استقلال هم از این تصمیم تبعیت کردند.
مجتبی جباری بازیکنی است که سابقه زیادی در اعتراض دارد و در طول سالهای بازی‌اش آمار خیره کننده‌ای در ایجاد حاشیه از خود به جا گذاشته است. در گذشته افرادی همچون امیر قلعه‌نویی و فتح‌الله‌زاده از کنایه‌های او در امان نمانده‌اند. اعتراض به قلعه‌نویی و دانش فنی پایین او و موارد دیگر از جمله شاهکار‌های جباری در گذشته است که البته باید مصدومیت‌ها و امضای قرارداد در دقیقه ۹۰ را به این اتفاق‌ها اضافه کرد. او در یکی، دو سال گذشته هم در استقلال حاشیه‌های زیادی ایجاد کرد. پس از بازی استقلال برابر السد قطر به مظلومی اعتراض شدیدی کرد و گفت که این مربی برنامه‌ای برای بازی نداشته است.
همچنین درگیری او با جاسم کرار در فصلی که به پایان رسید، از موارد دیگری بود که باعث شد کار جباری به کمیته انضباطی باشگاه کشیده شود. هر چند که این کمیته، جباری را جریمه کرد اما در حالی که جباری گفته بود استقلال یا جای اوست یا جای کرار باز هم حرف هافبک استقلال شد و کرار از تیم جدا شد تا استقلال جای جباری باشد نه کرار. اما اعتراض‌های جباری به همین جا ختم نشد و در طول فصل موارد مختلفی از این بازیکن دیده شد. از اعتراض به دادن شیرینی کشمشی به بازیکنان در پایان تمرین تا توپ و چمن فوتبال، آخرین مورد هم تحریم تمرین به خاطر مسائل مالی بود.
اینکه بازیکنان استقلال مشکل مالی دارند مساله‌ای است که باید حل شود و هیئت مدیره باشگاه نسبت به این موضوع مسوولیتی دارد که باید به آن عمل کند و در قبال آن پاشحگو باشد. هر چند حالا که رییس هئیت مدیره مورد نظر برای پاسخگویی در دسترس نیست اما نکته اینجاست که این اعتراض در شرایطی به شکل اعتصاب نمایان می‌شود که استقلال چهارشنبه برای انجام یک بازی حساس باید برابر نسف قارشی در ازبکستان به میدان برود؛ دیداری که سرنوشت استقلال و صعود آن به مرحله بعدی را مشخص می‌کند. شاید اعتراض (نه اعتصاب) به مشکلات مالی حق بازیکنان استقلال باشد اما نه در آستانه این دیدار که حکم مرگ و زندگی را دارد و به نوعی بازی ملی محسوب می‌شود.
درباره اعتراض‌های جباری این سوال پیش می‌آید که چرا با توجه به سابقه‌اش هیچ‌گاه برخورد قاطعی با او نشده تا دیگر شاهد حاشیه‌سازی‌های این بازیکن نباشیم؟ آیا استعداد بالای جباری در صاحب موقعیت کردن مهاجمان عاملی بوده تا همیشه با این بازیکن کج‌دار و مریض برخورد شود؟ معمولا واکنش‌هایی که در قبال حرکات جباری انجام گرفته در حدی نبود که این بازیکن را مجاب کند تا در زمان مناسب و با رفتاری صحیح مشکلات را بیان کند. همیشه یک دسته گل و جعبه شیرینی و روبوسی‌های تصنعی و گاهی هم جریمه‌های مالی ختم غائله بودند تا جباری به این شکل در تمرینات حاضر شود و در نهایت خودش خلاء خط میانی استقلال را پر کند. شاید اگر جباری در کنار خود رقیبی داشت هیچ‌گاه به این سادگی یکه تازی نمی‌کرد و هر زمانی که می‌خواست هر صحبتی را انجام نمی‌داد. شاید اگر مسوولان باشگاه استقلال برای مقابله با شکل گیری بازیکن سالاری در تیمشان برخوردهای محکمتری را در نظر می‌گرفتند حالا با این مساله مواجه نمی‌شدند که یک بازیکن کل تیم را تحت تاثیر خود قرار دهد.
۱-دعوا با امیر قلعه نویی و اعتراض به «عدم دانش فنی وی و تشویق جهت‌دار لیدر‌ها» در فصل ۸۷-۸۸ و اخراج وی از اردو ۲-اعتراض به تعویض در بازی با الاتحاد عربستان و دست ندادن به بازیکن تعویضی در فصل ۸۷-۸۸ ۳- درگیری لفظی با فتح‌ا...زاده و مصاحبه علیه وی در ابتدای مدیریت واعظ که چرا فتح ا...زاده چک شخصی‌اش را با کلک از وی پس گرفته! ۴- حاشیه در ابتدای هر فصل و شایعه رفتن به پرسپولیس ۵- دعوا با جواد نکونام در فصل ۸۶-۸۷ ۶-اعتراض به مربیان ایرانی و «عدم دانش لازم آن‌ها و امکانات» ۷- درگیری لفظی با مظلومی بر سر نداشتن برنامه بعد از بازی با السد قطر ۸- دعوا با جاسم کرار ۹-اعتراض به تعویض‌ها ۱۰-ترک به دفعات تمرین به دلیل مسایل مالی ۱۱-اعتراض به تیم پزشکی و بدنسازی تیم به جز امسال ۱۲-ترک تمرین در قبل از بازی با نسف قارسی ۱۳-درگیری با قلعه نویی در بازی اخیر تبریز (تونل تبریز)