انگار شروع خوب برای استقلال در
لیگ برتر طلسم شده است. اصلاً نمیشود که نمیشود. شفر و منصوریان و
استراماچونی هم ندارد ظاهراً؛ هرکسی روی این نیمکت مینشیند، امتیازات
طلایی اول فصل را از دست میدهد و بعد هرچقدر دنبال جبران مافات میدود،
موفق نمیشود که نمیشود.
به دلایل مختلف خیلیها فکر
میکردند قصه امسال متفاوت باشد. استراماچونی جذاب در سکوت آمده بود و خیلی
هم زود تمرینات پیشفصل را استارت زد. بهعلاوه قرعه استقلال در هفتههای
آغازین هم نسبتاً راحت به نظر میرسید. آنها در سه مسابقه اولشان پیش از
رسیدن به دربی تهران، خارج از خانه باید به مصاف ماشینسازی و نفت
مسجدسلیمان میرفتند و داخل خانه باید با فولاد خوزستان مصاف میدادند.
روی کاغذ، کسب 7 تا 9 امتیاز برای
استقلال پیشبینی میشد، اما آنها بعد از گذراندن دو بازی اول، فعلاً فقط
یک امتیاز به دست آوردهاند. دو گل ثانیههای پایانی در این دو بازی، قاتل
جان استقلال شده است. یک ضربه ایستگاهی در بازی با ماشین و حالا یک ریباند
جلوی فولاد که به معنی واقعی کلمه در «آخرین ثانیه» بازی اتفاق افتاد.
تیم استراماچونی فاصلهای تا کسب
پیروزی برابر فولاد نداشت. البته آنها عالی نبودند، اما نمایشی که ارائه
دادند ازهرجهت بهتر و سرتر از میهمان بود. استقلال با ارسال داریوش شجاعیان
از میانه میدان و ضربه سر فنی و دقیق فرشید اسماعیلی اولین گل فصلش را زد،
اما درست وقتی به نظر میرسید کار تمام شده، نفوذ حردانی از سمت چپ و دو
ضربه پیاپی از باقرپور رویای کسب اولین برد را به باد داد.