کوشش های اساسی در حال به نتیجه رسیدن است.ورزش به عنوان یک امر درجه اول وارد دایره های مهمتر از تصمیم سازی و تصمیم گیری می شود.امواج گفتمانی ورزش به قوای مقننه هم کشیده شد.نتیجه ملاقات دکتر فتح اله زاده بامجلسیان و رئیس مجلس ،بیان واضح و شفاف دلایل ورود نمایندگان مردم به عرصه ورزش،به میان آوردن توقعات مشروع و حقه در جهت اعتلای ورزش قهرمانی،استدلال عقل پسند در مورد ورزش حرفه ای،به عنوان بالاترین حد نمایش و مهمترین و قدرتمند ترین اهرم ورزش و خواستار شدن حق عملکرد حرفهای در عرصه ورزش،بی جواب نمانده است.
گفتگوی عمیق-و نه نگاه سطحی و زودگذر و از سر رفع تکلیف-درباره ورزش،نمایندگان مجلس را هم وارد بحث کرده است. پیدا کردن راه حلی برای برون رفتن از این وضعیت،به مرور در دستور کار قرار می گیرد.امروز نشانه هائی از این خواست را شاهدیم و فردا به مراحل بهتری خواهیم رسید.
مسئله ورزش روشن است،خواسته دلسوزان ورزش و آنها که عمر ووجدان خود را در این خط گذرانده اند نیزروشن است:
اجازه باید داد ورزش در دایره حرفه ای گری،مثل بقیه حرفه ها،از حمایت قانونی قوانین شفاف برخوردار شود.
اجازه باید داد- و این با تدوین قوانینی در مرکز قوه مقننه ممکن می شود-تا ورزش از فعالیت های اقتصادی خود،که اتفاقا بسیار هم پر دامنه است،بهره برداری کند.
اجازه باید داد،ورزش خدمات تولیدی خود را،که بسیار هم پرطرفدار است و هوا خواهان فراوانی دارد در یک بازار واقعی بر اساس قوانین بازار واصول شناخته و محترم شمرده شده عرضه و تقاضا به دست هر کسی که خواهنده این نوع از تولیدات است برساند.اجازه باید داد ورزش حاصل کشته های خود را درو کند.اجازه نباید داد از ورزش همه استفاده کنند،جزخود ورزش.
ملاقات دکتر فتح اله زاده با دکتر لاریجانی،فرصت جدیدی راپدید آورده است.ورزش در را ه رسیدن به حقوق حقه خویش چندین و چند گام به جلو برخواهد داشت.
واکنش های اولیه،حکایت از سرعت این روند دارد.در مجلس-هرچند با گویش های متفاوت-به ضرورت خارج شدن از بن بست دست و پا گیر ورزش اشاره می شود و این تازه اول راه است.
و راه واقعی این است که اسباب زندگی حرفه ای را برای ورزش فراهم کنیم.خواسته مردان کاردان و کاربلدی چون دکتر فتح اله زاده ،بکارگیری تدابیر موقت و استفاده از مسکن ها نیست.
ورزش به عنوان یک حرفه،یک شغل،یک کار،آنهم کار"کارآفرین"باید از تمام پشتیبانی های قانونی مجلس شورای اسلامی برخوردارشود و در این راه باید توجهی صد در صد به علم و تجربه مدیران ورزشمدار داشت.در خلانباید تصمیم گیری کرد./ ش.