پیش از بازی با فولاد خوزستان زمزمه تغییر در مدیریت باشگاه استقلال به همه جا سرایت کرده بود و حالا که استقلال نتوانسته در بازی خانگی مقابل فولاد به نتیجه دلخواه برسد این زمزمه‌ها بیش از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد.
انتخاب فردی به جای امیرحسین فتحی در این برهه که استقلال سال‌ها است با مدیران متعدد نتایج مناسبی به دست نیاورده و همواره از رسیدن به قهرمانی لیگ محروم مانده یکی از سخت‌ترین تصمیم‌هایی است که وزارت ورزش و جوانان باید اتخاذ کند. در واقع یکی از دلایلی که برکناری امیرحسین فتحی از سمت مدیرعاملی باشگاه استقلال را به تعویق انداخته، دشواری‌های همین تصمیم مهم و استراتژیک است و افرادی که در انتخاب مدیرعامل بعدی استقلال نقش اصلی را ایفا می‌کنند در تلاشند این کار با تحقیقات و جمع‌بندی‌های لازم انجام شود تا دوباره استقلال دچار مشکلات مدیریتی نشود.
در سال‌های اخیر مدیرانی با سوابق عریض و طویل به باشگاه استقلال آمدند اما هیچ یک موفق به کسب جام قهرمانی نشدند تا آستانه تحمل هواداران این باشگاه هر روز کوچک‌تر شود و دایره عظیمی از مخالفان و منتقدان شکل بگیرد.
بهرام افشارزاده با کوله باری از تجربه در مدیریت کلان در ورزش در باشگاه استقلال به هیچ نقطه روشنی نرسید. او با ناکامی در کسب جام قهرمانی و بجا گذاشتن بدهی‌ها به برخی بازیکنان خارجی (نمونه‌اش پروپژیچ) باشگاه استقلال را ترک کرد. در واقع افشارزاده نه در کسب جام قهرمانی لیگ موفق بود نه در بجا گذاشتن یک بیلان کاری روشن.
شاید تصمیم‌گیران کلان در رأس وزارت ورزش تصور می‌کردند افشارزاده با آن همه تجربه به راحتی از عهده مدیریت در باشگاه استقلال برآید اما مدیریت در باشگاه استقلال به حدی سخت و دشوار بود که بهرام خان را هم به زیر کشید تا سران باشگاه در نهایت تصمیم به کنارگذاشتن او بگیرند.
بعد از افشارزاده این سیدرضا افتخاری بود که مدیریت باشگاه استقلال را در دست گرفت. فردی که هرگز در عرصه مدیریت سوابق روشنی نداشت اما به هرحال تصور می‌شد با کمک‌های فکری وزارت ورزش و جوانان، او در استقلال موفق شود و بتواند جای خالی جام که آخر بار در لیگ دوازدهم به دست آمده بود را در باشگاه استقلال پر کرده و اشتباه‌های دوران مدیریت بهرام افشارزاده را جبران کند اما افتخاری نیز خیلی زود به یک مدیر ناکارآمد بدل شد.
محصول مدیریت او در باشگاه استقلال نیز اخراج یک مربی و گماردن یک مربی دیگر در رأس کادرفنی بود؛ همانطور که بهرام افشارزاده با برکناری امیر قلعه‌نویی کوشید اوضاع را بهتر کند که نکرد. عمده مشکل افتخاری در مدیریت باشگاه استقلال نداشتن کاریزمای مدیریتی بود. افتخاری حتی در برقراری ارتباط با رسانه‌ها نیز که اهمیت بالایی در مدیریت باشگاه استقلال دارد با مشکلات عدیده مواجه بود و حتی از بینش کافی برای شناخت بازیکنان بی‌بهره بود چراکه همه امور نقل و انتقالاتی به عهده پندار توفیقی گذاشته شده بود؛ مردی که بیشتر تخصصش درحوزه نفت بود، نه در بخش فوتبال.
به هرحال استقلال چند صباحی نیز با دستان این دو نفر اداره شد و شاید آن مدیران نیز تصور می‌کردند با استخدام یک مربی نامدار همچون وینفرد شفر می‌توانند تمام ناکامی‌ها در استقلال را جبران کنند و خود را تافته‌ای جدا بافته تصویر کنند اما این اتفاق رخ نداد و حتی در زمان مدیریت آنها استقلال از یک پنجره نقل و انتقالات نیز محروم شد تا در نهایت این دو مدیر نیز باشگاه استقلال را ترک کنند.
وزارت ورزش برای رهایی استقلال از ناکامی‌های دوباره در نهایت دست گذاشت روی امیرحسین فتحی. فردی که نه تنها نتوانست وضعیت استقلال را به سوی بهبودی و آرامش ببرد بلکه حالا نیز خودش در آستانه برکناری قرار دارد و خبرهای ریز و درشتی از وزارت ورزش بابت نارضایتی از او به گوش می‌رسد.
اگر فتحی هم برکنار شود، سومین مدیری خواهد بود که در کمتر از 6 سال اخیر از سمت مدیریت خود در باشگاه استقلال برکنار شده است اما برکناری فتحی شاید برای تصمیم‌گیران باشگاه استقلال آخرین فرصت برای جبران مافات باشد تا شاید موفق به جلب رضایت هواداران شوند. تصمیمی که بسیار سخت و دشوار می‌نماید و باید با تمام جوانب انجام شود. در واقع دیگر جای هیچ اشتباهی برای متولیان باشگاه استقلال نیست و آنها باید فردی را جای فتحی بیاورند که اولا میان هواداران استقلال مقبولیت داشته باشد و هم فوت و فن کار در چنین باشگاه پررمزورازی را بلد باشد.
شاید در نهایت وزارت ورزش همان شبهه تصمیمی را برای باشگاه استقلال اتخاذ کند که برای پرسپولیس اتخاذ کرد.
انتخاب یک مدیر امتحان پس داده و البته محبوب میان هواداران استقلال. برای استقلال به‌عنوان مدیر افرادی را متصورند که برای هر یک می‌توان تحلیل متفاوتی ارائه کرد. برای استقلال این گزینه‌ها مطرح است: احمد سعادتمند (عضو مستعفی هیات مدیره)، سعید آذری (مدیرعامل برکنارشده ذوب آهن)، کامران منزوی (عضو کنونی هیأت مدیره)، محمد حسین قریب (مدیرعامل سابق استقلال) و در نهایت علی فتح‌ا...زاده که میان این همه نام از همه محبوب‌تر و پرافتخارتر است. کدام یک مدیرعامل استقلال می‌شوند و جای فتحی را می‌گیرند؟