ماجرای علی کریمی و اخراج او به دلیل آنچه روزه‌خواری این بازیکن عنوان شده بود، یکبار دیگر رییس سابق فدراسیون فوتبال را به مصاحبه وادار کرد تا محمد دادکان با زبان صریح و زهردارش فوتبال ایران را بی‌در و پیکر بخواند.
مصاحبه دکتر با ایسنا با این جمله شروع می‌شود: «امروزه افراد فهمیده‌اند که با دروغ‌پردازی، ریا و ظاهرسازی و استفاده از کارهای ریاکارانه می‌توانند به مقاصد خود که همان اهداف مالی است، برسند.»
حملات جدید دادکان در حالی مطرح می‌شود که کسی در فوتبال کشورمان نمی‌تواند منکر شیفتگی او به اخلاق در زمان بازیگری تا مدیریت شود. به شهادت بازیکنان هم‌نسلش یکی از بازیکنان با اخلاق فوتبال ایران بود و در تمام دوران بازیگری‌اش حتی یک کارت زرد هم دریافت نکرد و همچنین در مدت چهار سال و سه ماه ریاستش در فدراسیون، فوتبال درگیر مسایلی که امروز شاهدش هستیم، نبود. دکتر در واکنش به مسایل اخیر و دعوای روزه‌خواری کریمی می‌گوید: «قصد مصاحبه نداشتم اما چون می‌بینم شرایط در فوتبال ایران به گونه‌ای است که همه اصل را رها کرده‌ایم و چسبیده‌ایم به مسایل حاشیه‌ای، باید صحبت‌هایی را مطرح کنم. اولا باید بگویم در ماه مبارک رمضان باید تمامی کارهایی که انجام می‌دهیم به خاطر اصلاح امور باشد. باید بگویم کدام فرهنگ؟ اول باید برویم در سطح جامعه ببینیم که آیا جامعه ما پذیرای فرهنگ هست یا خیر؟ به هر حال فوتبال بخشی از این جامعه است. متاسفانه در این روزها تظاهر و مردم‌فریبی حرف اول را در جامعه ما می‌زند و شرایط در باشگاه‌های ما هم بهتر نیست. کدام باشگاه می‌تواند ادعا کند که به مسایل فرهنگی پرداخته و اگر باشگاهی را پیدا کردید که مدعی فرهنگ‌سازی در فوتبال است، بدانید که او هم دروغ می‌گوید!»
دادکان با بیان اینکه کار فرهنگی حتی می‌تواند پالایش خوبی در مسایل فنی به وجود بیاورد، یکبار دیگر طعنه محکمی به مجریان منشور اخلاقی می‌زند: «امروز آدم‌های ناتوان که دنبال آمال و آرزوهایشان هستند، به افراد برچسب منشوری بودن می‌زنند.»
دادکان با اشاره به اتفاقی که برای علی کریمی افتاده و با بیان اینکه حرف‌هایش کلی است، می‌گوید:«مثل معروف شده که می‌گویند (عیسی به دین خود و موسی به دین خود). برو خودت را بساز که الگو شوی. نمی‌خواهد در رسانه‌ها و بین دولتی‌ها از خودت الگو بسازی. این مردم هستند که باید الگو را انتخاب کنند. اگر کسی اشتباهی می‌کند، باید بدانیم که ما را به جای فرد متخلف داخل قبر نمی‌گذارند. نمی‌توان با چوب و تکفیر آداب و فرهنگ ایجاد کنیم. آقایان در خفا هزاران مشکل دارند و وقتی کسی در ظاهر اشتباهی می‌کند، می‌خواهند آبروی او را ببرند. این عین بی‌دینی است. دین ما می‌گوید که نباید آبروی آدم‌ها را برد.»
هر چه از گفت‌وگوی رییس موفق فوتبال ایران که این روزها به تدریس در دانشگاه بسنده کرده می‌گذرد، حرف‌هایش تندتر و حملاتش سنگین‌تر می‌شود: «کسانی که حرف از اخلاق و فرهنگ می‌زنند، خودشان از همه بدترند. بروید در زندگی این افراد و ببینید که چقدر خودشان ناپاکترند. از ادب و فرهنگ حرف می‌زنند ولی خودشان سمبل بی‌ادبی و بی‌فرهنگی هستند. یکی بیاید بگوید که من خوب هستم. هیچ کس نمی‌تواند چنین ادعایی کند. همه ما مثل هم هستیم. مگر می‌شود کسی را صاحب اخلاق و فرهنگ و دین کرد. این مسایل ریشه در ذات آدم‌ها دارد. کنفسیوس می‌گوید، آدم‌های بزرگ وقار دارند و تکبر ندارند و آدم‌های کوچک تکبر دارند. وقار ندارند و کسب این وقار از پدر و مادر است. من می‌گویم اگر کسی صاحب فرهنگ و اخلاق و دین باشد، باید این از خانواده‌اش به او رسیده باشد و جامعه نقش کمی دارد.»
