1) «اختلاف خاصی بین آقایان کفاشیان و تاج وجود ندارد. اگر هم مشکلی باشد، دوستان روی همدیگر را می‌بوسند و مسایل حل می‌شود!» اینها را «دکتر» علی سعیدلو می‌گوید و به این ترتیب از لابه‌لای جملاتش معلوم می‌شود حضور سرزده او در فدراسیون فوتبال برای امر خطیر وادار کردن رییس و نایب رییس این مجموعه برای بوسیدن روی ماه یکدیگر بوده است! معاون محترم رییس جمهور که در ادعایی تاریخی اعلام کرده حاشیه‌های امروز فدراسیون فوتبال از گذشته خیلی کمتر شده(!)، راه حل از میان رفتن مشکلات و اختلاف نظرها در راس هرم اجرایی فوتبال را « روبوسی» آقایان مسوول تلقی کرده است. درست در دل همین اظهار‌نظرها و ابراز عقیده‌هاست که می‌شود ریشه‌های پسرفت دنباله‌دار ورزش ایران و به ویژه فوتبال کشور را لمس کرد و فهمید که چرا حال و روز این حوزه این اندازه پریشان است. وقتی مدیر ارشد ورزش این مملکت، برای درد بزرگ اختلافات عمیق مدیریتی و سوءتدبیر حاکم بر فدراسیون فوتبال، نسخه اعجاب‌آور «یک مشت ماچ» را تجویز می‌کند، آیا سقوط پایان ناپذیر این رشته ورزشی، جای تعجب دارد؟!
2) اختلاف نظر در هر مجموعه آزاد و مستقلی کاملا طبیعی است. تردیدی وجود ندارد که در سراسر کره زمین، هیچ دو نفری کاملا شبیه به هم فکر نمی‌کنند. برهمین اساس، قاعدتا تصمیم‌سازان و سیاست‌گذاران مجموعه‌های گوناگون نیز حق دارند پیرامون مسایل مختلف، به شکلی متفاوت بیندیشند و دست بر قضا همین اختلاف‌ها در صورت کانالیزه شدن و رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب‌تر و متعالی‌تر، می‌تواند سبب‌ساز رشد و پیشرفت باشد.
امروز هم در اتاق فکر یکی از ضعیف‌ترین فدراسیون‌های تاریخ فوتبال ایران، اختلافی عمیق و اساسی در مورد یک موضوع بسیار مهم پیش آمده است. ائتلاف نایب رییس فدراسیون، از مربی بزرگ خارجی برای ادامه حیات تیم‌ملی استقبال می‌کند و البته شخص علی کفاشیان مصرانه هواخواه باقی ماندن افشین قطبی بر این مسند است. آیا چنین اختلاف عقیده بنیادینی که عاقبتش می‌تواند تاثیری سرنوشت‌ساز بر رقم خوردن آینده فوتبال ملی ایران داشته باشد، از نظر جناب آقای «دکتر» سعیدلو، آنقدر ناچیز است که می‌شود با مشتی ماچ و بوسه حلش کرد و به بهترین تصمیم ممکن دست یافت...؟!
3) رفته‌رفته «بوسیدن» دارد به یکی از معضلات بزرگ فوتبال ایران تبدیل می‌شود. آقایان، از فوتبالیست جماعت گرفته تا مدیر و مربی، هر چه دوست دارند به هم می‌گویند و هر اتهامی دلشان می‌خواهد به یکدیگر نسبت می‌دهند، اما دست آخر با دخالت عده‌ای میاندار که به جای مدیریت علمی ترجیح می‌دهند «کدخدامنشانه» رفتار کنند، بوسه‌ای روی صورت گل انداخته هم می‌چسبانند و خلاص! درست به همین دلیل است که مدعی دوپینگ دسته جمعی، بعد از مدتی ادعایش را در آغوش مربی متهم از یاد می‌برد و نسبت دهنده تبانی و زد و بند به طرف مقابل، تحت تاثیر ماچ‌های آبدار او همه چیز را فراموش می‌کند! در چنین اتمسفر خارق‌العاده‌ای که انگار همه آقایان بسیج شده‌اند تا سرپوش روی کاستی‌ها بگذارند و هر طور شده عاقبت خودشان و کارشان را تضمین کنند، چگونه می‌توان انتظار کشف جرم یا رشد و ترقی را داشت؟ بدبختانه تیراژ وسیع ماچ و بوسه در فوتبال ما کاری کرده است که هیچ اختلافی به درستی ریشه‌یابی نمی‌شود و هیچ بگو مگویی به یک حرکت سازنده برای فوتبال و به نفع فوتبال تبدیل نمی‌شود. حقا که این آشتی‌های صوری و مصلحتی، هزار بار از قهر و جدل زیانبارتر است!
4) ماجرای اختلافات شکل گرفته در راس تشکیلات فدراسیون فوتبال هم با مداخله مستقیم «دکتر» سعیدلو مسکوت و بی‌نتیجه باقی ماند. در پی آن شوی آشتی‌کنان بین تاج و کفاشیان هم هست که کنفرانس مطبوعاتی امروز افشین قطبی، احتمالا حکم تمدید حضور او در تیم ملی فوتبال ایران را ایفا می‌کند. این مرتبه هم دخالت سازمان، باعث استمرار کار مردی در تیم‌ملی شد که قاطبه کارشناسان فوتبال و حتی مسوولان فدراسیون به وی اطمینان ندارند. فرصت تاریخی بسیار مهمی که اکنون می‌توانست در اختیار یک سرمربی کارآمد بین‌المللی قرار بگیرد و در زمان طولانی باقی مانده تا مقدماتی جام‌جهانی آینده به ساخته شدن یک تیم قدرتمند بینجامد، ذره ذره از دست می‌رود و از همه اسفبارتر، این است که بعد از ناکامی احتمالی آینده، هیچکس سراغ از سبب‌سازان امروز آن فاجعه نمی‌گیرد و چه بسا خود «دکتر» سعیدلو و همکارانش، شتاب‌زده‌تر از همه به صدور حکم اخراج کادر فنی کمک کنند تا در آن فضای هیجانی، کسی عملکرد فعلی‌شان را به چالش نکشد...!