استراتژی آغازین:
قلعه نویی به خوبی می دانست چه چیزی می خواهد ( بسته نگه داشتن دروازه) و با توجه به همین اهداف از پیش تعیین شده وارد زمین شد، اما مهره چینی بد او و بازی ضعیف نفرات به کار گرفته شده و وجود ایراداتی موجب شده بود تا استقلال در نیمه اول تیمی سردرگم، بی برنامه و بی خطر باشد که مهمترین علت آن را می توان در نقش نامعلوم و تداخل وظیفه مردان خط میانی دانست. جایی که پژمان نوری قرار بود پشت تک مهاجم استقلال بدود، بجنگد و در همان زمین حریف کار پرس را انجام دهد اما موفق به این کار نبود. شاید اگر سیاوش اکبرپور مصدوم نبود خیلی به درد نیمه اول می خورد.
فراموش کردن پرسینگ:
وارد نکردن فشار روی بازیکن صاحب توپ در زمین بوریرام توسط قاضی و نوری منجر به این شده بود که تیم یکدست تایلندی نبض بازی را در دست بگیرد و بارها روی دروازه رحمتی خطرساز شود. استقلالی که در این نیمه قصد حمله کردن نداشت بواسطه همین بی تفاوتی مهره های یک سوم هجومی مرتب روی بازی مستقیم تیم سرعتی بوریرام جا می ماند.
آنها یک بار دیگر اشتباهات چند دیدار گذشته لیگ را تکرار کردند و در حالیکه در خط هافبک از سه بازیکن توپ گیر و بازی خراب کن استفاده می کردند، با بازیکنان دفاعی و به خصوص مردان میانی خط دفاع روی توپ های حریف می آمدند. همان مساله ای که با خطای عمران زاده به بوریرام موقعیت ضربه آزاد داد و در نهایت همان موقعیت هم به گل ختم شد.
تغییرات درست:
تجربه و وزن فنی نیمکت استقلال در نیمه مربیان به داد این تیم رسید. آنها تغییر محسوسی در نوع بازی و تاکتیک تیمی به وجود نیاوردند بلکه تنها با ورود کاپیتان مجیدی و رهبری او نیمه دوم را به خوبی تحت کنترل گرفتند. ضمن آنکه نیمه دوم نشان داد تیم تایلندی برخلاف ورزشگاه مخوفش چندان ترسناک و دلهره آور نبود که این مساله به خصوص در دقایق پایانی محسوس بود. البته استقلال خوش شانس بود که با حریفی نه چندان حرفه ای مواجه بود و آنها نتوانستند بیش از یک بار از اشتباهاتشان بهره گیرند.
ضمن آنکه با خروج نوری، شرح وظایف برای بازیکنان روشن تر شده بود و آنها توانستند بازی همیشگی خود را به نمایش بگذارند.
گل تساوی و حفظ توپ:
استقلال وقتی با ضربه سر عمران زاده به گل رسید (راهی که می توانست بیشتر دنبال شود) با ساماندهی به مثلث میانی خود، توپ و میدان را از آن خود کرد. نکونام که در نیمه اول کم اثر بود، در این نیمه به جای جابه جایی های بی مورد در مرکز خط میانی می ایستاد و آندو و ساموئل در دو سمت او می جنگیدند. به این ترتیب توپ های ریباند به نکو می رسید و او می توانست توپ ها را درون زمین به گردش درآورد و آن را تقسیم کند.
نکات حائز اهمیت:
*بازیکنان استقلال که همگی نفرات با تجربه ای به حساب می آیند در دیدار مقابل رقیب تایلندی خطاهای بی مورد بسیاری انجام دادند.روشی که برای از ریتم انداختن بازی حریف جواب می داد.
*علاوه بر آن، کارت های زرد زیادی هم دریافت کردند که می تواند برای ادامه راه آنها را با مشکل مواجه کند.
*وابستگی بیش از حد استقلال در کارهای هجومی به کاپیتان فرهاد و آزادی عمل خسرو موجب نگرانی است.