در شرایطی که باشگاه استقلال زیر سنگین
ترین فشار چند سال اخیر خود به سر می برد، مدیران باشگاه فعلا سرمربی تیم
را با شرط و شروطی به عنوان سرمربی حفظ کرده اند. آنچه از خبرها بر می آید
در جلسه منصوریان و مدیرعامل باشگاه به وی گفته شده کادر را خلوت کند و
میانگین سنی تیم را پایین بیاورد و او بلافاصله به این نتیجه رسیده که
جباری، رحمتی و چینی در تیمش نباشند. این تصمیم حتی اگر کارشناسانه و درست
باشد یک تصمیم غیراخلاقی و در جهت قربانی کردن افرادی است که به هر حال
وفاداری خود را به سرمربی ثابت کرده بودند؛ تصمیمی که حتی نجات بخش هم نیست
چراکه سرمربی استقلال را بیش از گذشته زیرفشار می برد و او حالا باید پاسخ
مخالفان این تصمیم و دوستداران این دو بازیکن شاخص را نیز بدهد.
استقلال که برای خروج از بحران به کسب نتیجه بیش از هر چیز دیگری احتیاج
دارد در تصمیمات مدیریتی طوری رفتار کرده که تیم از فشار بیرون نیاید و
تصمیم امروز مبنی بر باز کردن واگنی که این سه نفر سوار آن بودند، بیش از
استقلال احتمالا به نفع این دو تمام خواهد شد. به هر حال رحمتی و جباری
وزنه های بزرگی در استقلال محسوب می شوند و بازیکنان کوچکی نیستند که بتوان
آنها را راحت کنار گذاشت و عدم حضورشان قطعا روی تیم فشار بیشتری وارد
خواهد کرد.
با این وصف باید از علیرضا منصوریان نیز سوال کرد که چرا برای حضور بیشتر
در پست سرمربی حاضر به انجام هر کاری هست؟ هر کاری مثل موافقت با جدایی
دستیاری که اگرچه همیشه مورد انتقاد دیگران بود؛ اما با تصمیم خود منصوریان
در این پست حضور داشت و کنار گذاشتنش به این معناست که انتخابش از ابتدا
اشتباه بوده؛ اشتباهی که حالا به سیاهه خطاهای سرمربی استقلال اضافه خواهد
شد.
در شرایطی که همه امیدوار به بازگشت استقلال به جاده نتیجه گیری و آرام شدن
فضای این تیم پرطرفدار هستند باید بیش از همه مدیران باشگاه استقلال را
مورد انتقاد قرار داد که همیشه مسیر علیرضا منصوریان و قطار سریع السیر
علیرضا منصوریان را به ناکجاآباد ریل گذاری کرده و اگر مخالفی در بین شان
بوده او را ساکت کرده اند.