هیچگاه تنها رسانهای بودن، او را راضی نکرد و برای همین به دنبال آن رفت تا وارد مجلس شود که موفق هم بود. نماینده مردم ایذه، این روزها سروصدای زیادی بابت حضور سیاسیون در هیات مدیره پرسپولیس و استقلال کرده است و حالا به یکی از چهرههای جنجالی مجلس تبدیل شده است. دهقان که سابقه ورزشی و تحصیلات آکادمیک ورزشی دارد، معتقد است ورزشیهای ما خودشان میتوانند، ورزش را مدیریت کنند.
چگونه به مجلس راه پیدا کردید؟
با توجه به اینکه همیشه دوست داشتم یک موقعیت دست دهد تا کاری برای زادگاه خودم انجام دهم در انتخابات مجلس هشتم، با لطف خداوند و از طریق آرای مردم ایذه و باغملک، با آرای بسیار خوب به مجلس راه پیدا کردم و یکی از نمایندگان رکورددار بودم. تلاش کردم کار اصلی که در مجلس بر عهده من واگذار شده است را به نحوه احسن انجام دهم.
کارهای انجام شده برای شهر ایذه چه بوده است؟
کارخانه ماشینآلات راهسازی، کشاورزی و معدنی به این شهر منتقل شد و همچنین بودجه بسیار خوبی از طریق وزارت بهداشت و درمان برای بیمارستان 96 تختخوابی باغملک گرفته شد.
پیگیریهای زیاد با وزارت نیرو، ریاستجمهوری و عوامل دولت باعث شد که آب کارون را به باغملک برسانیم؛ البته کار اجرایی که دست من نیست. ولی بدون پیگیری هیچکار اجرایی انجام نمیشود. در آیندهای نزدیک نماینده ایذه و باغملک از هم جدا میشوند و هر شهر یک نماینده خاص خود را خواهد داشت. با اینکه این دو شهر 20 دقیقه از هم فاصله دارند و هر دو شهر هم از مناطق محروم و صعبالعبوری هستند بیش از یکهزار روستا در آن منطقه وجود دارد و تا اهواز یک ساعت و نیم ساعت فاصله دارد. با توجه به احداث سدکارون سه خیلی از روستاها زیر آب رفتهاند و مردم آنجا به شهرنشینی روی آوردهاند که خودش مشکلات بزرگی را برای شهر ایذه به وجود آورده. به هر حال من نماینده مردم در این مجلس هستم و تمام سعی خودم را انجام میدهم تا مشکلات شهر را از بین ببرم.
شما کارمند صداوسیما بودید آیا استعفا دادید؟
دورهای که قرار بود برای انتخابات شرکت کنم، استعفا داده بودم. در حال حاضر هم نمیدانم که باید به صداوسیما برگردم یا خیر، اما اگر رای نیاورم با صحبتهایی که انجام دادم، فکر میکنم به صداوسیما برگردم. من کارمند رسمی صداوسیما هستم.
علت استعفای یحییزاده از ریاست کمیته تربیت بدنی مجلس، مشکلاتی نبود که در تحقیق و تفحص از سازمان تربیت بدنی به وجود آمده بود؟
آقای یحییزاده کارش را به اتمام رساند و در جلسه تحقیق و تفحص نشستهای زیادی داشتیم و قرار بر آن بود که نتیجه تحقیق و تفحص خوانده شود که نمیدانم آقای حدادعادل به چه شکلی نتیجه گرفتند که نتیجه به زودی اعلام نشود. بعد از اتمام تحقیق و تفحص ریاست به من واگذار شد.
فکر نمیکنید بعضیها دوست نداشتند که گزارش خوانده شود؟
فکر نمیکنم این طور بوده باشد. به هرحال نظارت، کار اصلی مجلس است و باید از سازمان مهمی مانند تربیتبدنی تحقیق کنیم.
شما اصرار نکردید که زودتر خوانده شود؟
من هم اصرار به آن داشتم که زودتر خوانده شود، اما هیات رییسه کمیسیون فرهنگی به دلایلی که من نمیدانم، خواست این قضیه به تعویق بیفتد.
