تیمی که در گذشته حتی برای بازی در خانه خود و مقابل تماشاگران خودی
میترسید، حالا با ترکیبی نسبتاً جوانتر اما با آرامش بیشتر و مشتاقتر به
مصاف حریفانش میرود. در بازی با گسترش فولاد این استقلال بود که توانست
از هر جای زمین برای حمله به دروازه حریف طراحی و برنامه داشته باشد.
همانطور که میدانید در فوتبال همه تیمهایی که از پیش نقشه میکشند و برای هجوم به دروازه حریف برنامه دارند، موفقترند.
استقلال هم شوق حمله کردن دارد. شهامت برنامهریزی و طراحی برای ضربه
زدن به حریف. این همان نکتههایی است که باعث میشود برای این تیم خوشحال
شده و البته به آیندهاش امیدوار شویم. فراموش نمیکنیم استقلال فصل گذشته
در روزهایی از خود قطع امید کرد که به تیمی دست و پا بسته تبدیل شده بود؛
تیمی که حتی تیمهای ضعیف لیگ هم آن را دستکم میگرفتند.
استقلال اما نه به لحاظ مالی و نه از نظر بازیکن تغییر آنچنانی نکرده
حتی بازیکنانش هم نسبت به گذشته جوانتر شدهاند. مثلاً همین سجاد
شهباززاده امسال گلزنتر از فصل
قبل نشان میدهد. میدانید دلیلش چیست؟ چون استقلال در فاز هجومی عملکرد
بهتری دارد. چون مهاجمان استقلال بیشتر و بهتر از قبل از سوی خط هافبک
تغذیه میشوند.
امروز شاید برخیها بگویند چرا برد استقلال مقابل گسترشفولاد را اینقدر
بزرگ جلوه میدهند. باور کنید این اسمش بزرگنمایی نیست. استقلال و هر تیم
دیگری که برای قهرمانی در لیگبرتر برنامه دارد، باید هر طور شده همه
حریفانش را پشت سر بگذارد. چه اهمیتی دارد نام این تیمها چیست و یا
سابقهشان در لیگ چقدر است؟
مهم 3 امتیاز است که استقلال برای گرفتنش
عطش دارد و آنچه اهمیت پیدا کرده این است که استقلال از بازیهای خارج از
خانهاش هم برد میخواهد.