رمز موفقیت استقلال در هفته‌های اخیر
بی‌شک فوتبال ترکیبی بوده که این تیم ارائه داده و از آنجایی که استراتژی
هر بازی متناسب با فضا‌هایی که حریف می‌دهد، شکل می‌گیرد یک فوتبال غیر
قابل پیش‌بینی است. حریفی روی پاس‌های پشت دفاع ضعف دارد و استقلال سعی
می‌کند با استفاده از این حربه به گل برسد. حریفی روی توپ‌های عمقی ضعیف
است و استقلال برای رسیدن به گل از پاس‌های عمقی استفاده می‌کند. حریفی روی
ضربات ایستگاهی خوب یارگیری نمی‌کند و استقلال می‌کوشد از این راه به گل
برسد.
به واقع استقلال امروز استراتژی مشخص و از
پیش تعیین شده برای رسیدن به گل ندارد و این سبک بازی حریفان است که
استراتژی بازی استقلال را تعریف می‌کند و این خوب است. استقلال با این سبک
از بازی می‌تواند لیگ برتر را به خوبی ادامه دهد و یکی از گزینه‌های اصلی
قهرمانی باشد.
البته غرور آفت جان استقلال است. استقلال
در دفاع ضعف‌های عمده‌ای دارد. به خصوص که در برخی از بازی‌ها با سه مدافع
دفاع بازی می‌کند. اگر این ضعف‌ها برطرف نشود می‌تواند یک چالش جدی در مسیر
رسیدن به جام قهرمانی بازی‌ها باشد. از سویی غرور بلای جان آبی‌ها خواهد
بود اگر باشگاه تصور کند با چند برد تیم برتر ایران است؛ بنابراین حریفان
را یکی پس از دیگری می‌برد. استقلال این روز‌ها به تیم امتیاز گیری تبدیل
شده و حریفان با علم به این موضوع با آمادگی بیشتری برابر استقلال صف‌آرایی
خواهند کرد و این می‌طلبد شاگردان استراماچونی از این به بعد با عطش
بیشتری بازی کنند.
استقلال به درک خوبی از شرایط تاکتیکی که
استراماچونی تعریف کرده رسیده است. این تیم بعد از، از دست دادن توپ در هر
نقطه از زمین به سرعت به دفاع برمی‌گردد و تلاش می‌کند با حمله به بازیکن
صاحب توپ و فضایی که در اختیار دارد، توپ را دوباره مال خود کند. این‌ها
بخشی از مشکلات عدیده استقلال بود که رفع شده است و حالا تیم باید مراقب
اتفاقات بیرونی باشد تا به طور ناخواسته آسیب نبیند.