سوژه این گفت‌وگو «بی‌تفاوتی» است. مخاطب این سوال و
جواب‌ها بازیکنان و مدیرانی هستند که انگار فراموش کرده‌اند در باشگاهی
بازی یا مدیریت می‌کنند که اگر منصور پورحیدری نبود، آنها هم امروز
نمی‌توانستند درآمدی میلیاردی در آن داشته باشند و به وسیله آن به شهرت و
ثروت و قدرت برسند! پدر استقلال با گذشت از زندگی خود و سختی‌کشیدن در
سخت‌ترین روزها آجرهای زیادی را به بنای استقلال اضافه کرد تا این نام
ماندگار شود و این باشگاه همچنان برای مردمی که دوستش دارند، بماند! ساختار
خراب‌نشدنی و بزرگ امروز باشگاه استقلال به عنوان یکی از بزرگترین
تیم‌های پرهوادار ایران، بخش اعظمی از وجود خودش را مدیون کسی است که
امروز دیگر در میان ما نیست و فراموش شده است. منصور پورحیدری رفت تا
استقلال «بی‌پدر» شود. یاد او هنوز برای استقلالی‌های اصیل زنده است و
دوستش دارند اما در این میان خانواده او هنوز هستند. خانواده‌ای که به
معنای واقعی با رفتار مسئولان به این نتیجه رسیده که هیچ غباری سنگین‌تر از
فراموشی نیست. فریده شجاعی، همسر زنده‌یاد منصور پورحیدری در روزهایی که
دیگر کمتر کسی سراغ آنها را می‌گیرد، دل پری از مسئولان باشگاه استقلال
دارد. او در گفت‌وگو با روزنامه شهروند صحبت‌های دردناکی را مطرح کرده که
عمق بی‌تفاوتی مدیریت حاکم در فوتبال ایران را به همه نشان می‌دهد.
بیش از یک سال از فوت منصور پورحیدری می‌گذرد و ظاهرا در این مدت تلاش
شما برای دریافت مطالبات اسطوره باشگاه نتیجه‌ای نداشته است.
باشگاه
استقلال که دیگر هیچ سراغی هم از ما نمی‌گیرد و در این مدت مسئولان به
خوبی خودشان را به ما نشان دادند. طوری با ما رفتار کردند که الان مدتی است
دارم فکر می‌کنم آیا منصور به باشگاه استقلال بدی کرد که این جواب کارهایی
باشد که انجام داد؟
برای این فکر به جواب قانع‌کننده‌ای هم رسیدید؟
نمی‌دانم
این نامهربانی‌ها را باید پای چه چیزی بگذارم. منصور هیچ وقت بر سر
استقلال منتی نگذاشت. به خاطر استقلال خانه و ماشین خود را فروخت تا این
تیم را حفظ کند. هیچ‌کسی که نمی‌تواند گذشته را از بین ببرد. به نظر شما
کسی وجود دارد که معتقد باشد او به استقلال ضربه زد؟ هیچ نقشی در بقای این
باشگاه بزرگ و مردمی نداشت؟ کارهایی که منصور پورحیدری برای استقلال در
دهه‌های گذشته انجام داد، مشخص است. این‌که آقایان چه رفتاری با او کردند
هم بر کسی پوشیده نیست. منتهی ناراحتی ما از این است که چرا تا این سطح به
او بی‌احترامی می‌شود. یک نفر نیست به ما بگوید چرا به منصور بی‌احترامی
می‌شود؟ چرا حق و حقوق او را نمی‌دهند؟
مطالبات شما از باشگاه استقلال چقدر است؟
او
یک عمر از استقلال طلب داشت ولی تا وقتی زنده بود، خودش چیزی نمی‌گفت و ما
هم به احترام او سکوت کرده بودیم و هیچ وقت حرفی نزدیم. او بارها و بارها
قراردادهایی با استقلال بست که پول آن به صورت کامل پرداخت نشد و درنهایت
هم به خاطر تیم از حق خود گذشت. طلب منصور در مقابل پول‌هایی که از آن گذشت
و برای استقلال خرج کرد، چیزی نیست. بحث منت گذاشتن نیست اما او یک عمر از
حق خود برای استقلال گذاشت و با خون دل خوردن این باشگاه را سر پا نگه
داشت. آقایانی که حالا مسئولیت می‌گیرند، هم حاضر هستند از زندگی خود
بزنند؟ از خانه و ماشین خود به خاطر تیم بگذرند؟ یک عمر امثال پورحیدری
زحمت کشیدند و در دوران حیات حق‌شان را نگرفتند. یک بار شما گذشت کنید!
واقعا کسی نیست که صدای ما را بشنود؟ پول منصور را وقتی که زنده بود
ندادند. حالا هم که فوت کرده اصلا جواب ما را نمی‌دهند. این رفتار زشت
ناراحت‌کننده‌تر است. حداقل جواب ما را بدهند بگویند پول نداریم؛ بعدا
می‌دهیم. آن‌قدر رفتارهای بدی داشتند که مدت‌هاست تماسی با مدیران باشگاه
نمی‌گیرم تا دیگر به من و منصور توهین نشود.
