انگار استقلال شده یک تیم معمولی. با تمام احترام به تیم‌هایی که هواداران کمی دارند، انگار این روزها ما هم مثل آنها شده‌ایم. در یک بازی که قدر برتری خودمان را ندانستیم، خدا ما را تنبیه کرد، بدشانسی‌ها پشت سرهم آمدند. مصدومان یکی‌یکی بیشتر می‌شوند و در چنین روزهایی هواداران‌مان را هم کمتر از قبل می‌بینیم. بازیکن، مربی، مدیریت، همه اینها ابزارهای قهرمانی هستند که با تماشاگران تکمیل می‌شود، اما استقلال انگار یکی‌یکی آنها را از دست می‌دهد. اول مصدومیت بازیکنان، حالا غیبت شما! با تقدیر نمی‌شود جنگید، بدشانسی هم واقعیتی است که البته دلایل فنی هم در پیدایی آن دخالت دارد، اما تماشاگران، به عنوان نیمی از عوامل قدرت و پیروزی کجایند؟ ما می‌توانیم با کنار هم بودن هر اتفاق بزرگی را رقم بزنیم. چرا تشویق و حمایت از بچه‌های مسئولیت‌پذیر و جایگزین‌هایی که حتی بعضا بهتر از ستاره‌ها کار می‌کنند را از خودمان و از تیم‌مان دریغ می‌کنیم؟ من گله دارم، ناراحتم... سرم پایین است و سعی می‌کنم سکوت کنم. از زمین و زمان می‌کشم، اما دلم نمی‌خواهد، یعنی دوست ندارم که از هوادار – این علت وجودی همه ما- نیز بکشم. از نیامدن هوادار به ورزشگاه دلم می‌گیرد. اگر شما بودید، هیچ‌کدام این امتیازها از دست نمی‌رفت. جمعه و مصاف با ذوب‌آهن برای ما حکم یک بازی فینال را دارد. آیا این درست است که استقلال با سر و پز و قیافه یک تیم معمولی کم‌طرفدار به زمین برود؟ اصلا من و بازیکنان به کنار، استقلال مگر از آن هوادارانش نیست، پس این هواداران، این مالکان اصلی استقلال کجایند؟ تعصب به استقلال که فقط در مستطیل سبز نیست، تعصب روی سکو باید عامل انگیزه و «آمر» حرکت به سوی پیروزی باشد. در بازی دیروزمان مقابل سایپا، اگر توانستیم مساوی کنیم به خاطر غیرت سکوها بود که تا دقیقه 90 حمایت‌مان کردند. دو هزار نفر که به اندازه 20هزار نفر تولید انرژی کردند، من دست تک‌تک آنهایی که دیروز به آزادی آمدند و 90 دقیقه تیم خود را به جلو هل دادند می‌بوسم، اما بقیه طرفداران استقلال، آن 68هزار نفر دیگر کجا هستند؟ اینطوری نه باید توقعی در کار باشد و نه اعتراضی. استقلال اگر نتیجه می‌گیرد، چون مجموعه مدیریتی و تیمی و هوادارانش با هم هستند، نتیجه می‌گیرد، اما این روزها هواداران و تیفوسی‌های استقلال کجا هستند؟ ما از آنها غیرت می‌خواهیم برای موفقیت، برای نهیب زدن به ما. من مقابل همه آنهایی که در این روزهای سرد به ورزشگاه می‌آیند تعظیم می‌کنم، اما قرار نیست هوادار پشت ما را خالی کند، چون اینجوری دیگر چیزی باقی نمی‌ماند. هر هوادار برای ما حکم منبع یک انرژی مثبت است. از آنها می‌خواهم به ورزشگاه بیایند تا با هم پیروز شویم. ما جام می‌خواهیم و برای این کار به تک‌تک تیم 70هزار نفری خود نیاز داریم. اگر پشت گرمی هوادار نباشد، عامل تعصب را چطور نشان دهیم؟
در بازی روز جمعه‌مان امیدوارم هیچ استقلالی حتی اگر هوا یخبندان است در خانه ننشیند. بوق و پرچم‌هایتان را بردارید و به ورزشگاه بیایید. الان که تیم دوران بدشانسی‌اش را طی می‌کند به شما احتیاج داریم، نه آن وقت که همه‌چیز آرام است و هیچ مشکلی نیست. بیایید برای قهرمانی، بیایید برای جام.
