واقعیت این است که فوتبال ایران سالهاست در جا می زند و هیچ نشانه ای از پیشرفت در آن دیده نمی شود تیم های باشگاهی و ملی ما در سالهای اخیر افتخار بزرگی در سطح قاره کهن به دست نیاورده اند و در چنین شرایطی نباید توقع داشته باشیم که شاهد حضور فوتبالیست های ایرانی در باشگاه های معتبر اروپایی باشیم و غم انگیز است که بگوییم ته مانده اعتبار ما درفوتبال اروپا هم تمام شد و نکونام هم به فوتبال کشورمان برگشت.
یکی از بزرگ ترین مشکلات فوتبال ایران عدم راه یابی به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی بود این تورنمنت بزرگ و معتبر می توانست ویترین بسیار خوبی باشد تا فوتبالیست های ایرانی به چشم باشگاه های اروپایی بیایند و جذب فوتبال قاره سبز شوند اما عدم راه یابی به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی باعث شد تا نمایندگان فوتبال ما در باشگاه های اروپایی به شدت کاهش یابند و دیگر شاهد حضور بازیکنان ایرانی در باشگاه های معتبر اروپایی نباشیم .
اتفاق تلخی برای فوتبال ما رخ داده اما نباید ناراحت باشیم نگرانی علاقه مندان به فوتبال از این بابت کاملا قابل درک است اما وقتی چیزی نکاشته ایم چطور توقع داریم خوب درو کنیم؟ فوتبالی که در سال های اخیر از اصل ماجرا فاصله گرفته و همواره درگیر قوانین من در آوردی سقف قرارداد و منشور اخلاقی و گلر خارجی بوده چطور می تواند پدیده های جدید رو کند و آنها را به سطح اول فوتبال اروپا ترانسفر کند.
البته در گذشته هم ما کاری برای فوتبال نکرده ایم و امثال علی دایی ،خداداد عزیزی ،مهدی مهدوی کیا ، کریم باقری ،علی کریمی ، مهدی پاشا زاده ،علیرضا منصوریان و ... به دلیل استعداد ذاتی که داشته اند موفق شدند در فوتبال بی درو پیکر ایران رشد کنند و در سطح قاره آسیا بدرخشند و به فوتبال اروپا برسند و حضور آنها در سطح اول فوتبال قاره سبز را نباید به حساب فوتبال ایران بگذاریم بلکه توان و استعداد ذاتی آنها باعث شده تا به چنین جایگاه بزرگی دست یابند.
فوتبال ایران دوازدهمین لیگ حرفه ای خود را آغاز کرده اما به جز نام حرفه ای که روی این لیگ بدقواره گذاشته اند در چه زمینه ای حرفه ای شده ایم؟ واقعا به لحاظ ساختار و امکانات می توانیم به خودمان اجازه بدهیم و نام حرفه ای را روی فوتبال ایران بگذاریم؟ واقعیت تلخ این است که فوتبال ما فقط در حرف و ادعا حرفه ای است و در زمینه های دیگر نمی تواند مدعی حرفه ای بودن داشته باشد.
تنها کسی که در فوتبال ایران کارش را درست انجام می دهد تماشاگران هستند و اگر AFC به ما امتیازی می دهد که تیم های کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا شرکت کنند به دلیل حضور بی شمار و پرشور هواداران فوتبال ایران در استادیوم ها است و اگر تماشاگر نداشتیم خدا می داند چه به روز این فوتبال بی درو پیکر می آمد. نکته غم انگیز این است که در استادیوم های ایران برای هواداران فوتبال امکانات مطلوب وجود ندارد و قدر این سرمایه های واقعی را هرگز نمی دانیم.
جواد نکونام به فوتبال ایران برگشت تا با پیراهن استقلال آخرین سالهای بازیگری اش را بگذراند اما مطمئنا فوتبال ایران در حال حاضر جایگزینی برای او در قاره سبز ندارد و بعید است به این زوری شاهد حضور بازیکنی از ایران در تیم های معتبر و صاحب نام اروپایی باشیم.
جام جهانی برزیل یک فرصت طلایی و بزرگ برای فوتبال ماتم زده ایران است تا با صعود به این رویداد مهم یک بار دیگر خودش را در سطح اول فوتبال دنیا مطرح کند و بازیکنانش را در ویترین جام جهانی به فوتبال اروپا معرفی کند و فوتبال ایران در وضعیت خاصی قرار گرفته و باید تمام تمرکز و تلاش مان روی صعود به جام جهانی 2014 برزیل باشد چرا که اگر نتوانیم به این تور نمنت بزرگ و معتبر صعود کنیم فاصله فوتبال ایران و اروپا به حد زیاد خواهد شد که تا سالهای سال نتوانیم آن را جبران کنیم و حسرت حضور بازیکنان ایرانی در سطح اول قاره سبز تا مدتها به دل علاقمندان به فوتبال و باشگاه های حاضر در لیگ برتر رسالت بزرگی در این راه دارند تا تیم ملی یک بار دیگر به جام جهانی صعود کند و در ویترین این تور نمنت بزرگ و معتبر قرار بگیرد و بتواند پدیده هایش را به فوتبال اروپا معرفی کند./ش