آندرآ استراماچونی سرمربی استقلال یک چهره تازه برای فوتبال ماست. یک مربی جوان و به روز از اروپای غربی که در طول 4 دهه اخیر فوتبال ما کمتر و به عبارت بهتر اصلا به خود ندیده و همین تازه وارد غربی جذابیت اصلی لیگ ما به شمار می رود. از همان روزی که باشگاه استقلال در مذاکرات طولانی و کشدار در استانبول با سرمربی ایتالیایی در حال توافق بود، می شد حدس زد که حضور این غریبه جذاب، چه مشکلات پیش بینی نشده ای خواهد داشت. مشکلاتی ساختاری و پیش پا افتاده ای که برای مربی که از متن فوتبال مدرن و منظم اروپا به سرزمین بی نظم، شلخته و آنارشی زده ایران پا می گذارد، قطعا عجیب و البته غیر قابل پذیرش است.
مشکلاتی که از فرط تکرار، برای ما بدل به یک کلیشه طبیعی شده که با آن خو گرفته ایم اما برای یک غریبه که با آنها آشنایی ندارد، خارج از ظرفیت و پذیرش خواهد بود. استراماچونی در استقلال با آن مدیریت ضعیف خیلی زود به بن بست رسیده، بن بستی که از همان روزهای نخست در ایران آغاز شد اما حالا با آغاز لیگ، این چالش ها و اصطکاک ها از پشت پرده بیرون آمده و رونمایی شده اند.
مشکلاتی که اگرچه منشا و آبشخور تمامی آنها از اشکالات ساختاری، بی نظمی و البته ضعف مدیریت سرچشمه می گیرد اما نوع رفتار استراماچونی به گونه ایست که کمتر تصویر یک مربی جنتلمن مقرراتی و اصولگرا را به اذهان متبادر کرده. سرمربی ایتالیایی با آگاهی از ضعف های فوتبال ایران مسیری را در پیش گرفته که هرگز در چارچوب حرفه ای نیست و با اصول همخوانی ندارد تا بیشتر از جذابیت ها و توانیایی هایش، شمایل یک مربی اپورتونیست را نظاره کنیم.
اصرار عجیب او بر جذب چند بازیکن خارجی از کانال ایجنت معتمدش بیشتر از آنکه یک نوع زیاده خواهی به نظر برسد، نگاه ها را به شایعات پشت پرده سوق داده. عجیب اینکه استرا به جای حل مشکلاتش با باشگاه پشت درهای بسته، با یک استراتژی عجیب، خبرهای اغراق شده و گاه نادرست را به خبرنگار معتمد ایتالیایی اش می دهد تا تمامی اسرار خانواده استقلال در رسانه های ایتالیایی جار زده شود و از این طریق استقلال تحت فشار قرار بگیرد. او حتی در موضوع ساده ای چون انتخاب مترجم نیز با باشگاه به تفاهم نمی رسد و آن را بدل به یک مساله بغرنج می کند تا آنجا که از این داستان، معرکه بزرگ هفته نخست را برپا می کند تا به هدفش که ابقای مترجم نزدیک به علی خطیر است، برسد. رابطه عجیب و خارج از چارچوب او با معاون اجرایی سابق باشگاه و فردی که واسطه حضور در ایران بوده، استقلال را درگیر حاشیه بزرگی کرده که حل شدن آن بی تردید از توان مدیریت فعلی خارج است و همین سبب شده تا انرژی استقلال به جای زمین، در جای دیگری هرز برود و خرج شود.
مدل رفتارهای استراماچونی دقیقا همانند رویکرد کارلوس کی روش در تیم ملی ایران است. مردی که در انتخاب حریفان تدارکاتی نیز فلسفه خاص خودش را داشت و از فدراسیون تمکین نمی کرد و فرد مساله داری چون بامداد میرزایی در کنار خود داشت که حتی با نهیب فدراسیون نیز حاضر به کنار گذاشتن او نشد و این اواخر کار را به جایی رساند که مدیر رسانه ای را از پرتغال استخدام می کرد!
استراماچونی دقیقا در همین مسیر قدم می گذارد، اما برخلاف کی روش که آرام آرام و پله به پله جلو آمد و همه چیز را تحت سیطره خود گرفت، او از روز نخست بنای ناسازگاری را گذاشته و می خواهد ثابت کند که کت تن چه کسی است. اتفاقی که سبب شده استقلال در چارچوب مستطیل سبز تقریبا هیچ چیزی برای ارائه نداشته باشد و از 2 بازی تنها 1 امتیاز دشت کند. چرا که تمرکز سرمربی استقلال جای دیگریست. مسیری که انتهای آن از هم اکنون مشخص است؛ ناکامی، درست مثل کی روش.