کاظم اولیایی در مورد عملکرد مدیران مستعفی استقلال اظهار داشت: باید در نقد، هم نکات مثبت را گفت و هم مسائل منفی را. از نکات مثبت آقایان ایجاد ساختار بود. همین که اعلام می‌شود باشگاه 3 میلیارد تومان بدهی دارد، معنایش آن است که ساختار درستی دارد چرا که در برخی باشگاه‌ها حتی مبلغ بدهی نیز مشخص نیست.
وی عنوان کرد: می‌خواهم به یک بحث مهم‌تر اشاره کنم. اینکه ساختار کلی استقلال نادرست است. اینکه عده‌ای را بیاوریم و پس از مدتی به دلیل عملکرد ضعیف آنها را برکنار کنیم یا استعفا کنند؛ کار درستی نیست. در سال 1990 که با استقلال قهرمان آسیا شدیم، نلسون ماندلا از زندان آزاد شد و 5 ، 6 سال بعد انتخابات برگزار کردند و دولت آپارتاید از آن کشور رفت. پس از 15 یا 16 سال، اکنون میزبان جام جهانی هستند؛ اما ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم.
مدیر عامل اسبق استقلال تاکید کرد: می‌گویند در ورزش قحط الرجال است؛ اما به عقیده من در ورزش جهل‌الرجال است یعنی آنکه مدیران، آدم‌های ورزشی را نمی‌شناسند. مثلا مسعود زریبافان رئیس بنیاد شهید و ایثارگران در کجای ورزش بوده که اکنون ریاست مجمع استقلال را برعهده گرفته است؟ آیا زریبافان تمام مشکلات ایثارگران را حل کرده است؟ برای ملاقات یک خانواده ایثارگر با ایشان 3 ماه وقت لازم است.
اولیایی یادآور شد: ایشان قرار است به تمام باشگاه استقلال رسیدگی کنند. خودم را مدیون نظام می‌دانم و از سر دلسوزی است که این حرف‌ها را می‌زنم. می‌خواهم پایه‌های نظام مستحکم باشد. دولت باید ورزش را رها کند و آن را به مردم بدهد. در همه جای دنیا باشگاه‌ها را مردم اداره می‌کنند.
اولیایی با اشاره به نکات منفی مدیریت واعظ آشتیانی و سایر اعضای هیأت مدیره باشگاه استقلال، عنوان کرد: آقای واعظ می‌گوید آنهایی که می‌گویند باید استعفای کتبی بدهیم، از قانون تجارت آگاهی ندارند. می‌خواهم از ایشان بپرسم در کجای دنیا و قانون تجارت آمده که مدیران هزینه‌های خود را از سازمان تربیت بدنی و آقای سعیدلو بگیرند؟ یعنی در قوانین تجارت آمده که باید مدیریت بر هزینه کرد و مدیریت بر درآمد به شخص دیگری است؟
وی در پایان به خبرنگار فارس گفت: می‌خواهم به آقایان خسته نباشید بگویم؛ اما یک نکته منفی دیگر آنها این است که مدیران استقلال با یکدیگر همدل و هماهنگ نبودند. همانگونه که 11 بازیکن تیم برای موفقیت باید با هم هماهنگ باشند، مدیران باشگاه نیز باید این هماهنگی را داشته باشند؛ اما اینگونه نبودند. یکی می‌گوید استعفای کتبی کردم؛ دیگری از استعفای شفاهی‌اش حرف می‌زند. آن دیگری می‌گوید من استعفا نکردم. به نظر می‌رسد آقایان بیشتر از آنکه به فکر باشگاه باشند، به دنبال بهره‌برداری شخصی از استقلال بودند. زمانی که مدیریت می‌کردند هم این اوضاع به نظر می‌رسد که وجود داشته است