على پروین که پرافتخارترین مربى و بازیکن تاریخ پرسپولیس است، آخرین بار در سال ۱۳۸۴ سرمربى پرسپولیس بود و البته چون در لیگ ۸۴ نتیجه نگرفت از کار برکنار شد و جاى خود را به آرى هان هلندى داد. پروین در لیگ ۸۱ هم با پرسپولیس سوم شد اما در لیگ ۸۴ عنوانى بهتر از نهمى کسب نکرد. قبل از پروین آخرین مربى پرسپولیسى پرسپولیس حمید درخشان بود که در لیگ ۷۳ سکان هدایت این تیم را در دست گرفت و در نهایت به عنوان چهارمى رسید (آن سال بازى ها در ۲ گروه برگزار شد و پرسپولیس در دیدار رده بندى مقابل کشاورز حاضر نشد و به عنوان چهارمى بسنده کرد) درخشان در واقع آخرین سرمربى پرسپولیس از نسل پرسپولیسى ها بود (البته به جز پروین که در دهه ۸۰ هم ۲ بار سرمربى پرسپولیس شد)
•••
۱۴ سال از روزهایى که امثال پنجعلى، ناصر محمدخانى، پیوس و درخشان در پرسپولیس مربیگرى کردند مى گذرد. ستاره هایى که در زمان فوتبالشان به معناى واقعى کلمه ستاره بودند و از بهترین هاى آسیا اما به جرأت مى تواند ادعا کرد که در کار مربیگرى توفیقى به دست نیاوردند و یا فرصت لازم به آنها داده نشد. پیوس معمولاً مربى تیم هاى دسته اولى بوده و فعالیت درخشان و پنجعلى در حد پایه ها متمرکز شده است. ناصر محمدخانى هم که چند سالى دستیار پروین بود و بعد دچار مشکلات خانوادگى شد. در تمام این سال ها امثال درخشان، پنجعلى، پیوس و ... نقش اپوزیسیون را براى مربیان وقت پرسپولیس بازى کرده اند و البته سعى و تلاش بسیارى داشته اند تا به نیمکت این تیم برسند اما موفق نشده اند. آنها حالا افسوس دوران اوج خود را مى خورند. دورانى که پولى هم در این فوتبال نبود و هر چه بود عشق و علاقه به رنگ پیراهن بود. البته درخشان، پیوس، پنجعلى و ... در سال هاى آخر فوتبال خود به کشورهاى عربى رفتند و تا حدى از نظر مالى سود کردند اما این روزها یک بازیکن معمولى ۲۰۰ میلیون از پرسپولیس، استقلال و حتى تیم هاى دیگر مى گیرد و بازدهى چندانى ندارد. همین امروز پرسپولیس فقط ۳ ، ۴ ستاره دارد که تازه اکثر آنها هم متعلق به نسل قبل هستند (باقرى، کریمى، نیکبخت و ...) بقیه نفرات این تیم را فوتبالیست هاى متوسط فوتبال ایران تشکیل مى دهند که شبیه آنها زیاد است و در واقع پیدا کردن این بازیکنان کار چندان دشوارى نیست.
•••
اینکه باشگاه پرسپولیس (و سایر باشگاه ها) به امثال پیوس، پنجعلى، درخشان و ... اعتماد نمى کنند مى تواند علت هاى مختلفى داشته باشد. ما هر روز نقطه نظرات کارشناسى آنها را در نشریات مى خوانیم اما اینکه آنها در «عمل» موفق ظاهر شوند بحث دیگرى است. این قبیل مربیان باید ابتدا شایستگى هاى خود را در سایر تیم ها نشان بدهند تا پرسپولیس دنبال آنها بیاید چون روند سال هاى اخیر نشان مى دهند که هیچ مدیرعاملى (به جز خطیب در سال ۸۴) به قدیمى هاى پرسپولیس اعتماد نکرده و به آنها میدان نداده است.