استاد جمشید مشایخى عصر سه شنبه به خانه ناصر حجازى رفت و از دروازه بان دوست داشتنى فوتبال ایران احوالپرسى کرد.«کمال الملک» در این دیدار حجازى را جهان پهلوان عرصه فوتبال برشمرد و گفت: همیشه براى ورزشکاران ارزش زیادى قائل بوده ام اما ۳ نفر در ورزش ایران برایم در اوج بوده و هستند؛ «جهان پهلوان غلامرضا تختى»، «روان شاد پهلوان سید محمد طباطبایى» و «ناصر خان حجازى» که جهان پهلوان عرصه فوتبال ایران هست و همیشه برایش احترام بسیار ویژه اى قائل هستم. او هیچ گاه نوکر کسى نبوده و هرگز مجیز کسى را نگفته و همواره انسان راستگو و رک گویى بوده است. از صراحت لهجه اش همیشه خوشم مى آید. آدمى اهل چاپلوسى و تملق نبوده و نیست. حرفش را رک اما در نهایت ادب مى زند. انتقاد مى کند براى آن که عاشق مردم و مملکتش است. او همانند بنده همواره باور داشته است که مردم ولى نعمت ما هستند. در ورزش هم هر کارى را که انجام داده با عشق به مردم و سرزمین ایران بوده است. نشستن در کنار بزرگ مردى که عاشق ملت ایران و سرزمین ایران بوده، برایم افتخار بزرگى است.
دروازه بان اسبق تیم ملى ایران نیز که به تازگى با بهبود نسبى حالش بیمارستان را ترک کرده و به خانه بازگشته است، گفت: نگران حال خودم نه اما نگران حال مردم این سرزمین هستم. ناراحتى خودم نه اما ناراحتى مردم ایران آزارم مى دهد. این حرف را پیش از این هم زده ام.
حجازى که آرام و همانند همیشه به صراحت سخن مى گفت، ادامه داد: «بى خبر بودن از احوال مردمم خوب است یا آگاهى از آنها؟» او در عین حال به پیامک هاى تماشاگران آخرین برنامه ۹۰ اشاره کرد که در آن مهم ترین عامل محبوبیت ناصر حجازى به پرسش گذاشته شد و بینندگان صراحت کلام و سلامت کارى دروازه بان آبى ها را بیش از موفقیت او به عنوان بازیکن فوتبال و پیروزى هایش در دنیاى مربیگرى مورد توجه قرار داده بودند.
«رضا تفنگچى» هزاردستان در این زمینه به حجازى گفت: دربار محمود غزنوى ۴۰۰ شاعر داشت اما یکى همانند حکیم توس، فردوسى بزرگ را نه.
مرور خاطرات گذشته بخش دیگرى از دیدار «رضا خوشنویس» هزاردستان و دروازه بان تیم ملى ایران در جام جهانى ۱۹۷۸ آرژانتین بود. مشایخى گفت: در گذشته به ورزشگاه امجدیه مى رفت تا تماشاگر بازى هاى ناصر حجازى باشد. او خود را هوادار همیشگى حجازى و تیم ملى ایران دانست و گفت، نه سرخ است، نه آبى. او به روحیه خوب حجازى اشاره کرد و گفت: هر ۲ بارى که به احوالپرسى او رفتم، از روحیه بسیار خوبى برخوردار بوده است. امیدوار هستم هر چه زودتر سلامتى اش را به دست بیاورد. با روحیه اى که در او مى بینم، با توکل بر خدا صد در صد این اتفاق به زودى رخ خواهد داد.
مشایخى همچنین از علاقه اش به تماشاى مسابقه هاى فوتبال گفت: اگر برنامه اى نداشته باشم یا سر فیلمبردارى نباشم، حتما تماشاگر رقابتهاى فوتبال هستم. به ویژه همراه با همسرم که او هم بسیار علاقمند این رشته و تماشاى مسابقه هاى فوتبال است. او بهتر و بیشتر از من بازیکنان فوتبال را مى شناسد. ولى ناصر خان حجازى را همه در این مملکت مى شناسند. او این همه عاشق و هوادار در این سرزمین دارد. یکى از این عاشقان او هم »جمشید« است. ناصر خان مردى با شخصیت است که چون صریح و بى پرده صحبت مى کند، مورد پسند اندکى از افراد نیست. اکثریت هوادارانش همانند آنچه در برنامه شب گذشته ۹۰ اعلام شد، دوست دار صراحت و راستگویى ایشان هستند.
