از مظلومی خواسته بودیم این بازی را برایمان در بیاورد. علت این خواسته و این خواهش روشن بود: استقلال چند بازیکن تاثیرگذار خود را نداشت و ملوان این روزها در بهترین حالت تیمی صاحب‌خانه‌ای زیاد خواه است. آمادگی ملوان از یک سو و اطلاعاتی که از غیبت مجیدی، جباری،آشوبی داشتیم ترسی به دلمان انداخته بود این ترس که مبادا بازی با نفت آبادان، یک بار هم مقابل ملوان انزلی تکرار شود. دست به دامن مظلومی شدیم تا ثابت کند استقلال تیمی است که بر اساس خاصیت تیمی‌اش بازی می‌کند نه فقط به لطف حضور مهره‌های پرمایه‌اش. از مظلومی خواستیم این یک بازی را «برایمان» در بیاورد و او چه خوب چنین کرد. چیدن یک ترکیب مناسب، تقسیم وظیفه‌ها متناسب با قدرت حریف و برای به ضعف کشیدن این قدرت. پژمان نوری کم فروغ شد و کم اثر بازی کرد. مهرداد اولادی راخوب گرفتند و هیچ کاره‌اش کردند- خط هافبک 90 دقیقه جنگید و همه،بیشتر از همیشه دویدند. تعویض‌ها عالی بودند، تیم استقلال لحظه‌ای کم نیاورد. ملوان توپ را دوست داشت و استقلال نقاط کلیدی زمین را می‌خواست. تک گل حنیف که جای پا میلاد هم در آن آشکار بود مزد یک فوتبال عاقلانه نتیجه‌گرا بود که خوب بازی کردن را هم از یاد نبرده بود. دوندگی آرش بیشتر و بهتر از هر بازی دیگری بود. برهانی گل نزد اما تا دلتان بخواهد دوید و جنگید، کیانوش رحمتی و دسوزا وسط زمین را مال خود کردند،مبعلی بیشتر از روزهای پیش پاس داد. خط دفاع هم جای بحثی باقی نگذاشت. مظلومی به وظیفه‌اش عمل کرد و چه کامل و چه تمام عیار. او بازی در انزلی را برایمان «درآورد»، این سه امتیاز بیشتر از بقیه سه امتیازها، مهر و امضای شخصی پرویز مظلومی را بر پای خود دارد.