برنامه تلویزیونى ۹۰ براى دومین بار در هفته اى که گذشت بامداد جمعه پخش شد اما این مساله مانع از آن نبود که تمام نگاه ها به این برنامه پرمخاطب جلب نشود. حضور على دایى مهمترین دلیل بود تا بینندگان تلویزیونى تا ساعت ۳ و۳۰ دقیقه بامداد بیدار بمانند و صحبت هاى سرمربى اسبق تیم ملى فوتبال را بشنوند.
على دایى ساعتى پس از پیروزى پرسپولیس مقابل راه آهن خودش را جام جم رساند تا از این بگوید که «آمده ام حقانیتم را اثبات کنم». دایى در ابتداى صحبت هایش در پاسخ به نظرسنجى برنامه که پرسیده بوده «آیا على دایى در زمانى مناسب به عنوان سرمربى تیم ملى انتخاب شد؟» گزینه یک (بلى) و گزینه ۲ (خیر) کدام را انتخاب مى کنید، گفت: من خودم یک را مى زدم چون داشتم کارم را مى کردم و نتایجى که گرفتم بد نبود. تیم ملى در زمان من تنها در یک بازى رسمى باخت و البته این حق فدراسیون بود که مرا برکنار کند.
وى با بیان اینکه دوست داشتم با مردم صحبت کنم، گفت: به این برنامه آمده ام تا حرف هایى را به مردم که مدیون شان هستم، بزنم. مردم در این چند ساله که من در فوتبال بوده ام در سخت ترین لحظات همیشه پشتیبانم بوده اند. به همین خاطر آمده ام در پاسخ به کسانى که مى خواهند با استفاده از کلماتى چون بیت المال بین من و مردم فاصله بیندازند به مردم بگویم که اگر حرفى زده ام تنها به دنبال احقاق حق خودم هستم و همیشه در زندگى ام نه تنها به استفاده از بیت المال فکر نکرده ام بلکه تلاش کرده ام که همیشه به بیت المال اضافه کنم. فکر مى کنم افراد باید بتوانند امکاناتى که خداوند داده در اختیار بیت المال قرار دهند.
دایى افزود: در عمرم هیچ وقت نخواستم راجع به خودم صحبت کنم و باید در اینجا از مردم عذرخواهى کنم. برخى ها مدعى هستند که چشم من به دنبال بیت المال است و به من برچسب مادى بودن مى زنند اما اگر من فردى مادى بودم
هفت سال پیش نمى آمدم در اردبیل مدرسه اى به مساحت ۱۴۰۰ متر مربع با تمامى امکانات بسازم و آن را در اختیار آموزش و پرورش قرار بدهم. من اگر حرفى مى زنم فقط به خاطر حق و حقانیت است. در بازى هاى آسیایى هیروشیما در سال ۱۹۹۴ مصدوم شدم و دو بار ۲۲ سانتى متر شکمم را پاره کردند و همه فکر کردند که فوتبال من تمام شد اما از دعاى خیر پدر و مادرم و همین مردم ماندم. الان هم مردم در خیابان جورى مرا دعا مى کنند که موى تنم سیخ مى شود، پس چطور چشمم مى تواند به بیت المال باشد.
وى ادامه داد: هیچ وقت گذشته ام را فراموش نمى کنم. افتخار مى کنم که از اردبیل آمده ام و با خواست خدا و دعاى پدر و مادر و مردم توانسته ام حقم را بگیرم. شما خودتان مى دانید قبول شدن در دانشگاه شریف کار آسانى نیست. مادرم مى گوید هیچ وقت یادم نمى رود روزى که مى خواستم به دانشگاه بروم آستین کتم تا کجایم بود. من نمى توانم هیچ وقت گذشته ام را فراموش کنم. خدا چیزهایى به من داده که هیچ وقت نمى توانستم آنها را باور کنم. من قدردان خدا هستم و کارى نمى کنم که خدا این نعمت ها را از من بگیرد اما متاسفانه به من برچسب مادى بودن مى زنند.