نگفتید میزان دقیق طلب منصور پورحیدری چقدر بود؟
بحث
ما با باشگاه استقلال مربوط به دو قرارداد آخر او است که پرداخت نشد. در
مجموع ٤٣٠میلیون تومان از استقلال طلب دارد که ٥٠میلیون تومان این پول را
به ما پرداخت کردند و بقیه آن‌که حدود ٣٨٠میلیون تومان می‌شود، مانده است
و انگار تصمیمی هم برای دادن آن ندارند؛ چرا که یک‌بار شخص افتخاری
مدیرعامل باشگاه به ما اعلام کرد که قرارداد با استقلال غیرقانونی بوده
است. یعنی نمی‌توانسته هم عضو هیأت‌مدیره باشد و هم سرپرست. من همان موقع
تأکید کردم به عضو هیأت‌مدیره که پول نمی‌دهید، پس به‌عنوان سرپرست حق و
حقوقش را پرداخت کنید. دیگر همه به یاد دارند که منصور در زمان مریضی هم با
عصا در تمرینات و بازی‌های تیم حاضر می‌شد. آقای افتخاری و مدیران باشگاه
استقلال نمی‌توانند این حقیقت را کتمان کنند که منصور سرپرست تیم بود.
با مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش هم در این زمینه مذاکره‌ای نداشته‌اید؟
هیچ‌کسی
جواب من را نمی‌دهد. من از همین تریبون می‌خواهم با وزیر ورزش و مدیران
فدراسیون فوتبال صحبت کنم؛ یعنی در مملکت ما نهاد نظارتی و قانونی وجود
ندارد که دنبال این قضیه را بگیرد؟ اگر منصور پورحیدری سرپرست تیم استقلال
نبود پس چرا برایش کارت صادر کردند؟ این چه رفتاری است که با ما کردند؟
نتیجه سال‌ها زحمت منصور برای استقلال این رفتار بود؟ چرا تمام افرادی که
با استقلال قرارداد امضا می‌کنند باید با بدبختی حق خود را بگیرند؟ چرا
مکانیزمی وجود ندارد که آدم‌های این فوتبال بتوانند حق‌الزحمه خود را
دریافت کنند؟ ما می‌گوییم پول قرارداد‌ش را پرداخت کنید. آقای سلطانی‌فر و
آقای تاج! شما حداقل می‌توانید کاری کنید که به ما توهین نکنند.
نکته مهم اینجاست که در وضع کنونی اقتصادی همه خانواده‌ها با مشکلاتی
رو‌به‌رو هستند. با فوت منصورخان پورحیدری شما مشکلاتی برای گذران زندگی
ندارید؟
ما
هم در این گرانی‌ها هزینه داریم. دختر من و منصور در خارج از کشور تحصیل
می‌کند. خودم کار می‌کنم و محتاج کسی نیستم. منتهی حقمان را می‌خواهیم.
اوراق و اسناد منصور را بررسی کردم و از آن همه طلب فقط توقع دارم که
قراردادی که خودشان دو سال آخر امضا کردند، پرداخت کنند. حتی با وعده‌هایی
که برای پرداخت تمام هزینه‌های بیمارستان دادند و این کار انجام نشد هم
کاری ندارم. به این‌که گفتند هزینه دارو و درمان منصور را هم پرداخت
می‌کنند و این کار صورت نگرفت و ما از جیب هزینه کردیم هم کاری ندارم.
درباره آن همه وعده‌های دروغ اصلا حرف نمی‌زنم که دلم پر است!
فکر می‌‌کنید وزیر ورزش دستوری برای حل این مشکل بدهد؟
آقای
سلطانی‌فر ایشان همیشه مشکل‌گشا هستند و البته سفارش منصور پورحیدری و من
را به مسئولان باشگاه استقلال کرده‌اند اما هنوز خبری نشده است؛ اما به
آقای وزیر که وقتی منصور روی تخت بیمارستان بود و برای ملاقات با او تشریف
آورد، فقط می‌گویم که به باشگاه بگویید به حرمت منصور پورحیدری که زندگی‌اش
را برای استقلال گذاشت این بی‌احترامی و بی‌توجهی‌ها تمام شود. ما دنبال
قرارداد منصور هستیم و هر طور شده حق او را می‌گیریم؛ ولی متاسفانه برای
همه آقایان منصور پورحیدری فراموش شده است! ما هنوز به خاطر منصور سعی
می‌کنیم حرمت باشگاه را نگه داریم. درست است که آنها حرمت منصور را نگه
نمی‌دارند و بد رفتاری می‌کنند؛ ولی یک نفر نیست در این ورزش صدای ما را
بشنود؟