همه ایراد پرسپولیس از برخورد غیرمعقول سکوها و بی‌صبری تماشاگران نیست بلکه بدون شک این تیم مشکلات فنی بیشماری دارد که در سه بازی اخیر از جمله همین مسابقه با شهرداری تبریز کاملا نمایان بود. شاید بتوان این مشکلات را برشمرد که البته هر کدام شامل جزییاتی هم می‌شود:
1) اول اینکه بیشتر بازیکنان پرسپولیس مشکل بدنی دارند. حضور 6 بازیکن در اردوی ملی و غیبت در تمرین‌های بدنسازی باعث شده پرسپولیس تیمی از هم‌گسیخته به نظر برسد که در بسیاری از دقایق مسابقه توان فشار همه جانبه روی دروازه حریفان را ندارد. به همین بازی با شهرداری نگاه کنید؛ از دقیقه یک تا 30 تیم خوب است اما در 15 دقیقه آخر افت می‌کند. در نیمه دوم هم تیم به شدت افت می‌کند و فقط در 10 دقیقه پایانی آن هم به خاطر عقب رفتن ناخودآگاه حریف حملات احساسی پرسپولیس شکل می‌گیرد.
2) حمید استیلی ترکیب تیمش را نشناخته و تغییرات و جابجایی‌های او هم موثر نبوده است. در همین مصاف با شهرداری او مدافعان چپ و راست را تغییر داد اما به نتیجه نرسید. شیث در دفاع راست فقط 15 دقیقه در حمله فعال بود و دیگر شرایط بدنی‌اش به او اجازه اضافه شدن را نداد. فشنگچی هم بین دفاع و هافبک چپ سردرگم بود. در خطوط جلویی هنوز معضل استفاده بهینه از کریمی حل نشده و این مساله باعث شده کیفیت بازی نوری هم به شدت نزول کند. استفاده از بادامکی در گوش چپ سیستم
3-3-4 هم جواب لازم را نداد. به نظر می‌رسد اشتباهات مکرر اعضای خط دفاعی و همچنین عدم کارآیی بازیکنان در فاز حمله، استیلی را دچار سردرگمی کرده و بعید نیست دوباره در بازی با مس سرچشمه تغییرات زیادی در ترکیب پرسپولیس شاهد باشیم.
3) خط حمله پرسپولیس کارآیی لازم را ندارد. غلامرضا رضایی و هادی نوروزی به هیچ وجه در گوش‌ها کارآیی لازم را ندارند و فوق‌العاده سردرگم به نظر می‌رسند. عدم دوندگی کافی و ناهماهنگی با سایر بازیکنان، باعث شده این بازیکنان در زمان تصاحب توپ سردرگم باشند و البته خیلی کم در موقعیت گلزنی قرار گیرند. این بازیکنان در زمان تصاحب توپ هم هیچ خلاقیتی به خرج نمی‌دهند تا موقعیتی بسازند.
4) یکی از معضلات اصلی پرسپولیس که در هر سه بازی قبلی دیده شد فاصله زیاد خطوط 3 یا 4 گانه از هم است که باعث شده زمان باز شدن تیم برای حمله طولانی شود و همین دیر باز شدن، حمله را با تاخیر مواجه کند. فاصله زیاد خطوط و کندی در تغییر از حالت دفاع به حمله باعث شده پرسپولیس نتواند ضدحمله‌ای تدارک ببیند و در حملات پردامنه هم نزدیک نبودن بازیکنان به یکدیگر به علاوه سرعت پایین پاس‌ها اجازه خلق موقعیت را به تیم نمی‌دهد.
5) افت بدنی عجیب محمد نوری، اشتباهات عجیب شیث و نصرتی در مرکز خط دفاع، عدم تمرکز نوروزی بر وظیفه اصلی‌اش و همچنین ناکارآمدی غلامرضا رضایی در فاز حمله و لرزش حقیقی درون دروازه مشکلات فردی پرسپولیس است که باید دید در کجا ریشه دارد و آیا استیلی برای حل آنها کاری می‌کند یا نه.
6) اصرار بر استفاده از بازیکنانی که در سه بازی قبلی ناکارآمد بوده‌اند مهمترین ابهام در کادر فنی حمید استیلی است و معلوم نیست چطور این مربی در برخی نقاط تغییراتی می‌دهد اما در برخی پست‌ها نهایتا راضی به جابجایی پست نفرات می‌شود!