آینده ای که شاید آبستن حوادث بسیاری باشد و کسی نمی تواند
بگوید از حالا چه اتفاقاتی برای استقلال خواهد افتاد ، درست مانند پرسپولیس که کل
فصل قبل را در رتبه های ته جدولی سیر میکرد و یکباره با رشدی صعودی تا یک قدمی
قهرمانی هم رفت و چه بسا اگر دو گلی که در دربی از استقلال دریافت کرد نبود، حالا
بعد از 9 سال میتوانست جشن قهرمانی بگیرد و حسرت نخورد که بخاطر تفاضل ِگل قهرمانی
فصل را از دست داده است .
در مورد منصوریان و استقلال هم دانستن همین نکته
امیدوارکننده کافی است که عملکرد نیم فصل منصوریان در استقلال دقیقاً شبیه عملکرد
وی در تیم نفت تهران است منتها چون رسانه ها و جراید بیشتر روی عملکرد استقلال و
پرسپولیس زوم میکنند شاید ایستادن در رتبه هفتم جدول قدری توی ذوق بزند و سبب شود
خیال کنیم با این رتبه امیدی برای رسیدن به صدر جدول نیست ، در صورتیکه که عملکرد
نیم فصل اول منصوریان در نفت تهران نیز بهتر از الان استقلال نبوده و آمارها نشان
میدهند روند صعودی این تیم دقیقا از نیم فصل دوم آغاز شده است .
حالا چشم امید
هواداران به منصوریان و بازیکنانی چون روزبه و کریمی و غفوری و سایر نفرات آماده
استقلال است که ببینند آیا انتظاراتشان از استقلال را در نیم فصل دوم برآورده
میکنند یا نه ، هرچند منصوریان میتواند با تقویت تیمش در نیم فصل دوم قدری وضعیت و
شرایط استقلال را بهبود ببخشد و تا حدی هم خیال خودش و هم هواداران را از بابت
داشتن تیمی قدرتمند راحت کند اما نتیجه هر چه که باشد این خود بازیکنان هستند که
باید فعل خواستن را صرف کنند وگرنه با راه رفتن در زمین کسی به رتبه های بالای
جدول و صدرنشینی نخواهد رسید .