نفراتى چون ایوان پتروویچ، ابراهیم توره، محمد منصورى، علیرضا محمد، میثاق معمارزاده، سیدمحمد علوى، خسرو حیدرى، یدالله اکبرى، هاشم بیک زاده، ابراهیم تقى پور، هادى شکورى، علیرضا عباسفرد و... به مجردى که خبر مذاکره شان با آبى و قرمز به بیرون درز پیدا کرد، رسماً استقلالى ها یا پرسپولیسى شدند و مى توان اظهار داشت به جز حسین کاظمى و سیاوش اکبرپور که پروسه آبى پوش شدنشان چند روزى به طول انجامید، سایر خریدهاى جدید سرخابى ها از خدا خواسته و با میل و انگیزه فراوان از پیشنهادهاى ارائه شده، استقبال و قرارداد خود رادر هیأت فوتبال ثبت کردند. پرسپولیس و استقلال تا به امروز خریدهاى خوبى داشته اند و عملاً موفق تر از تیم هایى چون سپاهان در بازار نقل و انتقالات ظاهر شده اند. آنها دراین راه از کمتر بازیکنى «نه» شنیده اند و تقریباً هر کس را که اراده کرده اند گرفته اند، درست برعکس سال هاى قبل که اکثراً دست رد به سینه شان مى زدند و حضور در تیم هاى کم سابقه تر را به عضویت در تیم هاى پرطرفدار پایتخت ترجیح مى دادند. حتى در رابطه با ۲ بازیکنى که بعد از چند روز گفت وگو استقلالى شدند و نامشان ذکر گشت نیز بیان این مورد ضرورى به نظر مى رسد که بازیکنى همچون حسین کاظمى هم در نهایت از بین تیم اول فوتبال ایران در سال هاى اخیر و استقلال، دومى را انتخاب کرد تا نشان دهد جریان نقل و انتقالات در فوتبال ما تغییر جهت داده و دیگر این گونه نیست که استقلال و پرسپولیس، بازنده سرشناس هفته هاى پیش از آغاز فصل باشند. مقایسه کمیت و کیفیت بازیکنانى که طى روزهاى اخیر به ۲ تیم قهرمان فصل قبل انتقال یافته اند با همتایانشان در سپاهان و تیم هاى دیگرى همچون سایپا و... مهر تأییدى مى زند بر این مطلب که آبى و قرمز وجاهت و اعتبار از دست رفته خود را به نوعى بازیافته اند و برخلاف این چند سال که کمتر بازیکنى رغبت مى کرد و به خود اجازه مى داد با آنها پاى میز مذاکره بنشیند، حالا بهترین هاى لیگ از خدایشان است که استقلال و پرسپولیس پیشنهاد دهند و آن زمان است که اکثراً بدون فوت وقت به حضورشان در این ۲ تیم رسمیت مى بخشند. مطمئناً در بروز چنین اتفاق فرخنده اى، حمایت مالى مناسب سازمان تربیت بدنى از استقلال و پرسپولیس در فصل گذشته و جدیتش در تداوم این روند در ماه هاى آتى بى تأثیر نبوده است. نابسامانى اوضاع مالى این ۲ باشگاه در سال هاى اخیر، یکى از مهمترین عوامل در فرارى شدن بازیکنان اسمى از مذاکره با سرخابى ها بود اما خوشبختانه اکنون شرایط تقریباً مطلوبى از این حیث بر ۲ تیم پرطرفدار پایتخت حاکم شده است. قهرمانى آبى و قرمز در جام حذفى و لیگ هفتم و بازگشتشان به سطح اول فوتبال کشور و نیز لیگ قهرمانان آسیا هم از دیگر مواردى است که موجب شده «بهترین» ها براى آبى یا سرخپوش شدن سر و دست بشکنند و در همان مراحل اول گفت وگو رأى به این مهم بدهند. ضمناً از حضور قلعه نویى و قطبى - ۲ مربى موفق و تأثیرگذار سال هاى اخیر- روى نیمکت مربیگرى استقلال و پرسپولیس نیز نباید به سادگى و با بى تفاوتى گذر کرد. خیلى از خرید هاى جدید این ۲ تیم، فقط و فقط به خاطر این ۲ نفر و جایگاه و اعتبارشان چنین تصمیمى اتخاذ کرده اند و این به خوبى تبعات یک انتخاب اصولى و عقلانى را عیان مى کند. اینکه تیم آینده یک بازیکن از لحاظ نتیجه گیرى، به عبارت دیگر از نظر فنى در چه سطحى قرار دارد و با چه هدفى پا به مسابقات مى گذارد، موضوعى است که به کادر فنى آن تیم و میزان بازدهش ارتباط پیدا مى کند و حتم بدانید اگر انتخاب مدیران عامل و هیأت مدیره ۲ باشگاه به غیر از قطبى و قلعه نویى بود، شرایط براى سرخابى ها در زمینه نقل و انتقالات تا به امروز به گونه اى دیگر رقم خورده بود. استقلال و پرسپولیس از حیث برخوردارى از وضعیت «مالى» و «فنى» مناسب به درجه اى رسیده اند که مطلوب میلیون ها هوادارشان و نیز اهالى فوتبال ایران بوده و هست اما مهمتر و با ارزش تر از این مورد، حفظ جایگاه فعلى و ارتقاى آن در آینده است. از این به بعد باید بستر به وجود آمده را به گونه اى مهیا کرد که اتفاقات امسال - منظورمان هفته هاى اخیر است - تکرار شود و این آبى و قرمز باشند که براى بازیکنان هر چند سرشناس و گرانقیمت شرط و شروط یا به بیان دیگر «کلاس» مى گذارند. پرسپولیس و استقلال مى رود که قداست و ارزش سابق را به دست آورد، پس چه خوب که دیگر بازگشت به عقبى صورت نگیرد و وجهه و اعتبار موجود روز به روز تقویت نیز بشود. چنین کارى البته نمى تواند آسان لقب گیرد اما مطمئناً شدنى است و با مدیریت اصولى و درایت و آینده نگرى مى توان به آن رسید...