مسابقه ایران و برزیل؛ فرصت خلق شده در دقیقه آخر بازی؛ مباحث تیم ملی؛ دربی تهران و مصاحبه هایی که در روزهای گذشته از زبان میلاد میداودی منتشر شده بود؛ موضوعاتی هستند که این بازیکن در سایت شخصی اش برای آن ها توضیحاتی داده است. متن صحبت های میلاد میداودی را مرور می کنیم.
* تأسف نمی خورم که چرا ضربه ام در لحظات پایانی بازی با برزیل به خارج رفت. از زمانی که به میدان رفتم تا لحضه ای که داور سوت پایان را زد؛ تیم ما در مجموع حدود 30-40 ثانیه صاحب توپ بود و در همین لحظات اندک خودم را در موقعیت گل قرار دادم؛ آن هم در برابر تیمی به نام برزیل.
* در آن صحنه ابتدا توپ را در میانه میدان تحویل گرفتم؛ بعد از چند قدم پیشروی آن را به کریم باقری دادم و سریع خودم را به قلب دفاع برزیل رساندم. آقا کریم هم پاس خوبی داد و از بین دو مدافع برزیل عبور کردم اما دروازه بان بلند قامت آن ها خروج خوبی داشت و زاویه را کاملا تنگ کرد. تنها شکلی که می توانستم توپ را از دروازه بان برزیل عبور بدهم؛ همان ضربه ای بود که زدم. اگر لحظه ای درنگ می کردم یا توپ را روی زمین می زدم؛ قطعا به بدن دروازه بان برزیلی ها می خورد.
شاید به قول خیلی ها با گل شدن آن توپ اسم من در تاریخ فوتبال ایران ثبت می شد اما خودم اعتقاد دارم که گل زدن؛ همیشه به سود بازیکن تمام نمی شود. حداقل برای خودم که این موضوع وجود داشته و دلیلش را هم نمی دانم.
* بعد از بازی خبرنگاران مرتب می پرسیدند که با وجود گلزنی در بازی قبلی و آمادگی و انگیزه ای که داشتی چرا از دقیقه 87 به میدان آمدی؛ از خبرنگاران پوزش خواستم و جوابی به این سوال ندادم. الان هم نمی خواهم در این رابطه صحبت کنم. سرمربی و همکارانش در هر تیمی تصمیم گیرنده هستند و من بعنوان بازیکن باید تصمیمات آن ها را اجرا کنم.