گزارشگر اعزامی تلویزیون، پیمان یوسفی است. فقط خدا کند سفر او به استرالیا مثل سفر مزدک به برزیل نشود!
ترکیب ایران کمی منتقدان را آرام می‌کند. وریا غفوری و پورعلی گنجی فیکس هستند، اما مهرداد پولادی هم هست که به هر حال کمی آدم را اذیت می‌کند.
بازی با سوت داور استرالیایی آغاز می‌شود. خدا کند نخواهد انتقام خداداد را از ما بگیرد!
برای چندمین بار چهره دوستان ایرانی حاضر روی سکوها به تصویر درمی‌آید. به هرحال بعضی چیزها را نمی‌شود نشان داد دیگر!
اولین موقعیت بازی برای بحرین، توپ را پشت مدافعان فرستادند برای مهاجم‌شان که خدا را شکر ضربه او دقیق نبود.
اشکان را کنار محوطه جریمه بدجوری زدند. پیمان یوسفی طوری داد کشید که انگار پنالتی است.
بازی کلا چنگی به دل نمی‌زند. ما همان «آقایی» هستیم که در جام‌جهانی بودیم...
یک حرکت در حد لالیگا، مسعود شجاعی با پاس لیونل مسی‌وارش دژآگه را تک به تک کرد، اما اشکان مثل آب خوردن توپ را به دست گلر کوبید. از این بچه بعید بود.
احسان حاج‌صفی فقط چند سانتی‌متر در منطقه آفساید صاحب توپ شد و دروازه را باز کرد، اما نه تنها یک آفساید سختگیرانه اعلام شد، بلکه داور بی‌مروت به احسان کارت زرد هم داد. انصافا الان دیگر چنین صحنه‌هایی را کارت نمی‌دهند.
مرتضی پورعلی‌گنجی پشت مدافعان روی یک ضربه ایستگاهی صاحب توپ شد، اما ضربه‌اش با اختلاف از بالای دروازه به اوت رفت. کم‌کم داریم تیم خوبی می‌شویم.
به جمله پیمان یوسفی توجه کنید:«فرق ورزشگاه ملبورن با آزادی خودمان زیاد تفاوت ندارد». یعنی دستور ادبیات فارسی را ترکاند استاد!
پیمان عزیز با استفاده از اصطلاحاتی مثل «نم‌نمک» و «کم‌کمک» خودی نشان می‌دهد!
سیدجلال کمی «گیج» می‌زند. در همین چند دقیقه یک اوت و یک کرنر بیخودی به بحرین هدیه کرده.
دومین گل آفساید ایران، این دفعه پولادی شصت متر توی آفساید بود. پاس عرضی او را گوچی در دهانه دروازه تبدیل به گل کرد، اما داور این دفعه کارت نداد.
ایران شدیدا به بازی مسلط شده، اما این کافی نیست. گل می‌خواهیم، گل!
بالاخره داور ناپرهیزی کرد و به بازیکنان بحرین هم کارت زرد داد.
نه، این سیدجلال، سیدجلال ما نیست. ضربه سر مدافع تیم‌ملی با 20 متر اختلاف از کنار دروازه به بیرون رفت.
اینه، اینه، اینه. کرنر آندو روی اشتباه گلر و مدافع بحرین پشت محوطه جریمه به احسان حاج‌صفی رسید تا ضربه استثنایی او از بالای دستان گلر به اولین گل ایران در جام ملت‌ها تبدیل شود.
احسان حاج‌صفی نیمه دوم را هم با توپ پر شروع کرده. خدا کند بچه‌ها پا پس نکشند.
نامردها آندو را با کف‌گرگی زدند. آقای به اصطلاح داور هم در یک قدمی صحنه بود.
این دفعه گوچی شانس خودش را امتحان می‌کند. شوت او را گلر بحرین به سختی دفع می‌کند.
نکونام با بازیکن حریف سر به سر شد. آندو پزشک را صدا می‌زند. جواد کف زمین پهن شده. خدا کند مشکلی نداشته باشد.
کی‌روش روی نیمکت آرام گرفته. همان لباس‌های جام‌جهانی بر تن اوست انگار!
شجاعی و نکونام بازی را آباد کرده‌اند. یکی توپ را لو می‌دهد و آن یکی زیر توپ می‌زند. حاصل این همکاری لالیگایی، خیمه چند دقیقه‌ای بحرین و شوت سنگین بازیکن آنهاست که علیرضا حقیقی آن را عالی دفع می‌کند.
شوت بحرینی‌ها انگار به بچه‌های تیم‌ملی برمی‌خورد. بازی دوباره افتاد دست ما.
هت‌تریک گل‌های آفساید ایران. این دفعه واقعا آفساید نبود. کی‌روش از حرکت تیم‌ملی به وجد آمده و کف می‌زند.
تعویض‌های بحرین شروع می‌شود. پس تعویض ما کو؟
داور یک خطای مفت برای بحرین می‌گیرد. آندو حسابی عصبانی شد. خدا به خیر کند. این داور خط صاف کشیدن با اسپری را هم بلد نیست.
باز هم کرنر، باز هم گل. آندو کشید و مسعود شجاعی در غفلت مدافعان بحرین از داخل محوطه جریمه دروازه را باز کرد. هرچقدر گل احسان زیبا بود، گل مسعود با چاشنی شانس همراه شد.
بالاخره تعویض برای ایران؛ گوچی بیرون آمد تا سردار وارد زمین شود. آیا آزمون می‌تواند در سومین بازی متوالی ملی‌اش سومین گل پیاپی را بزند.
مسعود شجاعی بعد از یک بازی خوب ملی تعویض می‌شود و جای خودش را به جهانبخش می‌دهد.
تلویزیون استرالیا شمار پاس‌ها را اعلام می‌کند. ما تا اینجا 70 تا پاس کمتر از بحرین داده‌ایم، هرچند روند بازی چنین چیزی را نشان نمی‌داد.
بحرین دارد فشار می‌آورد. کاش گل نخوریم. شوت بازیکن این تیم را حقیقی تبدیل به کرنر می‌کند.
سرباز فراری دوم هم به زمین می‌آید، سروش رفیعی به جای اشکان دژآگه. معلوم نیست سر صحنه‌های تعویض‌های ایران چه تصاویری پخش می‌شود که کارگردان بنده خدا ناچار است مدام تصویر تکراری هواداران را روی آنتن ببرد!
کی‌روش وحشتناک از دست کاپیتان عصبانی است. فریاد «جواد جواد» او را کارگردان شکار می‌کند.
این دقایق آخر را بحرینی‌ها سوار بازی بودند و بازیکنان ما حتی سردار و جهانبخش تازه وارد هم به کار دفاعی می‌پرداختند. یک پیروزی نه چندان دشوار در ابتدای راه جام ملت‌ها کاش تا روز آخر همین‌طوری خوش بگذرد.