دایى در ادامه با اشاره به بخشى از اطلاعیه فدراسیون راجع به روندى که در پرونده شکایت دایى از فدراسیون طى شده گفت: در بخشى از این بیانیه آمده که من پس از اردو و پیش از سفر تیم ملى به عمان به خاطر عدم پرداخت بخشى از مبلغ قرارداد از اردوى تیم ملى قهر کردم. باید به مسئولان فدراسیون بگویم، اگر درباره من چنین بیانیه اى دادید درباره مربیان بعدى چنین اطلاعیه هایى ندهید. تیم ملى اصلا قبل از حضور در تورنمت عمان اردویى نداشت که من بخواهم از اردو قهر کنم! من ساعت ۵ ، ۶ بعد از ظهر از مکه برگشتم، رفتم به خانه مادرم وقبل از اینکه به ایران بازگردم استعفا داده بودم.
وى افزود: بعضى وقت ها آدم از خودش بدش مى آید. در خانه خدا که بودم یک لحظه از خودم بدم آمد. گفتم من آدمى نبودم که بخواهم در این شرایط کار کنم. استعفایم را نوشتم و گفتم حاضرم تمام پولى که تا به حال گرفته ام را پس بدهم.
دایى در پاسخ به این سوال که دلیل استعفاى شما چه بود، گفت: شرایط نامناسبى در تیم ملى وجود داشت اما اینکه آقایان مى گویند من به خاطر پول قهر کرده ام، چنین چیزى نیست. اگر اردویى بود مى توانستند چنین وصله اى بچسبانند اما ما قبل از سفر به عمان اردویى نداشتیم. ضمن اینکه قهر کردن با استعفا دادن متفاوت است. من حق داشتم که استعفا بدهم و اگر آن زمان با استعفاى من موافقت مى شد، دیگر کار به اینجا نمى رسید و من همان موقع مى رفتم دنبال کارم.
وى با اشاره به ماده ۴ قراردادش با فدراسیون فوتبال گفت: در این ماده آمده بود که باید مبلغ ۶ میلیارد ریال
در ۳ نوبت و پس از کسر مالیات به من پرداخت مى شد که بر اساس این ماده باید ۵۰ درصد آن پس از شروع تمرینات پرداخت مى شد. تمرینات ما پیش از عید شروع شد اما اولین بخش قراردادم اواخر شهریور و اوایل مهر داده شد. اگر من مادى بودم باید همان زمان اعتراض مى کردم اما چنین کارى نکردم.
سرمربى سابق تیم ملى ادامه داد: پیش از امضاى قرارداد در صحبتى که با کفاشیان کردم قرار شد مبلغ مالیات را فدراسیون فوتبال بپردازد. این از زمان صفایى فراهانى، دکتر دادکان و کفاشیان رسم بوده که فدراسیون مالیات سرمربى تیم ملى را مى دهد. اگر من دروغ مى گویم بیایند و بگویند که دایى دروغ مى گوید. من سر تمرینات بودم که ابراهیمى سرپرست تیم ملى قرارداد را آورد و من امضا کردم. ۳ ، ۴ ماه بعد یک نسخه از قرارداد را برایم آورد. پس از آن یک متن را با عنوان «متمم قرارداد ۸۷/۱۱/۲۳» آوردند که من امضا کردم اما کفاشیان آن را امضا نکرد و این قرارداد را به من برنگرداندند. سپسس بر خلاف قوانین متن دیگرى با عنوان «متمم قرارداد ۸۸/۱/۱» به امضاى کفاشیان رسید. در حالى که بر اساس قانون کارفرما نباید ابتدا قرارداد را امضا کند. من تاکیدم این است که اگر خلافى صورت گرفته به من مربوط نیست.
دایى افزود: بر اساس ماده ،۱۰۴ باید مبلغ ۵ درصد از کل قرارداد در مدت یک ماه به عنوان مالیات پرداخت شود که طبق این ماده باید فدراسیون مبلغ ۱۶۶ میلیون را به عنوان مالیات قرارداد پرداخت مى کرد اما فدراسیون اعلام کرد که باید ۲۳۰ میلیون تومان به عنوان مالیات پرداخت شود. اگر بخواهیم ۲۳۰ میلیون تومان را ۵ درصد کل قرارداد من بدانیم باید قراردادم ۴ میلیارد و ۶۰۰میلیون تومان مى ارزید که این طور نبود.
