فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا برای پرسپولیس از همان قرعه ابتدایی در مرحله گروهی با دشواری و سختی هایی توام بود که با وجود تلاش فراوان برای پشت سر گذاشتن این سختی ها و رسیدن به فینال در نهایت پایان خوشی برای برانکو و شاگردانش در نیمه نهایی رقم نزد چون عبور از سد تیمی مثل الهلال و ستاره هایش برای سرخپوشان پایتخت به آرزویی دست نیافتنی بدل شد.
تقابل با الهلال چه در مرحله گروهی چه در نیمه نهایی باعث شد تا پروفسور و شاگردانش در چشیدن طعم شیرین برد مقابل قهرمان عربستان حسرت به دل بمانند. سرخپوشان به سختی و با یک گل به خودی از ستاره اسپانیایی در دوحه موفق به عبور از آن و شکست دادن لخویا تیم صاحب نام قطری شدند تا دردسرهای تقابل با الهلال همچنان بر قوت خود باقی بماند.
شکست های دردناک و ویرانگری نیز در تقابل با الهلال در انتظار پرسپولیس بود به خصوص در بازی رفت مرحله نیمه نهایی که نتیجه تحقیرآمیز 4-0 روی تابلوی بازی به ثبت رسید تا همان نمایش بد زمینه صعود رامون دیاز و شاگردانش به فینال آسیا را در ابوظبی فراهم کند، شکستی که در بازی برگشت در مسقط جبران نشد تا در پایان دو بازی رفت و برگشت نتیجه 6-2 رقم خورده و مانع صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان شود تا طلسم نبردن الهلال در یک فصل نیز برای سرخپوشان پایتخت بر قوت خود باقی بماند.
این بار اما در قرعه کشی فصل جدید این استقلال بود که جای پرسپولیس را در قرار گرفتن در یکی از دشوارترین قرعه های ممکن پر کرد تا طعم رقابت در گروه مرگ را بچشد. از آن مهم تر دو بازی رفت و برگشت نیز با رقیب سنتی و دیرینه خود در دربی آسیا را نیز پیش رو داشته باشد، قرعه ای که در ابتدا با شرایط حاکم بر استقلال موجی از ناامیدی را رقم زد اما با شروع این تورنمنت مهیج به یکباره همه چیز عوض شد چون نمایشی متفاوت از وینفرد شفر و شاگردانش در این رقابت ها دیده شد.
سوای از موفقیتی که استقلال با صعود مقتدرانه از گروه مرگ و صدرنشینی رقم زد یک نکته بسیار بااهمیت تر در این نمایش درخشان نیز نهفته بود آن هم انتقامی بود که این تیم به جای رقیب سنتی و دیرینه اش از قهرمان عربستان گرفت و بلایی سر الهلال و مالکان ثروتمند و پرادعایش آورد که تا سال ها کابوس قعرنشینی و وداع زودهنگام از آسیا در تقابل با بهترین تیم های غرب قاره از یاد آنها پاک نمی شود آن هم درست در روزهایی که پانزدهمین قهرمانی این تیم در تاریخ لیگ عربستان سرو صدای زیادی به راه انداخته بود.
شاید بسیاری مدعی باشند الهلال این فصل به نسبت الهلال فصل قبل از قدرت خوبی برخوردار نبود، ادعایی که با نگاه به ریخت و پاش های قهرمان سعودی ها در خریدهای گران قیمت زمستانی و پرکردن جای خالی برخی مهره های مصدوم چندان نمی تواند دلیل محکمی بر ناکامی این تیم باشد. آبی های ریاض تیمی بودند که در رقابت های لیگ قهرمانان زوجی 10 میلیون یورویی از مراکش و آرژانتین در خط حمله داشتند ضمن این که به غیر از کارلوس ادواردو و عمر الخریبین سایر مهره های فصل قبل خود را نیز به میدان فرستاده بودند اما با این حال در دو بازی رفت و برگشت مقابل استقلال دست ها را به علامت تسلیم بالا بردند چون حریف تدابیر تاکتیکی شفر و شاگردان باانگیزه اش که فوتبالی مدرن و شناور به نمایش گذاشته بودند، نشدند.
مرد آلمانی در گروه مرگ بلایی سر مربیان آرژانتینی (رامون دیاز و سپس خوان براون) آورد که فصل قبل برانکو در انجام آن ناکام مانده بود. شفر که شناخت کاملی از نوع فوتبال و توانایی الهلال داشت به خصوص در بازی رفت عملا تفکرات مرد آرژانتینی را خلع سلاح کرد و در این راه به خوبی از مهره هایی که داشت در شطرنج با رامون دیاز بهره برد تا همان شکست اعتماد به نفس را از نایب قهرمان آسیا بگیرد و زمینه ورود بحران های فراوان به اردوی الهلال را فراهم کند، بحرانی که با برکناری غیرمنتظره دیاز استارت خورد و تا روز آخر بازی ها تاثیراتش را نشان داد.
استقلال در حالی در تقابل با رقیب دیرینه در دربی معروف خاورمیانه برنده هر دو بازی رفت و برگشت در مسقط و کویت لقب گرفت تا با صدرنشینی گام به مرحله پلی آف بگذارد و الهلال را با قعرنشینی در گروه مرگ به آغوش طرفداران ناراضی برگرداند که این بردها باعث شد تا هر دو مربی خارجی و آرژانتینی از هدایت الهلال برکنار شوند، لژیونرهای سرشناس و گران قیمت شاغل در این تیم قراردادشان فسخ شود و از همه مهم تر اعتبار و حیثیت نایب قهرمان پرآوازه آسیا نیز زیر سئوال برود چون به بدترین شکل ممکن با آسیا وداع کرد.
