ژوزه مورینیو در سال 2007 و پس از آنکه دو قهرمانی پیاپی با چلسی به دست آورد، این تیم را ترک کرد.
او با سپری کردن دو دوره بسیار موفق در اینترمیلان و رئال مادرید، بار دیگر به غرب لندن بازگشته و هدایت آبی‌های این شهر را به دست گرفته است.
هواداران تیم‌های مورینیو همواره به تمجید از او می‌پردازند اما هواداران تیم‌های حریف به شدت از او انتقاد می‌کنند ولی او به نکته‌های مثبت این موضوع می‌نگرد و از دشمنی‌ها و شعارهایی که توسط هواداران در لیگ انگلیس داده می‌شود خوشش می‌آید.
«بازی در زمین خودی و تعصبی که هواداران چلسی به تیمشان دارند را دوست دارم. آنها از اینکه من سرمربی تیمشان هستم خوشحال هستند. البته اینکه در زمین حریف به میدان برویم و هواداران آن تیم نیز به تشویق تیم خودشان بپردازند نیز خوشم می‌آید. این یک حس دشمنی را در من زنده می‌کند. این دشمنی بسیار خالص بوده و خاصیت تهاجمی ندارد. اگر هواداران چلسی در زمین نورویچ نام من را فریاد می‌زنند و هواداران حریف می‌گویند مورینیو به جهنم برود، فکر نمی‌کنم این موضوع خصومت آنها را نشان دهد. این کارها بهتر از آن است که هواداران تیم حریف من را ندیده بگیرند.»
مورینیو در ادامه گفت: اگر روزی سرمربی نورویچ بودم، می‌دانم که هواداران آن تیم نیز نام مرا فریاد می‌زدند. زمانی که شما برای مثال به کشوری مانند اسپانیا می‌روید و آنها به شما ناسزا می‌گویند، متوجه می‌شوید که این حرف‌هایشان یک دشمنی خالص است اما در لیگ انگلیس این دشمنی‌ها متفاوت هستند. اگر من دیگر نتوانم با تیمم پیروز باشم و جام ببرم، دیگر آقای خاص نیستم. می‌دانم و این موضوع را نیز دوست دارم.
ژوزه مورینیو در ادامه به 6 سال غیبت خود در لیگ برتر انگلیس اشاره کرد اما تاکید کرد: فکر نمی‌کنم اینجا، در انگلیس و لیگ برتر این کشور کسی دلش برای من تنگ شده باشد. این کشور در فوتبال بسیار قوی است. لیگ برتر آنقدر خوب هست که نخواهد دلش برای کسی تنگ شود. من اینجا را دوست دارم و مردم نیز این را می‌دانند.