وى در پاسخ به این سوال که رئیس کمیته استیناف اعلام کرده به خاطر اینکه دایى ۱۱ ماه بعد از اخراجش درخواست مطالبه اش را مطرح کرده و با گذشت زمان حق او از بین رفته است گفت: باید از صالحى و شریفى تشکر کنم که به من خیلى چیزها یاد دادند. راجع به این مساله باید بگویم بر اساس قانون، گذشت زمان حق یک نفر را از بین نمى برد. من اگر صد سال دیگر هم شکایت مى کردم اگر محق بودم باید حقم را مى دادند. صالحى مى گوید این شکایت من مشمول زمان شده است. ایشان از کجا مى داند که من و فدراسیون براى سال دوم به توافق مالى نرسیده ایم؟ من ثابت مى کنم که به توافق رسیدیم. اگر توافقى نبود چرا من دوم فروردین در بازى با کویت روى نیمکت تیم ملى بودم؟ چطور در روز هشتم فروردین سرمربى تیم ملى در بازى با عربستان بودم؟ آیا حضور روى نیمکت تیم ملى خودش بزرگترین دلیل براى توافق من با فدراسیون فوتبال نیست؟ قانون کار مى گوید اگر یک روز از قرارداد گذشته باشد و کارفرما، کارگر را اخراج کند ملزم است که کل حق و حقوق کارگر را پرداخت کند. در آن زمان تمامى سایت هاى دنیا و سایت فیفا من را به عنوان سرمربى تیم ملى مى شناختند .
دایى افزود: در رایى که کمیته استیناف صادر کرده آمده که پس از اخراج بنده، دایى هیچ فعلى براى ادامه همکارى با تیم ملى صورت نداده است. من در قرارداد سرمربى تیم ملى بودم، پس از اخراج باید چه کار مى کردم؟ وقتى فدراسیون مرا اخراج کرده بود و نفر دیگرى را براى سرمربى گرى تیم ملى انتخاب کرده بود، باید لحاف و تشکم را بر مى داشتم و مى رفتم در اتاق کفاشیان تا فعلى دایر بر ادامه همکارى ام با تیم ملى صورت مى گرفت؟! یا اینکه باید با ۱۰ نفر غول چماق مى رفتم سر تمرینات تیم ملى و مى گفتم من سرمربى تیم ملى هستم؟ این دلیلى که آورده اند بد آموزى دارد. اگر این طور است باید خدایى نکرده پس از اخراجم از پرسپولیس به زور بروم سر تمرین پرسپولیس! رایکارد پس از اخراج از بارسلونا با وجود اینکه قرارداد ۲ ساله داشت، کل پولش را گرفت و رفت در گالاتاسراى کارش را ادامه داد.
وى ادامه داد: رئیس کمیته استیناف مى گوید مساله من شامل «اقاله»(جدایى با موافقت طرفین) شده است. چطور چنین حرفى مى زنید؟ من در آن زمان به خاطر مسائل سیاسى مملکت و ۳ بازى حساسى که تیم ملى داشت سکوت کردم و فدراسیون را به چالش نکشیدم. اگر کمیته استیناف مى گوید قرارداد من یک ساله بوده، پس چطور است که فدراسیون براى صعود تیم ملى به جام جهانى برایم پاداش در نظر گرفته است؟
دایى درباره مبلغ قراردادى که از فدراسیون گرفته است گفت: من ۸۰۰ میلیون تومان گرفتم.