بعد از آقای علیآبادی دو نفر دیگر هم آمدند، فکر میکنید که رای خیلی دیر اعلام شده است؟
هیات مدیره کمیسیون باید به شما جواب بدهند، من هم پیگیری کردم؛ ولی خب جواب این موضوع با من نیست. بحث تحقیق و تفحص فراتر از خودش پیش رفت. کسی که تقاضای تحقیق میکند سوالهای خاصی را مطرح میکند و باید در قالب آن سوالها را پیش ببریم که فراتر از آن پیش رفت و مسایل بیشتری مطرح شد، همه پاسخگو بودند ولی اینکه چرا قرائت نشد، ما هم چندین بار تقاضا داشتیم که کمی دیر شد.
شما هم طرفدار تحقیق و تفحص نبودید؟
خیر، آقای کواکبیان و چند نماینده دیگر که آقای یحییزاده و نوباوه هم عضو آن بودند که تقریبا 12نفر میشدند.
به نظر شما جواب تحقیق و تفحص باید کلی باشد؛ یعنی هیچ مشکلی در زمان آقای علیآبادی وجود نداشته است؟
نه، مسایلی است که بالاخره هر وزارت یا سازمانی یکسری افتوخیزها و ضعف و قوتهایی دارد که طبیعی هم هست. در بحث تحقیق و تفحص سوالهایی مطرح شد که جوابهایی هم داده شد. در این بحث باید براساس اسناد و مدارک توضیح داده شود، کارگروهی که از دیوان و جاهای دیگر مشغول میشوند که با مدرک و سند میپرسند و جواب هم باید به این صورت باشد. در این زمینه نظر به این شکل بود ولی در کل نمیتوان گفت همه چیز عالی و بر وفق مراد است.
الان آقای یحییزاده، عضو کمیسیون ورزش و جوانان هستند؟
خیر، آقای آریامنش، خانم رهبر و من عضو کمیته هستیم و البته اگر آقای یحییزاده قابل بدانند رییس ما هستند. خودشون افتخار نمیدهند هر جا که باشند عزیز ما هستند چون ایشان واقعا پیگیر هستند و دغدغه اصلیشان ورزش است.
چه عاملی باعث شد تا مجلس به دنبال تشکیل وزارت ورزش برود؟
یکی بحث نظارتی بود، چون ورزش دیگر مثل قبل در دنیا نیست، اثرگذاریاش بر جامعه خیلی بالا رفته است و در دنیا جایگاه بالایی را پیدا کرده و با توجه به اینکه کشور ما یک کشور جوان است در سالهای اخیر جوانان ما افتخارات مختلفی برای مملکت داشتهاند. در بحث تحقیق و تفحص به دلیل نبود قوانین خاص، نظارتی بر سازمان نبود و سازمان توضیح میداد و مستندات قانونی خود را به ما ارایه میداد، دیگر نمیشد زیاد وارد بحثهای دیگر شد، اما حالا دست ما باز است. من هم جزو اشخاصی بود که موافق تشکیل وزارت بودند ولی نظرم این بود که باید مطالعه بیشتری انجام شود... من معتقد بودم که قبل از اینکه وزارت تشکیل شود باید کار جزییات و تخصصی انجام شود که بعد از آن مشکلی ایجاد نشود. بعد از اینکه تصمیم گرفته شد که وزارت تشکیل شود ما هم حمایت کردیم تا اینکه یک وزارتخانه قوی، کارآمد و منسجمی تشکیل شد تا جایی که میشد من هم قدم برداشتم. شاید اگر بحث المپیک و مسابقات بینالمللی و بحث بودجه هم نبود، نمایندگان به هر فردی رای نمیدادند چون اکثریت فدراسیونها چند ماهی به پرسنل حقوق نداده بودند و باید سریعتر کمک شود تا کار انجام شود. حساسیت ورزش در بین نمایندگان آنقدر زیاد بود که نه تنها ورزش بلکه جوانان هم برای تکتک نمایندگان بسیار مهم است. در هر دورهای دیگر رای اعتماد از مجلس گرفتن برای وزیر ورزش سختترین کار است.
