روز چهارشنبه 18 اردیبهشت روزی فراموش‌نشدنی نه تنها در فوتبال انگلیس بلکه جهان است. در این تاریخ سرآلکس فرگوسن سرمربی 71 ساله منچستریونایتد پس از حدود 27 سال فعالیت موفقیت‌آمیز، از عالم فوتبال اعلام کناره‌گیری کرد.
تصاویری که در پی می‌آیند، مقاطعی از زندگی طولانی اسطوره بزرگ مربیگری در الدترافورد را به تصویر می‌کشد.
در روز چهارشنبه 18 اردیبهشت از سوی باشگاه منچستریونایتد اعلام شد فرگی پس از 27 سال همکاری مشترک با یونایتد‌ها در پایان فصل جاری به کار خود خاتمه می‌دهد.
27 سال تمام فرگوسن در منچستریونایتد ماند و با افتخار کار کرد. در دنیای فوتبال هرگاه نامی از من‌یونایتد یا ورزشگاه الدترافورد به میان آمد، بلافاصله نام فرگوسن به اذهان خطور کرد.
سرآلکس فرگوسن در سال‌های جوانی و دورانی که بازی می‌کرد، حضور در تیم‌های همچون گلاسکو رنجرز، دانفرملین و سنت‌جانستون را تجربه کرد.
فرگوسن به عنوان فرزند یک کارگر در سال 1941 در شهر گلاسکو به دنیا آمد. به عنوان بازیکن فقط در تیم‌های کشورش مجال بازی یافت. اما در نقش مربی شهرتی جهانی یافت.
فرگی موفق‌ترین مربی تمام ادوار در انگلیس بوده و از سال 1986 تاکنون صاحب 38 مقام شده است.
در سال‌های ابتدای حضورش در کنفرانس‌‌های مطبوعاتی خبرنگاران زیادی حضور نیافتند. اما هر چه زمان گذشت و افتخارات وی بیشتر شد، بر شمار خبرنگاران مشتاق وی نیز افزوده شد.
سال 1999 برای فرگی سالی تاریخی است. در این هنگام بود که با منچستریونایتد صاحب 3 جام شد و ملکه الیزابت 2 نشان شوالیه و لقب «سر» را به وی اعطا کرد.
در سال 2012 به سبب خدمات فراوانی که وی انجام داد، یک بخش از ورزشگاه الدترافورد به نام وی نامگذاری شد و همینطور مجسمه وی قرار داده شد.
در تمام سال‌های که فرگی مربیگری کرد، فریادها و عصبانیت‌های وی شهر عام و خاص شد.
یکی از حرکت‌های که او مقابل شاگردانش مرتکب شد، برابر دیوید بکام بود. در سال 2003 از فرط عصبانیت به سمت بکام در رختکن کفش پرتاپ کرد و باعث شد ابروی بازیکن مشهور انگلیسی‌ها زخمی شود.
در تمام سال‌های مربیگری منچستریونایتد، هرکسی او را در هنگام بازی مشاهده کرد، به چشم دید وی با چه هیجانی آدامس مارک «بیلی بوی» در دهان دارد.
در جام جهانی 1986 مکزیک او هدایت تیم ملی اسکاتلند را بر عهده داشت. پس از آن بود که دوران طلایی با یونایتد‌ها آغاز شد.
در تمام سال‌های که مربیگری کرد، در بیان اظهاراتش با هیجان خاصی گفت که فوتبال تمام زندگی‌اش است. به همین دلیل در تمام جلسات تمرینی هم‌پای بازیکنانش به انجام حرکات تکنیکی مشغول بود.
هر جایی که توپ از نزدیکی‌اش می‌گذشت، نگاه وی را نیز به همراه داشت.
3 سال قبل زمانی که مرحوم ناصر حجازی، دروازه‌بان دوم قرن آسیا و یکی از اسطوره‌های تاریخ فوتبال ایران با بیماری مهلک سرطان مبارزه می‌کرد، سرآلکس پس از آگاهی از خبر کسالت اولین دروازه‌بان ایران در یک دوره جام جهانی و بازیکنی که در اواخر دهه 70 میلادی یکی از گزینه‌های خرید باشگاه منچستریونایتد بود، نامه‌ای نوشت و برای این چهره فقید آرزوی سلامتی کرد و اعلام داشت یونایتد‌ها آماده حمایت از چهره تاریخی فوتبال ایران هستند.
یکی از بزرگ‌ترین شاگردان وی، کریستیانو رونالدو پرتغالی است که همواره از فرگی به عنوان پدر دومش یاد کرده است.
در سال 2011 با کسب مقام قهرمانی لیگ برتر به هدف زندگی‌اش رسید و از رکورد لیورپول جلو زد.
در سال‌های که اوتمار هیتسفلد (مربی کنونی تیم ملی سوئیس) زمام امور بایرن مونیخ را بر عهده داشت و با وی رقابت می‌کرد، از «اوتمار» همواره به عنوان یک دوست خوب و با معرفت یاد کرد. در سال 1999 وقتی بایرن بازی یک بر صفر برده را با باخت 2 بر یک ثانیه‌های قبل از اتمام بازی فینال به پایان برد، به هیتسفلد دلداری داد و چند بار جمله «اوتمار مرا ببخش» را تکرار کرد.
در تمام سال‌های که مربیگری کرد، ارتباط خیلی خوبی با دستیارانش از جمله کارلوس کی‌روش (سرمربی کنونی ایران)، میک فیلان، رنه موی‌لن استین و ... داشته است.
به وقت کار، کار و به وقت تفریح هم تفریح! این شعار سرآلکس است. او در تمام سال‌های که فعالیت کرد، در وقت کار بسیار جدی و مصمم نشان داد. اما در اوقات غیر فوتبالی چهره‌ای بامزه و شوخ طبع است.
فرگی در دوران فعالیتش در یونایتد، موفق شد 13 مقام قهرمانی لیگ برتر را کسب کند و از این بابت رکوردی از خود به جای گذارد که خیلی‌ها در حسرت آن هستند.
در آخرین روز از فصل جاری فرگی در مقابل هواداران یونایتد سر تعظیم فرود خواهد آورد و به عنوان مربی برای همیشه از نیمکت مربیگری شیاطین سرخ وداع خواهد کرد./ش