حجازى هم به نقشهاى ماندگار بازیگر برجسته سینماى و تئاتر ایران اشاره و عنوان کرد، تماشاگر بازیهاى خوب مشایخى بوده است از جمله در فیلم به یاد ماندنى قیصر: آقاى مشایخى از بزرگان زمان ماست و با هنرپیشه هاى امروزى فرقهاى زیادى دارد و صراحت لهجه اش همیشه زبانزد بوده است .
حجازى به پیشنهادهاى زیادى که براى بازى در سینما داشته، اشاره کرد و گفت: آخرین آن پیشنهاد «ایرج قادرى» در اولین فیلم پس از شروع به کار دوباره اش بود و از من خواست تا در فیلمى ساخته او جلوى دوربین بروم اما من این پیشنهاد را رد کردم. از راه ورزش به شهرت رسیده بودم. اسم و رسمى براى خودم به هم زده بودم و دیگر نیازى نداشتم بخواهم از راه سینما معروف و بزرگ بشوم. شاید به خاطر چهره ام مى توانستم، اسم در کنم ولى این کار برایم وسوسه کننده نبود. دست آخر هم براى این که قادرى قبولم نکند، به او پیشنهاد دستمزد یک صد میلیونى را دادم. او هم از پیشنهادش منصرف شد.
دروازه بان آبیهاى تهران در دهه ۵۰ و ۶۰ گفت، اهل سینما رفتن نبوده و سینماى ایران را دنبال نمى کرده است: بیشتر اهل دیدن فیلمهاى خارجى بودم. در این سالها یکى دو بار بیشتر به سینما نرفتم. یک بار براى تماشا فیلم عروس و یک بار هم براى تماشاى اخراجى هاى ۲ به سینما رفتم اما از دیدن این فیلم حالم به هم خورد. به همراهانم گفتم، زودتر از سینما بیرون برویم. حجازى هم چنین از کسانى که با فرستادن نماینده از او احوالپرسى کرده اند، گلایه داشت و مى گفت، چرا خودشان به دیدن او نرفته اند.
او که از روحیه بسیار خوبى برخوردار بود، گفت، به دلیل مصرف برخى داروها نمى تواند مزه غذاها را بچشد اما خوردن شیرینى را بسیار دوست دارد. او در عین حال به شوخى عنوان کرد، با توجه به سن و سال استاد مشایخى و خودش از میان میوه هاى حاضر روى میز تنها نارنگى را مى تواند بخورد که با واکنش میهمان رو به رو شد. مشایخى گفت: «از من سن و سالى گذشته است نه از شما. شما به کمال ادب و اخلاق رسیده اید. من عاشق ناصر خان هستم. همانند تمام ملت ایران. به خاطر شرف و مردانگى این مرد.»
حجازى که پیامک هاى احوالپرسى فراوانى را نیز از سوى دوستان و هوادارانش دریافت مى کند، گفت: این گوشى موبایل را به تازگى برایم خریده اند و کار با آن را هنوز یاد نگرفته ام. باید راه استفاده از آن را یاد بگیرم. او همچنین از حضور استاد مشایخى بهره گرفت و مسابقه مشاعره کوتاهى را نیز میان هنرمند بزرگ ایران و دیگر مهمانانى که براى عیادت در خانه او حاضر بودند، ترتیب داد. استاد مشایخى هم با خواندن شعر، برشمردن خاطره و لطیفه سعى داشت میزبان را همراهى کند. حجازى با اشاره به بیمارى اش گفت، کار در اسلواکى باعث بروز این ناراحتى در او شده است. او گفت: در ایران به من کار نمى دادند. ناچار شدم به اسلواکى بروم تا مربیگرى کنم. کار در آنجا با سفرهاى زیادى همراه بود از جمله به نقاط سردسیر همانند اوکراین و همین هم موجب بیمارى ام شد. آنجا مى توانستم به عنوان مربى روى نیمکت بنشینم اما اینجا برخى با دیدن من روى نیمکت مربیگرى ناراحت مى شوند و به آنها بر مى خورد!