برنامه یارگیری استقلال برای سال 91-90 ادامه دارد. سکوت به معنای عدم تحرک نیست. استقلال پس از گرفتن سه بازیکن (محمد نصرتی، علی حمودی و کرار جاسم) در حال سبک- سنگین کردن. با توجه به نیازهای تیم و با توجه به یک سلسله واقعیت‌ها، از جمله «سقف قرارداد» استقلال دارد بهترین گزینه‌ها را انتخاب می‌کند. برای مظلومی مهم جمع کردن نام‌های پرآوازه نیست، تشکیل یک تیم هماهنگ که اقتدار فراوانی داشته باشد، با استفاده معقول از مهره‌هایی که بازی‌شان به هم می‌خورد، ممکن می‌شود.
استقلال با توجه به سرمایه انسانی درجه اولی که دارد بسیاری از اولویت‌هایش را از جمع مردان خود برمی‌گزیند. پس از آنکه مذاکره با مردانی مثل تیموریان و انصاری‌فر به نتیجه رسید، مظلومی سراغ گزینه‌های خارجی می‌رود. سفر به مرکز بازیکن‌سازی جهان-برزیل- به همین علت یکی از برنامه‌های درجه اول کادر فنی استقلال است.
برای چندمین بار می‌بینیم و می‌نویسیم که استقلال در یارگیری، دنبال یک هدف ویژه است. تشکیل تیم که در سال آینده مشکلات فنی و حرکتی تیم سال پیش را نداشته باشد.
یک تیم سریع، که به ویژه در خط دفاع، کورس‌های دو نفره را از مهاجمان حریف ببرد.
یک تیم سریع، که قدرت نفوذهای پا به توپ از میانه زمین را بیشتر از همیشه داشته باشد.
یک تیم سریع، که روی ارسال‌های بلند قدرت پوشش 18 قدم حریفان را به نمایش بگذارد.
***
استقلال با تمرکز کامل حواس خود را به حرکات ریز و درشت بازار نقل و انتقالات سپرده است و در این رهگذر، مذاکره با مردانی مثل آندو، انصاری‌فر، محمد محمدی، هوار محمد، میداودی و ... ادامه دارد. استقلال دنبال بهترین گزینه است نه اولین گزینه. بستن یک تیم مقتدر، چم و خم‌های زیادی دارد. استقلال در حال عبور از همین چم و خم‌هاست.