چقدر شکست در المپیک 2008 پکن و مقدماتی جامجهانی در تشکیل وزرات ورزش و جوانان تاثیر داشت؟
نمایندگان نظری عمیقتر از این داشتند. ما نمایندگان به جز بحث قانونگذاری در بحث انتخابی هر هفته به حوزه انتخابیه میرویم و یکی از معضلاتی که همیشه جوانان و قشر ورزش حوزههای انتخابی مراجعه کردند این بود که آنها دغدغه ورزش داشتند. مشکلات بزرگی بود که دوست داشتیم یک کار اساسی و زیربنایی را انجام دهیم. برد و باخت المپیک و جامجهانی که آن هم بیتاثیر نبود. بحثهای زیربنایی بود که از گذشته دور دست به دست داده بود تا به این جا رسید که تصمیم گرفته شد. این موضوع عمیقتر از این حرفها بود چون ما نیاز داشتیم که ورزش و جوانان در مملکت قانونمند شوند و باز هم تاکید میکنم قبل از انجام این کار، من معتقد بودم باید کار کارشناسی صورت گیرد.
چرا سجادی رای نیاورد؟
سجادی از دوستان من است که نسبت به او ارادت دارم. او تحصیلکرده ورزش و استاد دانشگاه است و قبلا ورزشکار بوده و کار اجرای ورزش میکرده است. ای کاش دوستان در مجلس کمک میکردند، البته مسایل مختلفی دست به دست هم داد که این داستان اتفاق نیفتد.
شما فکر میکردید اگر جای عباسی و سجادی عوض میشد، کدامیک رای میآورد؟ نامهای که از سوی رییس جمهور فرستاده شد تاثیری داشت؟
فکر میکنم اگر سجادی به عنوان نفر دوم معرفی میشد، رای میآورد، البته بعضیها با خود سجادی هم بحث داشتند، ولی در مجموع در مجلس رای با اکثریت است، یک عده موافق و عدهای مخالف هستند. من برای سجادی رایزنی و کار کردم ولی متاسفانه جواب نداد.
تعیین انتخاب هیات مدیرههای سیاسی کی میخواهد تمام شود؟
من تمام نگرانی و ناراحتیم همین سوال شماست. سوال سیاسی نکردم و این سوال کاملا تخصصی است. شما چه برداشتی از سوال من دارید؟ بحث من به موقعیت کنونی ربطی ندارد. چرا باید این اتفاق بیفتد؟ چرا نگاه باید اینچنین آزاردهنده باشد؟ با افراد که مشکل ندارم، همیشه گروههای مختلف عوض شدهاند، بحث روی افراد نیست. امیدوارم که موفق باشند. دو سال دیگر، عزیز دیگری رییسجمهور میشود و دولت را در دست میگیرد. آیا دوباره همین آقایون هستند؟ باز هم دو سال بعد آقایان که تجاربی کسب کردهاند، در زمینه ورزش خودبهخود کنار بروند و دوباره روز از نو روزی از نو. با کسی که پدرکشتگی نداریم. اینها دوست دارند در کشور خدماتی انجام دهند، در مجلس، دولت، پزشکی، عمرانی، ساختوساز تلاش میکنند. امیدوارم قویترین هیاتمدیرهها در کنار تیمهای استقلال و پرسپولیس باشند. ولی بحث این است که اینهایی که با رابطه سرکار آمدند شاید بهترینها باشند ، اما دو سال بعد حتما کنار میروند و شخص یا گروه دیگری به سر کار میآیند.
برای حضور ورزشیها در هیات مدیره هم فکری دنبالش نبوده است، آیا در بین پیشکسوتان آدم تحصیل کرده نداشتیم؟
من بارها در صحبت اولیه گفتم اینها همه محبوب ما هستند، عدهای در ورزش، دولتی و مجلسی، هستند. کسی تلاشهای آنها را فراموش نمیکند. در همه زمینهها خودشان را وقف کردهاند و منشا خیر و برکت بودهاند، ولی ما میخواهیم افرادی مثل مرحوم دکتر کاظمی در سلولهای بنیادی که زیربنایی کار کردند و امکانات گرفتند، بدون سروصدا کار کنند و الان در دنیا مورد قبول همه هستیم و در همه جا کار میکنیم. الان بهجایی رسیدهایم که در کشورهای دیگر کارهای عمرانی بزرگ انجام میدهیم. در مسایل نظامی معضلات را حل کردهایم، همانطور که امام فرمودند جنگ نعمتی بود برای ما که به خودکفایی رسیدیم. در بحث پزشکی، پزشک ایرانی نداشتم، اما الان شما ببینید که پزشک بیکار داریم. خب چرا این نگاه به ورزش نیست.
