قطعا هوادار منطقی جواب منفی به این سئوال می‌دهد و آنهایی که مدام از شکست در داربی 74 می‌گویند و به طور مثال در همین ستون سیاره آبی روزنامه 90 مدتهاست زجرآور بودن این باخت را بر سر زبان‌ها می‌اندازند را نباید استقلالی واقعی دانست. آنها عده‌ای هستند که احساس خود را بر عقل و منطق برتری داده‌اند و برای حمایت از یک جریان خاص انواع و اقسام انتقادات را به سمت مظلومی روانه کرده‌اند.
آنها نمی‌خواهند مدعی بودن استقلال در دو جام را ببینند و یک شکست در داربی برای آنها شده اوج ذلت و بدشانسی. خوب به یاد دارم پس از هر باخت پرسپولیس در داربی‌های گذشته، هواداران این تیم آرامش را برای تیم محبوب خود از هر چیز دیگر باارزش‌تر می‌دانستند و به هر شکل ممکن می‌خواستند امید به آینده را در تیم خود زنده نگه دارند.
ولی در استقلال شاهد عکس این موضوع هستیم.
عده‌ای که معتقدند استقلال باید به شیوه یک قرن پیش و توسط لمپن‌ها اداره شود از اسطوره‌های این شیوه تیم‌داری حمایت می‌کنند و اگر استقلال تلاش کند تا دو جام را به آنها بدهد، باز هم با هر شکست چشم خود را می‌بندند و با فراموش کردن تمام اتفاقاتی که طی روزهای گذشته رخ داده مظلومی را می‌کوبند و نام کسانی را به زبان می‌آورند که به طور قطع از شکست استقلال در داربی بسیار خوشحال شده‌اند. افرادی که با شکسست آبی‌ها در داربی، خود جشن و سرور به پا کرده‌اند و در پوست خود نمی‌‌گنجند، حالا شده‌اند مربی رویایی عده‌ای که فقط به ظاهر قضیه می‌‌نگردند و دوست دارند استقلال به هر شکل ممکن و با هر شیوه خلاف عرف فوتبال به پیروزی برسد و برای این تیم جام‌های آلوده کسب کند.
وقتی می‌بینم عده‌ای خود را استقلالی می‌دانند ولی از روز بعد داربی با نمایان کردن اوج اختلاف میان هواداران بساط خنده و شادی حریف را فراهم کرده‌اند از اینکه من هم به تیمی علاقه دارم که هواداران آن را به دو تیکه تقسیم کرده و هر کدام قسمتی از آن را برای خود تاراج می‌کنند پشیمان می‌شوم همیشه دوست داشتم به نام استقلال علاقه داشته باشم و نه به افرادی که میهمان یکی، دو روزه این تیم هستند و امروز هستند و فردا می‌روند و امیدوارند استقلال در نبود آنها کاسه چه کنم دست بگیرد.
نمی‌دانم بی‌انضباطی این تعداد از هواداران را با چه واژه‌ای بیان کنم. همه آنهایی که فقط ده دقیقه پایانی داربی را دیده‌اند و تمام 80 دقیقه قبلی را زیر سئوال برده‌اند. فردا اگر مربی محبوب آنها بیاید و استقلال را پر حرف و حدیث کند، اجازه نمی‌دهند کسی پشت سرش حرفی بزند و با وجود باخت‌های پی‌درپی بواسطه حضور مربی مورد علاقه، استقلال را رویایی‌ترین تیم می‌دانند. به همین دلیل است که تمام مربیانی که طی سالهای اخیر به استقلال آمده‌اند به این موضوع اشاره کرده‌اند که در این تیم فقط یک جریان خاص نتیجه می‌گیرد و اگر توانایی‌های فنی بالایی داشته باشند مقابل این جریان خاص و هوادارانی که در شرایطی با چشمان کاملا بسته برای آن کف می‌زنند کاری از پیش نخواهند برد.
در چنین شرایطی مظلومی باید به انتقادها عادت کند زیرا تا روزی که در این تیم سمت دارد جریان خاص اجازه نفس کشیدن را به او نمی‌دهد و این موضوع طی سالهای قبل برای مربیانی نظیر مرفاوی و فیروز کریمی هم تکرار شده است.