همیشه این پرسش برای هواداران فوتبال وجود داشته که چه مرجع نظارتی در رسانه ملی بر عملکرد گزارشگران ورزشی نظارت دارد؟ اظهارات غیر مسوولانه برخی گزارشگران ورزشی رسانه ملی در جریان بازی‌های فوتبال نارضایتی هواداران و مخاطبان این رسانه را در برداشته به گونه‌ای که واکنش به نوع عملکرد این طیف به یکی از سوژه‌های ثابت فوتبالی‌ها تبدیل شده است.
گزارشگران رسانه ملی در جریان بازی‌های هفته ششم رقابت‌های لیگ یازدهم شب بحث برانگیزی را پشت سر گذاشتند تا یک بار دیگر انتقاد از نوع عملکرد آنها افزایش یابد. جبهه گیری گزارشگران شهرستانی در تلویزیون و رادیو به اندازه‌ای پر ایراد بود که صبورترین منتقدان هم لب به اعتراض گشودند تا این واقعیت برای مدیران ارشد رسانه ملی رونمایی شود که ماجرای نظارت بر عملکرد گزارشگران ورزشی باید با جدیت دنبال شده تا نقاط ضعف پرشمار در این حوزه برطرف شود.
آن دسته از مخاطبانی که از طریق گیرنده‌های خود بازی ذوب آهن – پرسپولیس را دنبال می‌کردند در جریان این بازی بارها تصمیم گرفتند برای آرامش بیشتر جهت تماشای این بازی جذاب و پرهیجان صدای گیرنده خود را قطع کنند چون گزارشگر اصفهانی این دیدار بارها با به کار بردن جملاتی احساسی در نقش یک هوادار اصفهانی موقعیت‌های این بازی را گزارش می‌کرد بدون آنکه این مطلب را در نظر بگیرد به جز هواداران اصفهانی، این بازی از سوی سایر فوتبالی‌ها هم دنبال می‌شود. موضع‌گیری‌های یکطرفه گزارشگر تلویزیون همانند سوهانی بر اعصاب مخاطبان جلو و عقب می‌رفت تا آنها از تماشای این بازی جذاب محروم شوند.
گزارشگر تلویزیونی این بازی بارها با به کارگرفتن جملات احساسی نشان داد علاقه بسیار زیادی به پیروزی ذوب آهن مقابل پرسپولیس دارد چون هرگاه که جریان بازی به سود پرسپولیسی‌ها بود با بی میلی وظیفه خود را انجام می‌داد اما در شرایطی که نماینده اصفهان صاحب موقعیت می‌شد با فریادهای خود بازی را گزارش می‌کرد.
این اتفاق در جریان گزارش رادیویی این بازی نیز رخ داد؛ گزارشگر رادیویی بازی با گزارش یکسویه خود نشان داد به هیچ وجه از اصول حرفه‌ای گزارشگری در رسانه پیروی نمی‌کند. گزارشگر رادیویی پرسپولیس – ذوب آهن در مواقعی که توپ در اختیار بازیکنان پرسپولیس بود با لحنی آرام جریان بازی را گزارش می‌کرد اما وقتی نماینده فوتبال اصفهان در لیگ برتر صاحب یک موقعیت کاملا ساده می‌شد با چنان حرارتی بازی را به تصویر می‌کشید که مخاطبان تصور می‌کردند ذوب آهن موقعیتی تک به تک را به دست آورده است در صورتی که در تصاویر تلویزیونی چنین اتفاقی دیده نمی‌شد، اوج عملکرد ضعیف گزارشگر رادیویی زمان گلزنی نورمحمدی در دقایق پایانی این بازی بود که گزارشگر رادیویی کاملا بی تفاوت نسبت به این اتفاق تنها با به کاربردن واژه «گل» از کنار این ماجرا عبور کرد.
در جریان گزارش بازی شهرداری تبریز و راه آهن نیز اتفاقی مشابه روی داد تا مشخص شود تمامی گزارشگران شهرستانی به این درد گرفتار هستند. گزارشگر این بازی وقتی راه آهن صاحب موقعیت می‌شد با ارائه گزارشی سرد و بی روح سخن می‌گفت اما در مواقعی که تیم تبریزی صاحب موقعیتی معمولی می‌شد چنان با حرارت سخن می‌گفت گویی تیم صاحب گل شده است. در جریان بازی مقاومت شهید سپاسی و سپاهان نیز چنین معضلی وجود داشت، گزارشگر شبکه استانی بدون آنکه به مسائل حرفه‌ای توجهی داشته باشد در نقش یک هوادار ظاهر شد تا مخاطبان این شبکه تلویزیونی هم از این رفتار غیر حرفه‌ای متعجب شوند، گوینده شیرازی این بازی با به کار بردن جملاتی هواداری نشان داد سرسختانه علاقه به برتری تیم مقاومت مقابل سپاهان دارد و برای کسب این هدف از هیچ تلاشی فروگذار نبود.
کارنامه گزارشگران رسانه ملی در برهه اخیر انتقادات بیشماری را در این حوزه به وجود آورده از این رو انتظار می‌رود مدیران رسانه ملی برای پایان این وضعیت آزاردهنده راه حلی اتخاذ کنند تا همانگونه که گزارشگران سرشناس چون عادل فردوسی پور، مزدک میرزایی و پیمان یوسفی از حمایت از تیم‌های تهرانی خودداری می‌کنند بستری را فراهم آورند تا گزارشگران این رسانه در حوزه‌های شهرستان نیز از قواعد حرفه‌ای تبعیت کنند تا مخاطب تلویزیونی و رادیویی از لذت تماشا و شنیدن بازی‌های جذاب محروم نشود.