به نظر شما آیا به دلیل توجه مردم به ورزش نیست که سیاسیون به طرف آن میآیند؟
خب اینکه نتیجه معکوس و بدتری میدهد. چرا خودزنی میکنیم. صددرصد از محبوبیت آنها کم میشود مردم مثل گذشته برخورد نمیکنند. آقایان آمدند تا کاری کنند، به شرطی که 20 سال باشند و بهرهبرداری کنند. از طریق بیتالمال و موقعیتهای مملکت تجربه کسب کردهاند، پس باید باشند تا از تجاربشان استفاده کنیم. بعضی از فدراسیونها را نگاه کنید، رییس آنها آیا واقعا در حد فدراسیونها هستند؟ متاسفانه دوستان در فدراسیونهای مختلف بر اساس یک کار اصولی بر سر کار نیامدند و اکثر آنها دچار مشکلات اساسی زیادی هستند.
آقای کاشانی چند سال در سمت مدیر عاملی باشگاه پرسپولیس بودهاند، ولی الان هیچ استفادهای از تجربه او نمیشود.
کاملا درست است. با این کار ورزش این مملکت ضربه میخورد و وزارت ورزش و جوانان آسیب میبیند. ما قبل از آقای کاشانی هم کسانی را داشتیم که از طریق سیاسی آمدند و تجارب خوبی کسب کردند، در حال حاضر کجا رفتند. مطمئن باشید بعد از مدتی اگر آقای رویانیان هم برود، از او در جای دیگر در این ورزش استفاده نخواهیم کرد. چون به طور کل نگاه غلطی به ورزش داشتیم.
در تیم استقلال یکی از نکات این است که ترکیب هیاتمدیره، آنها را یاد خاطرات بدی میاندازد، پس چرا دوباره روی کار آمدند؟
باور کنید از روز اول که این بحث سر ورزش شروع شد نظر من به هیچ وجه افراد نبود. گذشته هم گذشته، آینده را باید دید، ولی هر چقدر سبک و سنگین میکنیم، به نتیجهای نمیرسیم و مجلس هم اکثریت با این نگاه مخالف هستند.
بعد از آن دوشنبه معروف به مجلس رفتید؟ برخورد چطور بود؟
بله رفتم، صحبتی پیش نیامد و من آرزوی موفقیت کردم. من در مورد افراد حرف نمیزنم، به طور مثال دکتر رضایی رییس کمیسیون فرهنگی ورزشی تشخیص مصلحت نظام و رییس فراکسیون ورزش و عضو کمیته جامعه پزشکی کمیته ملی المپیک هستند که در ورزش هم فعال و جزو قدیمیهای استقلال بودند، من این شخص را مدنظر ندارم مهم کل ماجراست.
