قیاس‌های کورکورانه – بخوانید بچگانه – و از سر بی‌تجربگی، نقدهای غیرمنصفانه و اندکی آمیخته به بی‌احترامی. پرویز مظلومی پس از باخت به تراکتورسازی روزهای دشواری را پشت سر گذاشت. عده‌ای بدون در نظر گرفتن مبنای آماری درست او را مورد سرزنش قرار می‌دهند. پرویز مظلومی به خاطر باخت در ورزشگاه خانگی باید مورد نقد قرار بگیرد اما نقدها چرا به سوی قیاس پیش رفته است؟ چرا او را با امیر قلعه‌نویی وزن می‌کنند؟ آیا پرویز مظلومی هم همچون امیر قلعه‌نویی 3 سال در استقلال فرصت عرض اندام داشته که امروز او را با وی در ترازوی بی‌عدالتی قرار می‌دهند؟ پرویز مظلومی همان است که فصل قبل امیر قلعه‌نویی را در تهران شکست داد و مچش را خواباند. مظلومی همانی بود که در اصفهان یک امتیاز با ارزش از قلعه‌نویی گرفت. پرویز همان است که فصل قبل رفت و برگشت پرسپولیس را مغلوب کرد؛ نتیجه‌ای که قلعه‌نویی هیچ‌گاه در استقلال صاحبش نشد. کدام فصل را سراغ داریم که امیر توانسته باشد رفت و برگشت حریف سنتی را مغلوب کند؟ استقلال فصل قبل هم به تراکتورسازی باخته بود. تیمی که با مربیگری فراز کمالوند در ورزشگاه آزادی شگفتی‌ساز شد اما سرنوشت آن تیم در نهایت چه شد؟ تراکتورسازی امروز همان تیم فصل قبل است. تیمی که پتانسیل قهرمانی ندارد و فاقد نیروهای کارآمد برای تصاحب قهرمانی است. همین اندازه کافی است که بگوییم تیم‌ها برای قهرمانی لااقل یک دروازه‌بان در حد قهرمانی و 2 دفاع میانی استوار می‌خواهند، ویژگی که تیم امیر از آن بی‌بهره است و اگر استقلال اسیر جو بازی و البته بدشانسی‌ها نمی‌شد امروز دست‌کم آبی‌ها یک تساوی مقابل تراکتورسازی صاحب شده بودند.
***
باخت برای استقلال آن هم در ورزشگاه آزادی و مقابل نزدیک به 75هزار تماشاگر قابل هضم نیست اما آیا باید با همین تک باخت، بیرحمانه به مظلومی تاخت و او را مربی نابلدی خطاب کرد؟ تاختن به مظلومی تنها تاختن به خود او نیست. امروز منتقدان بهتاش فریبا، هنکه و حتی منصور پورحیدری را هم که همواره در امور فنی همراه مظلومی بوده زیر سوال برده‌اند؛ مجموعه‌ای از مربیان که هر یک دارای توانایی‌های بسیاری هستند. آیا مجموعه‌ای را با یک باخت می‌سنجند و زیر سوال می‌برند؟ چگونه می‌توان منکر توانایی مظلومی و همکارانش شد؟ گروهی که در اهواز دست به بهترین تعویض‌های ممکن زد؛ کادر فنی که در بازی با مس کرمان اصول پیروزی در خانه حریف را به خوبی می‌دانست و در اولین گام نیز می‌توانست تیم پیروز میدان در اصفهان باشد.
***
نقد باید راه‌گشا و البته منصفانه باشد. پرویز مظلومی هرگز با این فضا روبرو نشد. هیچ کس دنبال راهکاری نرفت که مظلومی را با اشتباهاتش آشنا کند و شاید به کادر فنی استقلال تلنگر بزند. همه نقدها به سوی قیاس پیش رفت. مظلومی یک طرف، قلعه‌نویی یک طرف. آیا همان روز که امیر قلعه‌نویی هم در تبریز به عبدا... ویسی باخت اینگونه با او برخورد شد؟ منتقدان مظلومی و حامیان درجه یک امیر قلعه‌نویی – بخوانید دوستان مطبوعاتی‌اش – آن روز کجا بودند؟ صدایی از هیچ کس در نیامد و دوستان امیر قلعه‌نویی پس از باخت خانگی او مقابل صبای قم فقط سکوت کردند.