مظلومی در ادامه صحبت‌هایش واضح‌تر صحبت می‌کند و می‌گوید: بعضی هواداران انگار حواس‌شان نیست که ما در چند جبهه داریم می‌جنگیم. یک جبهه زمین چمن است که ما با همه وجود در آن می‌جنگیم و جبهه دیگر نامرئی است! جبهه کسانی که به ظاهر استقلالی هستند اما برای استقلال جوسازی می‌کنند در مورد داوری و هواداران. آنها می‌خواهند با این کار خودشان بالا بیایند و ما را به پایین بکشانند. این مسائل در مکتب استقلال نیست. ما رقیب هستیم و به همه رقبای‌مان هم احترام می‌گذاریم و نمی‌خواهیم آنها زمین بخورند. من به مسائل داوری همواره احترام گذاشته‌ام و هیچ‌‌وقت در مورد آن حرفی نزده‌ام.
هوادار واقعی استقلال منظور من را خوب می‌فهمد. آنهایی که علیه استقلال مشت گره کردند و هواداران هرگز فراموش‌شان نمی‌کنند، حالا دوباره مشت گره کرده‌اند برای به زمین زدن استقلال. ما به تنهایی حریف این مسائل نمی‌شویم، چون من مثل دیگران بازی پشت‌پرده را بلد نیستم، اما حاضرم قسم بخورم که اگر هوادار باشد از پس همه اینها برمی‌آییم، فقط باید یک تیم چند ده‌هزار نفری باشیم نه یکه و تنها وسط ماجرا.
آنهایی که استقلال را فقط برای خودشان می‌خواهند شروع کرده‌اند به جوسازی. از استقلالی‌های واقعی که استقلال را فقط به خاطر خودش دوست دارند، می‌خواهم وارد صحنه شوند و در خانه ننشینند. آنها باید کنار ما باشند، پرویز مظلومی یک روز می‌آید و یک روز می‌رود، اما مهم افتخاری است که استقلال همیشه باید به دست بیاورد. پس برای این افتخار باید به تیم کمک کنیم. توکل ما به خدا و امیدمان به هواداران است. ما سرباز استقلالیم و هوادار فرمانده ما، اما باید در یک جبهه کنار هم بجنگیم.
وی اضافه کرد: به زودی واقعیت‌ها را خواهم گفت که چه دست‌هایی پشت‌پرده هستند و چرا هیچ مربی در استقلال موفق نمی‌شود جز عده‌ای خاص؛ ناصر حجازی، کریمی و حتی کخ و... اینها موفق نمی‌شوند جز عده‌ای خاص، اما این بار کوتاه نمی‌آییم و از استقلالی‌های واقعی می‌خواهم کنار ما باشند تا با هم گام برداریم.
وی همچنین اضافه کرد: به برخی از دوستان متذکر می‌شوم که هواداران واقعی استقلال از پیروزی مقابل تراکتورسازی خیلی خوشحال شدند و در پوست خود نمی‌گنجیدند.
مظلومی در پایان گفت: از آقای فتح‌اله‌زاده بی‌نهایت سپاسگزارم که خیلی هوشمندانه فشار را از روی دوش من برداشتند، اما باز هم به حمایت ایشان نیاز دارم.
دکتر لطف کرده‌اند که گفته‌اند کارنامه من نیاز به حمایت ندارد، من همیشه به حمایت و پشتیبانی‌شان نیاز دارم و هنوز به ایده‌آل‌های آقای فتح‌اله‌زاده و هواداران استقلال نرسیده‌ام، ان‌شاء‌ا... با حمایت‌های بی‌دریغ دکتر به این مهم خواهیم رسید و مقام‌های مدنظرشان را به دست خواهیم آورد./ش