۱- در سال هاى اخیر چندین گزارشگر جوان فوتبال به انبوه گزارشگران قبلى افزوده شده اند. اما همه آن ها درجا زده اند و حتى رو به عقب حرکت کرده اند. یکى از دلایل این نزول و رکورد، آن است که گزارشگران جوان خواسته اند عادل فردوسى پور شوند و تلاش نمى کنند که «خود واقعى» شان باشند. از جمله باید به محمدرضا احمدى اشاره کرد که در بازه زمانى برگزارى جام جهانى ۲۰۱۰ و البته با حمایت رضا جاودانى گزارش چند مسابقه را بر عهده گرفت و ضمناً در بحث هاى به ظاهر کارشناسى نیز حضور داشت. همان زمان برخى گفتند که یک عادل فردوسى پور دیگر مطرح شده است. اما مشخص بود که چنین اتفاقى هرگز رخ نمى دهد. چرا که صرفاً با کپى بردارى از نحوه گزارش دیگران نمى توان به سطوح بالاى گزارشگرى رسید.
۲- عادل فردوسى پور مجرى را باید از عادل فردوسى پور گزارشگر تفکیک کرد. فردوسى پور مجرى گاهى هنگام اجراى برنامه ۹۰ عدالت را رعایت نمى کند. او به دلیل آن که هنوز جوان است و طبعاً احساسى و در ضمن علایق خود را در روند برنامه اش دخالت مى دهد، از این جهت(اجراى برنامه ۹۰) در سال هاى اخیر سیر نزولى پیموده است که باید در یادداشتى جداگانه به طور مفصل و با استدلال هاى کافى، به آن پرداخت. اما فردوسى پور گزارشگر یک «پدیده» در این حرفه است که با فاصله زیادى حتى نسبت به نفر دوم قرار دارد. فردوسى پور به خصوص هنگام گزارش مسابقات فوتبال اروپایى، تفاوت فاحش توانایى هایش با دیگران را نشان مى دهد. این برترى و قابلیت فقط منحصر به اطلاعات به «روز» او نیست. بلکه مى داند که چه وقت از بازى باید چه جمله اى را بر زبان بیاورد. ضمن آن که به درستى از «اغراق نمایى» و «اغراق گویى» نیز پرهیز مى کند و عمدتاً درباره موضوعات غیر مرتبط با هم حرف نمى زند. مثلاً به خاطر پخش بازى بارسا و رئال در دوشنبه شب هفته قبل، برنامه ۹۰ او تا پنجشنبه شب به تعویق افتاد و این خبر بارها در طول برگزارى مسابقه نیز زیرنویس شد. اما فردوسى پور با آن که ذینفع اصلى به حساب مى آمد، حتى یک بار هم از برنامه ۹۰ حرف نزد. زیرا به عنوان یک گزارشگر حرفه اى مى داند که برنامه ۹۰ و اساساً هر موضوع مربوط به فوتبال ایران، هیچ ارتباطى با «ال کلاسیکو» ندارد.
فردوسى پور گزاشگر را فقط مى توان با استاد عطا بهنش در دهه ۵۰ خورشیدى مقایسه کرد(البته نه فردوسى پور مجرى که اشکالاتى قابل ذکر دارد.)
۳- یکى از اشکالات بزرگ گزارشگران جوان و حتى با تجربه، تلاش براى کپى بردارى ناقص از جملات و عبارات و اصطلاحات مورد استفاده فردوسى پور و عدم توجه به روند و رویه گزارش هاى او همچون پرهیز از «اغراق گویى» و نیز عدم اشاره به موضوعات بى ارتباط با مسابقه است. مثلاً محمدرضا احمدى در بازى اوساسونا و بارسلونا تلاش بسیارى داشت تا جواد نکونام و مسعود شجاعى را در پیکار با آلوز و ژاوى پیروز اعلام کند. او چند بار گفت که مسعود با قدرت به دنبال آلوز مى دود! و در همان زمان آلوز به بازیکن ایرانى «لایى» زد! صرف نظر از این که دویدن در فوتبال یک کار بدیهى است و نیاز به بزرگ نمایى ندارد، پرداختن به موضوعات، غیر مرتبط با مسابقه اوساسونا و بارسا (مثلاً این که امیدواریم نکونام و شجاعى در جام ملت هاى آسیا موفق شوند) یکى از وجوه تمایز فردوسى پور با دیگران است. البته میهن دوستى از جمله ویژگى هاى ایرانیان است که هر زمان عرب ها یک عنوان جعلى براى خلیج تا ابد فارس به کار مى برند، با شدت اعتراض مى کنند. اما این عشق و علاقه لازم و ضرورى به ایران، با بزرگ نمایى و اغراق گویى تفاوت زیادى دارد. دو بازیکن ایرانى در مقابل بارسا از تمام قدرت و انرژى خود بهره گرفتند.اما مثل دیگر یاران تیم میزبان ناموفق بودند. تماشاگران در طول مسابقه آلوز را دیدند که نقش گوش راست بارسا را ایفا کرد و مسعود شجاعى به دنبال او دوید و چند بار دریبل و یک بار هم لایى خورد و نکونام را نیز چند بار دیدند که روى هافبک ها و مهاجمان «بارسا» مرتکب خطا شد. ذکر پیاپى اسامى بازیکنان ایرانى و موضوعات بدون ارتباط با مسابقه اوساسونا و بارسا (مثل ابراز امیدوارى براى درخشش این دو در جام ملت هاى آسیا) از جمله مواردى است که فردوسى پور هرگز در گزارش هایش به آن ها نمى پردازد اما محمدرضا احمدى جوان ترجیح مى دهد هر حادثه اى را به فوتبال ایران مرتبط کند.