در مورد خصوصیسازی دو باشگاه، نظرتان چیست؟ با این تفاصیل چه اتفاقی خواهد افتاد؟
وقتی به سمت خصوصیسازی میرویم چه اتفاقی خواهد افتاد را نمیدانم. بحث نظارت بر نمایندگان هم پیش آمد و در این خصوص مطرح شد که نمایندگان نمیتوانند کار درسی داشته باشند و به شورای نگهبان میرود تا نظر بدهند و بعد ابلاغ شود. 32 سال از انقلاب گذشت و باید دست به دست هم دهیم. بیش از حد محبوب بودن ورزش باعث میشود که، ورزش را با خانه احزاب اشتباه بگیریم که ظلم به ورزش است. ما پتانسیل با ارزشی داریم، اما متاسفانه خوب از آن استفاده نمیکنیم. در بعضی از مدیریتها اگر اتفاق ناگوار و مورد خاصی پیش آید آن را به یک فرصت تبدیل میکنند، همانطور که در هشت سال دفاع مقدس، جنگ به فرصتی با مدیریت حضرت امام تبدیل شد و جوانان به فرصت ماندگاری تبدیل شدند. ما تجارت اینچنینی داریم چرا نباید استفاده کنیم و رو به عقب برویم. بعد از یک باخت وقتی در جامعه حضور داریم میبینیم که چقدر مردم گرفتهاند. بازی با پیروزی والیبال ایران مقابل ژاپن چه حسی بین مردم به وجود آورده و با گرفتن مدالهای رضازاده و سلیمی چه شور و حالی بین مردم به وجود میآمد. چقدر باید هزینه کنیم تا اتحاد و انسجام بین مردم به وجود آید درصورتی که با ورزش بسیار آسان این شور و حال در مردم تولید میشود. پس چرا از این فرصت استفاده نمیکنیم جنگ به آن شکل به فرصت تبدیل شد، ورزش که کلا یک فرصت است.
حالا تکلیف برای خصوصیسازی تیمها چیست؟
یادم هست چند وقت پیش رییسجمهور، خودشان این دستور را دادند. نمیدانم چرا اجرایی نشده است. وقتی میگویم تخصصی و کارشناسی نیست بحث همین است. نگاه غیرتخصصی به این مساله این است که جوانب کار را در نظر نمیگیرند که باید از خودشان سوال شود.
آقای عباسی در مورد خصوصیسازی در ورزش صحبت نکرد که در برنامه او هست یا نه؟
اشاره شده بود، و در مجلس در کمیته تربیتبدنی بحث خصوصیسازی دنبال میشود. ما هم کمک میکنیم که اگر مانعی است و مشکل قانونی و یا کمبود قانونی داریم، حل شود. بحث خصوصیسازی بحث اصلی است و تمام کارگروهها چند ماهی است که به صورت تخصصی کار انجام میدهند و تا یک ماه دیگر به کمیسیون میرسد ولی حرکتی انجام میشود که تمام ذهنیتها یک دفعه برمیگردد.
چرا وقتی ورزش و جوانان یکی شدند جوانان محو شد؟
بله، من هم با شما موافق هستم و شما برگرفته شده از جامعه این موضوع را مطرح کردید ولی هفته پیش که وزیر را دعوت کردیم و جلسه معارفه بود ایشان در حال بررسی چارت و مهندسی وزارتخانه بودند و چند معاونت برای وزارتخانه در نظر گرفته بودند. خود ایشان هم حرفشان این بود که جوانان را مدنظر قرار دادهاند و کمتر در مورد ورزش صحبت کردند حالا منتظر هستم ببینم چه اتفاقی درخصوص جوانان میافتد.
از زمانی که آقای عباسی وزیر شدند، تغییراتی انجام شده و بیشتر معاونان ایشان از وزارت تعاون انتخاب شدهاند؟
این سوال مورد بحث برای خود من هم هست. واقعا من خودم حدس میزدم که چنین موضوعی پیش بیاید.
شک نکنید اگر جدی باشد اولین کسی که از آقای رییسجمهور سوال میکند، خود اعضای کمیسیون فرهنگی هستند و کمیته تربیتبدنی و جوانان و خواهش ما این است که تغییرات تخصصی و کارشناسی باشد. شنیدم که این اتفاق در حال شکلگیری است ولی نمیدانستم که به مرحله اجرا هم رسیده باشد. پیگیری خواهد شد و ما انتظار نداریم که اگر آقای عباسی قبلا در تعاونی بودند حالا تعاونیها هم وارد این سازمان شوند. بلکه ورزش کاملا بحث جدایی دارد و کارش ساخت و ساز ساختمان نیست ورزش با افراد و انسانها سروکار دارد.
با توجه به قانون فیفا در فدراسیون فوتبال که مجزاست روند کاری با وزارتخانه چطور است؟
در حال حاضر یکی از دغدغههای اصلی ما این است که استقلال فدراسیون فوتبال چگونه است. الان اساسنامه هم تغییراتی داشته و اشکالات برطرف شده است اما به طور کل فدراسیون باید به همراه وزارتخانه و وزارت ورزش مشکلات را برطرف کنند. الان به نظر ابهامات زیادی وجود دارد.
