اختصاصی سایت رسمی کانون هواداران: «تیم حکومتی» واژه ای جدید است که از چند ماه پیش به دایره دایره واژگان فوتبال وارد شد و حالا در بین هواداران فوتبال به ویژه در فضای مجازی یکی از پر کاربرد ترین واژه های فوتبالی است.
«تیم حکومتی» واژه ایست که مدتها هواداران دو تیم استقلال و پرسپولیس به یکدیگر نسبت داده و تیم مقابل را متهم به هواداری از جانب وزیر، وزارت ورزش و حتی دولت می کنند. اتهامی که در راس آن شخص مسعود سلطانی فر بعنوان وزیر ورزش و جوانان قرار دارد و نه وزیر و نه دستگاه مربوطه اش قادر به دفاع برابر این اتهامات نیست.
هواداران استقلال پرسپولیس ماه هاست هر اتفاق نا خرسندی در تیم های خود از داخل زمین گرفته تا کلان ترین مشکلات باشگاه را به گردن وزیر انداخته و او را متهم به جانبداری از تیم مقابل می کنند.
از اشتباهات داوری که بگذریم، هواداران دو تیم حتی اشتباهات فنی مربیان شان، خرابی زمین چمن، بد سلیقگی و تعلل مدیران و مربیان شان در نقل و انتقالات و هر اتفاق دیگری را ناشی از تصمیمات تعمدی وزیر بر علیه تیم خود دانسته و دستگاه وزارت ورزش را متهم به تخریب تیم مورد علاقه شان می نمایند.
استقلالی ها و پرسپولیسی که همدیگر را متهم می کردند کم بودند، حالا پای تراکتوری ها هم به این غائله باز شده و آنها وزیر را متهم به هواداری از هر دو تیم استقلال و پرسپولیس می کنند تا این دعوای دو طرفه، طرف سومی هم پیدا کرده باشد.
همه این ها تنها یکی از عواقب نادیده گرفتن یکی از قوانین فیفا است که بر آن اصرار دارد. فیفا صراحتا می گوید هیچ فرد، سازمان، گروه، شرکت، شخص حقیقی و حقوقی نمی تواند همزمان در مدیریت یا مالکیت دو باشگاه نقش یا مشارکت داشته باشد. اما این اصلی ترین قانون فیفا سالهاست در ایران توسط یک نهاد دولتی به اسم وزارت ورزش و در راس آن وزیر ورزش نادیده گرفته شده است.
وزارت ورزش سالهاست به صورت مشترک مالکیت این دو باشگاه را بر عهده داشته و وزیر ورزش نیز در ریاست مجمع دو باشگاه را همزمان عهده دار است که این اصل شکسته شدن قانون فیفا است.
تنها یکی از پیامدهای این قانون شکنی همین می شود که هواداران این دو تیم به خود مجوز بدهند تا از مالک یا مدیر ارشد تیم شان یا مالک و مدیر ارشد تیم حریف انتقاد کنند. در واقع هواداران استقلال و پرسپولیس و حالا تراکتورسازی، از شخصیت حقوقی وزیر ورزش انتقاد ندارند. بلکه انتقاد و حمله آنها به مدیران تیم مقابل شان است.
ایجاد همه شائبه ها در خصوص جانبداری از یک تیم خاص و یا تخریب یک تیم، ناشی از مالکیت مشترک در دو تیم می باشد.
علیرغم این که تاکنون بارها وزارت ورزش برای واگذاری این دو باشگاه به بخش خصوصی اقدام کرده است، اما همواره این اقدامات به دلیل محدودیتهایی که موجود است عقیم مانده تا این مشکل اساسی همچنان در فوتبال ایران وجود داشته باشد.
تا زمانی که وزارت ورزش خود را از مدیریت این دو باشگاه خلاص نکند، باید همواره انتظار هجمه انتقادات حداقل هواداران یکی از دو تیم و یا در اکثر مواقع هواداران هر دو تیم باشد.
طبیعی است که هرگز هواداران دو تیم به صورت همزمان راضی نباشند و میزان رضایت و نارضایتی آنها نسبت معکوس با هم دارد.