وى در پاسخ به این سوال که «خوب پولى از فدراسیون گرفته اید» گفت: هر کس بسته به تخصص اش و کارى که مى کند پول مى گیرد. در شغل من ۸۰۰ میلیون تومان پولى نیست. نه زندگى دارم و نه آرامشى و نه مى توانم به خانه ام برسم. باید به همه جواب بدهم و خواسته هاى مردم را هم در نظر بگیرم. اگر مربى نبودم دلیلى نداشت که دو ساعت پس از بازى تیمم با آن همه استرس به اینجا بیایم. متاسفانه مسائلى به من منصوب شد که واقعیت نداشت. چرا هیچ کس از من نپرسید که براى چه از فدراسیون شکایت نکردم. این را مى گویم. اگر فدراسیون بر اساس توافقى که کرده بودیم مالیات را مى داد، هیچ وقت از فدراسیون شکایت نمى کردم.
دایى درباره این مساله که او نمى تواند در فیفا به نتیجه اى برسد، گفت: درست است که فیفا در مسائل داخلى کشورها دخالت نمى کند اما اگر یک طرف دعوا فدراسیون فوتبال باشد، در آن دخالت مى کند. خدا شاهد است که دنبال پول نیستم. الان هم مى گویم خدا را شکر، خدا آنقدر به من داده که دنبال این چیزها نبوده ام اما قوانین بین المللى مى گوید که فدراسیون باید مبلغ ۳ ساله قرارداد را بپردازد. اگر فدراسیون مبلغ ۹ ماه را که کمیته انضباطى راى داده بود را به من پرداخت مى کرد، همان جلوى فدراسیون فوتبال یتیم خانه مى زدم و پول را به آنجا مى دادم. این پول ها هیچ وقت وارد زندگى من نمى شود اما من به دنبال اثبات حقانیتم هستم.
وى در ادامه در پاسخ به این سوال که »آیا قبول دارید که زود به عنوان سرمربى تیم ملى انتخاب شدید؟« گفت: این را مى پذیرم که هر چه مى گذرد آدم با تجربه تر مى شود. من در مدت یک سال و ۹ روزى که در تیم ملى بودم اندازه ۲۰ سال تجربه به دست آوردم. اشتباهى که من مرتکب شدم این بود که بدون بررسى و احساساتى و تنها به خاطر اینکه به تیم ملى کمک کنم این پیشنهاد را پذیرفتم.
دایى در پاسخ به این سوال که قبول دارید در
رقابت هاى انتخابى جام جهانى ناکام بودید، گفت: تا حدودى بله و تا حدودى خیر.
فردوسى پور به دایى یادآور شد، کسب ۶ امتیاز از
۵ بازى آن هم در شرایطى که ۲ بازى خانگى بود و مهدى رحمتى هم درخشش بسیار خوبى داشت نمى تواند خوب باشد که سرمربى سابق تیم ملى گفت: به هر حال رحمتى هم جزیى از تیم بود. یکسرى مسائل در تیم ملى بود که نمى توانم درباره آن ها صحبت کنم. من آنها را گردن گرفته ام و تا آخر هم بر گردن مى گیرم. اما این را مى گویم که اگر من هم بودم مى توانستیم ۳ امتیاز بازى خانگى با امارات را کسب کنیم. آن زمان باید از دو بازى با کره شمالى و کره جنوبى باید یکى را مى بردیم. نمى توانم بگویم صد در صد اگر بودم تیم ملى به جام جهانى مى رفت و شما هم نمى توانید بگویید اگر من بودم صد در صد به جام جهانى نمى رفتیم اما در زمانى که بودم با تمام جان و دل کار کردم و وجدانم راحت است. من خیلى چیزها را تحمل کردم. همان زمان که از سفر مکه برگشتم نباید دیگر به تیم ملى بازمى گشتم. باید از دکتر دادکان هم عذرخواهى کنم. او به من گفت که این پیشنهاد را قبول نکن که من حرف او را گوش نکردم.
دایى در پاسخ به این سوال که برخى رفتارهاى شما مانند تقابل با على کریمى و مهدى مهدوى کیا هم براى تیم ملى مشکل ساز بود، گفت: این حرف را اصلا قبول ندارم. همیشه گفته ام اگر على کریمى آماده باشد، بهترین فوتبالیست تاریخ ایران است. روزى که من به تیم ملى آمدم، على کاپیتان تیم ملى بود اما متاسفانه آن شرایط پیش آمد.
