ایمان مبعلی پس از آنکه چند هفته‌ای در استقلال افت کرد دوباره به مرد کلیدی تیمش در میانه زمین تبدیل شد. او در 2 بازی آخر مقابل مس کرمان و سایپا سازنده 2 گل بود و بار دیگر به استقلالی‌ها ثابت کرد اگر روی فرم مطلوب بدنی باشد همان بازیکن دلخواه خواهد شد. بازگشت ایمان به شرایط ایده‌آل بدنی باعث شد تا او در تیم ملی هم به یک مهره محوری و کلیدی بدل شود. نمایش ایمان در لباس تیم ملی اما بسیار چشمگیرتر از روزهایی بود که او را با لباس استقلال در میادین دیدیم. اگر چه ایمان طی 9 هفته آغازین لیگ موفق شده 5 پاس گل برای مهاجمان استقلال ارسال کند اما آمار به جا مانده از بازی او در قالب تیم ملی نشان از تاثیرگذاری بیشترش دارد.
این وضعیت سوالی در ذهن مخاطب ایجاد خواهد کرد که چرا ایمان در استقلال هم از یک نقش کلیدی و سازنده برخوردار نیست و همه توپ‌ها در میانه میدان به او ختم نمی‌شود؟
***
پیگیری این سوال با پاسخ‌هایی همراه است. شاید بودن یک عنصر بازیساز دیگر به نام جباری در کنار ایمان باعث شده او کمتر از آنچه امروز در تیم ملی می‌بینیم در استقلال چهره بشود. شکل بازی مبعلی و جباری شباهت‌های بسیاری به یکدیگر دارد. هر دو دریبل‌زن، تکنیکی، پاسور و در یک کلام سازنده. شاید ایمان مهارت دادن پاس‌های در عمقی که از جباری می‌بینیم را نداشته باشد اما به همین میزان هم مجتبی در ارسال ضربات ایستگاهی به‌خصوص کرنرها از مبعلی عقب‌تر است. بنابر این در یک نمای کلی می‌توان گفت که ایمان و مجتبی از یک کیفیت مشابه برخوردارند و همین تشابه رفتاری سبب شده در استقلال دیگر بازیکنان پاس‌های خود را میان این دو تقسیم کرده و در نتیجه ایمان در استقلال به لحاظ برخورداری از یک نقش محوری کمتر به چشم بیاید. یکی دیگر از مواردی که باعث بروز چنین دیدگاهی شده یعنی بهتر بودن ایمان تیم ملی نسبت به ایمان استقلال، آشنا نبودن این بازیکن با شرایط بازی در استقلال است چرا که مبعلی از سابقه بسیاری در پوشیدن پیراهن تیم ملی و از آمادگی ذهنی مطلوب‌تری برای بازی در این تیم برخوردار است.
***
ایمان مبعلی مقابل تیم ملی عراق بهترین بازیکن میدان بود. هر چند که گفته شد پژمان نوری به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شده اما همه حملات ایران در این بازی محصول پاس‌های ایمان بود. در نیمه اول بارها و بارها شاهد بودیم که ایمان در اوج آمادگی ذهنی پشت توپ قرار گرفت و با ارسال‌های دقیقش مهاجمان را در موقعیت گلزنی قرار داد. شاید پرویز مظلومی برای آنکه وظیفه بازیسازی را در استقلال روی دوش یک نفر محول کند باید از میان جباری و مبعلی یکی را انتخاب کند تا حملات استقلال با محوریت یک نفر انجام بشود. راه حل دیگری هم وجود دارد؛ اینکه مظلومی اگر می‌خواهد ایمان و مجتبی را توأمان در زمین داشته باشد فقط یک نفر را مامور بازیسازی کند و از دیگری بخواهد در جنگ‌های فیزیکی شرکت کند که این امکانپذیر نیست!