شما چرا در چند سال گذشته هیچ مصاحبهای انجام ندادید؟
هر تلفنی شد، من جواب دادم و از صبح تا شب داخل جلسه هستم و همچنین مسایلی مطرح میشد که خیلی سطحی بود و من اعتقاد نداشتم که مجلس و خود من وارد آن شویم. نگاه من به این مساله نگاه امام(ره) است که مجلس رأس امور است و باید به مسایل کلان نظارت داشته باشیم. برد و باخت تیمها و صعود نکردن تیمها مساله مهمی نبود. وقتی تیم میباخت من چه حرفی میتوانم بزنم به غیر از اینکه جو متشنجتر شود. ناراحتی من از رسانهها همین بود. در این سه سال آقایان رسانهها خیلی سرسری به مساله ورزش نگاه میکردند. همان موقع صداوسیما و روزنامهها که وزیر باید به مجلس معرفی میشد و رای اعتماد از مجلس میگرفت، باید وارد بحث میشدند و در مورد برنامههای آینده وزیر میپرسیدند. باید نقاط ضعف و قوت را بررسی میکردند. گفتم اگر از طرف خودتان نمیتوانید مطرح کنید از طرف من این مسایل را مطرح کنید و بعد با رییسجمهور در میان گذاشته شود متاسفانه دریغ از یک خط خبر و خبررسانی، از دست رسانهها در این سه سال بسیار زجر کشیدیم و در اینجا من گلهمندم. حالا تیم المپیک صعود نکرده است. در آن موقع که من میگفتم هیچکس نمیآمد. روزنامههای ورزشی که فقط دنبال حرف و حدیث فوتبالیستها هستند، سیاسیون هم دنبال خبرهای سیاسی خودشان بودند. بارها خودم چنین پیشنهادی را به دوستان رسانهای دادم. یادم میآید بارها به دوستان خبرنگارانی که مجلس میآمدند، گفتم که وقتی معاون رییسجمهور که رییس سازمان تربیتبدنی است، میخواهد انتخاب شود، باید صحبت کنیم و حتی گفتم اگر نمیخواهید از طرف خودتان حرف بزنید، بیاید تا من در مورد قابلیتهای رییس سازمان تربیتبدنی صحبت کنم. تنها بخش ورزش رادیو جوان همپای ما در این مورد حرف زد.
بارها در مصاحبههای مختلف گفتم که باید در مورد مسایل مختلف زیربنایی مثل انتخاب روسای فدراسیونها و برنامههای راهبردی وزارت ورزش صحبت کنیم، این فایده ندارد که بعد از باختهای ملی به من زنگ بزنند، برای همین نمیتوانم پاسخگو باشم. ما باید به مسایل عمیقتر بپردازیم.
فکر میکنید دوباره رای بیاورید؟
عملکرد من برای حوزه انتخابی کاملا روشن است و با توجه به عملکردی که داشتم امیدوار هستم. به دنبال منافع شخصی نیستم، من هنوز مستاجر هستم و اموالی برای خودم ندارم. دوست دارم به زادگاهم خدمت کنم و حالا منتظر نظر مردم هستم.
یکی از انتقادهای دیگری که از شما میشود، این است که از چهره بودن خود برای رای آوردن استفاده کردید؟
این درست است که چهره رسانهای بودن من کمک به این مساله کرد. اما واقعا هدفم خدمترسانی بود. من با چشمهای خودم دیدم که نمایندگان مجلس میتوانند با رایزنیهای خود و ارتباط خوب چه امکاناتی را به منطقه خود بیاورند. منطقه محروم ما نیاز داشت که از امکانات استفاده کند.
شما اصلاحطلب هستید؟
من به طور مستقل شرکت کردم. اما هم دوستان اصلاحطلب و هم اصولگرا برای رفتن من به مجلس کمک کردند. به دنبال سیاسی کاری نبوده و نیستم و تنها میخواهم به کشورم خدمت کنم.