وى در پاسخ به این سوال که انتظار مى رفت شما از کریمى حمایت کنید اما اتفاقات اردوى اردبیل رخ داد، گفت: من در آن زمان ایران نبودم. در جلسه فیفا حضور داشتم که چنین شرایطى پیش آمد. اتفاقات اردبیل هم به من به عنوان سرمربى تیم ملى ارتباط نداشت. من همیشه على را به عنوان یک رفیق خوب دوست داشته ام. شاید على نظر دیگرى داشته باشد اما من على را همیشه دوست داشته ام. هیچ کس را هم پیدا نمى کنید که بگوید من چه در جمعى دوستانه یا رسمى علیه کریمى یک کلمه حرف زده باشم. در زمانى که کریمى آماده بود، او را دعوت مى کردم و همیشه به دنبال منافع تیم ملى بودم.
دایى در ادامه افزود: من در بدترین زمان به تیم ملى آمدم. تیم ملى ،۵ ۶ ماه بود که گل نزده بود و در تهران با سوریه مساوى کرده بود. بازیکنانى در زمان من به فوتبال معرفى شدند که الان حرف اول را در فوتبال این مملکت مى زنند.
وى درپاسخ به این سوال که شما همیشه گفته اید در انتخاب و در اخراج تان فدراسیون هیچ کاره بوده، پس چرا براى گرفتن مطالباتتان پیش مسئول اصلى نمى روید، گفت: آن که من را آورده الان مسئول نیست. على آبادى الان چه نقشى در ورزش دارد که من بروم سراغ ایشان. در زمانى که در تیم ملى بودم، دو بار من را به همراه هیات رئیسه فدراسیون فوتبال بردند پیش على آبادى. ایشان پیشنهادهایى را مطرح مى کرد و در حالى که اعضاى هیات رئیسه به به و چه چه مى کردند، من مخالفت مى کردم که دیگر مرا در این جلسات نبردند.
دایى در ادامه درباره نظرات متفاوت مردم راجع به انتخابش به عنوان سرمربى تیم ملى و سپس مسئولیت اصلى اش در ناکامى تیم ملى در رسیدن به جام جهانى ۲۰۱۰ گفت: نظر مردم برایم قابل احترام است اما من کنار دستم کسى را داشتم که بزرگترین مدرس فوتبال آلمان بود. با اصرار من بود که او پذیرفت به ایران بیاید. مگر فرگوسن تیمش را تمرین مى دهد. روته مولر کسى بود که هم اطلاعاتش به روزتر از من بود وهم بهتر مى توانست تیم را تمرین بدهد. پوى درباره برخوردى که باشگاه استیل آذین با بهترین بازیکن سال ۲۰۰۴ آسیا کرد هم گفت: على کریمى از بزرگان فوتبال ایران است و او جزو قهرمانان ملى است. با چنین آدم هایى نباید چنین برخوردهایى شود. با من خیلى از این برخوردها شد اما دوست ندارم با کس دیگرى چنین کنند. على کریمى بزرگ فوتبال ایران است و میلیون ها نفر با گل ها و دریبل هاى او خندیده اند و عشق کرده اند باید حرمت چنین بازیکنان بزرگى حفظ شود. دایى درباره درگیرى لفظى اش با محمد مایلى کهن هم گفت: مایلى کهن بزرگ من است و باید خیلى چیزها را از او یاد بگیرم اما من نه شروع کننده بودم و نه بى احترامى به ایشان کردم، ضمن اینکه کارى هم با او نداشتم. بزرگ من باید احترام نگه دارد. احترام، احترام مى آورد. الان هم مى گویم، خدا شاهد است که مشکلى با مایلى کهن نداشته ام اما مى خواهم بدانم که بین این بازى گذشته سایپا و پرسپولیس با بازى گذشته ۲ تیم که در فروردین برگزار شد و سایپا ۲ بر صفر برد چه شرایطى تغییر کرده که من الان باید از مردم عذرخواهى کنم؟ چرا آن موقع نباید عذرخواهى مى کردم و الان باید عذرخواهى کنم؟ با این حال ایشان همیشه مورد احترام من است.