استادیومِ آزادی، امروز پر است از شادی
و شور ، پر از پرچم های خوش رنگ ایران و پر از اصوات طنین اندازی که یکصدا و یک
نفس فقط و فقط نام ایران را فریاد می زنند ، فارغ از رنگ ها و همصدا با هم و برای
هم برای فریاد واژه ای به وسعت عشق و مهربانی ، به دور از دشمنی و کینه و کدورت ها
و شانه به شانه در کنار هم برای اهتزاز پرچم خوش رنگ ایران .
امروز دیگر آبی و قرمز و مشکی و زرد و
سفید و نارنجی معنایی ندارند و همه با هم برای اعتلای نام بزرگ " ایران " در
کنار هم می ایستیم . پر غرور ، پر افتخار و استوار همچون کوه ، هیچ چیز هم
جلودارمان نیست و بنام ایران و بیاد ایران یکه تازیم .
امروز، فقط ایرانم آرزوست . . .