خبرگزاری از عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی می‌پرسد: شما خودتان در زمان حضور در فدراسیون فوتبال تا پیش از دیدار با مکزیک در جام جهانی و آن حرکت زشت مشکلی با علی کریمی نداشتید و این بازیکن هیچ گاه جلوی شما موضع نگرفت، آیا فکر می‌کنید رفتاری که باشگاه استیل آذین با او کرد، رفتاری صحیح بود یا خیر؟ و بخوانید جواب دکتر را: «رفتاری که با علی کریمی و کریمی‌ها می‌شود، دفعش بیشتر از جذب است. زمانی که من رییس فدراسیون بودم، بازیکنانی را می‌دیدم که به خاطر شرایطی که داشتند روزه‌خواری می‌کردند ولی من هیچ وقت آبروی این افراد را نبردم. برانکو کروات چهار سال در فوتبال ایران بود. در این مدت در زمان ماه رمضان از خانه که بیرون می‌آمد تا آخر شب مانند ما مسلمانان رفتار می‌کرد و این تنها به خاطر فضایی بود که در فدراسیون فوتبال وجود داشت. رفتاری که احترام متقابل در آن وجود داشت. دلیل دیگرش هم ذات خودش بود، ما چیزی را زور نمی‌کردیم و او هم احترام می‌گذاشت. اگر هم علی کریمی سهوا نوشیدنی را خورده شاید عذری داشته است. شاید مسافتی را طی کرده و دیگر روزه نبوده است. نباید همه چیز را با نیت سوء نگاه کنیم.»
دادکان قویا معتقد است که نباید با آبروی هیچ کس بازی کرد: «متاسفانه جامعه ما در تمامی زمینه‌ها سمبل‌ها و الگوهایش را می‌زند، برای چه؟ می‌خواهم بپرسم همه معترضان به کریمی پاکند و منزه؟! چرا ما در بخش فرهنگ، اجتماع و سیاست الگوها و سمبل‌ها را می‌زنیم؟ آیا همه معترضان به این الگوها پاکند؟ همه ما مثل هم هستیم. حالا جوی به وجود آمده که مد کرده‌ایم که یکی را روزه‌خوار بدانیم و دیگری را منشوری، این یک موج است. موجی که می‌خواهیم رویش سوار شویم و سال بعد پول بیشتری بگیریم. خروجی این فوتبال که سالانه 400 میلیارد تومان در آن هزینه می‌شود، چیست؟ مسوولان کشوری! من یک سوال از شما دارم. آیا می‌دانید که خروجی این فوتبال صفر است؟ اگر می‌دانید که گناهتان 10 برابر است و اگر نمی‌دانید چرا می‌خواهید با طبل بی‌صدا مردم را سرگرم کنید. من اگر در این فوتبال سمتی داشتم، لیگ را تعطیل می‌کردم و می‌گفتم از این پول‌ها خبری نیست. بروید در همان خارج بازی کنید. چرا لژیونرهای ایرانی که در اروپا و امارات بوده‌اند یکی یکی به ایران برمی‌گردند. دلیلش این است که در اینجا پول بیشتری به آنها می‌دهند. من یک دفعه این مساله را گفته‌ام و بار دیگر تکرار می‌کنم. چرا مربی که در زمان ما 13 میلیون تومان پول می‌گرفت، الان 400 میلیون تومان پول می‌گیرد. اگر این بی درو پیکری فوتبال ایران نیست، پس چیست؟
رییس پیشین فدراسیون از نبود نظارت در فوتبال ایران گله‌مند است: «چطور در زمان ما بازرسان در فدراسیون فوتبال بودند و الان خبری از این بازرسان نیست. مسوولان کمیته تربیت بدنی مجلس که دنبال تحقیق و تفحص بودند، تنها به دنبال این هستند که عکس سه‌در چهارشان در روزنامه‌ها چاپ شود. نتیجه و خروجی کمیته ویژه رییس‌جمهور برای بررسی شکست ورزش ایران در المپیک چه شد؟ از حالا می‌پرسم که جواب شکست در گوانگجو را چه کسی می‌دهد؟ من به شما می‌گویم همان‌هایی که جواب مردم را پس از شکست در پکن و جام جهانی داده‌اند، به شکست‌های گوانگجو هم پاسخ خواهند داد. فقط با دروغگویی به مردم می‌گویند که کمیته تشکیل داده‌ایم. کدام کمیته؟»
دادکان در بخش آخر این گفت‌وگو که تا مدت‌ها در ذهن اهالی ورزش خواهد ماند، روی حملاتش تاکید می‌کند و مسایل مالی را در مطرح شدن این مباحث دخیل می‌داند: «مدیری که 300 میلیون تومان می‌گیرد، آیا این دعواها را به خاطر اخلاق به راه می‌اندازد؟ این سوالی است که من از شما دارم. بروید ببینید مدیران در این فوتبال چقدر می‌گیرند. ما الگوها را می‌زنیم که این مدیران غیرورزشی به فوتبال بیایند و خروجی فوتبال همینی می‌شود که می‌بینید. امروزه شرایطی ایجاد شده که آدم‌ها می‌آیند و دم از مسایل فرهنگی می‌زنند و می‌گویند کارهایشان به خاطر حفظ شئونات و نظام است اما در واقع آنها به دنبال مقاصد خود هستند.»