بعدها
به خودم گفتم تا وقتی زنده هستم چند بارِ دیگر ممکن است چنین سوالی از من پرسیده شود و من چند بار دیگر می توانم اَبرویم
را بالا بیندازم و بگویم خودم هم نمی دانم!( کافه پیانو)
شرایط این روزهای ورزش و اشکالاتی که به
مواضع وزیر ورزش در قبال دو باشگاه استقلال و پرسپولیس وارد شده، می تواند وزیر را
با این پرسش مهم و اساسی مواجه کند که آقای
وزیر شما در روند اجرایی امور دو باشگاه پرطرفدارِ استقلال و پرسپولیس "چکاره
اید" که در جزئی ترین مسائل آنان نیز ورود می کنید.
وزیر در پاسخ به این سوال حتما خواهد گفت من رئیس مجمع این
دو باشگاه هستم . اما وزیر نباید قبل از آن که مورد سوال دوم واقع شود، از خودش سوال
کند به عنوان رئیس مجمع ، چرا باید از سوی استقلالی ها انگِ پرسپولیسی و از طرف پرسپولیسی
ها، انگ ِ استقلالی بر پیشانی اش چسبانیده شود.
آیا وزیر ورزش نباید از خودش سوال کند به
عنوان رئیس مجمع و متولی این دو باشگاه وقتی درباره میزانِ قرارداد مربیان و بازیکنان
استقلال نظر می دهم، باید درباره میزانِ دریافتی مربیان و بازیکنان پرسپولیس نیز اعلام
موضع کنم تا هم از حساسیت ها کاسته شود و هم عدالت رئیس ورزش، پابرجا باقی بماند!
آیا بهتر نبود دکتر گودرزی به جای ایجاد ِاین حساسیت ها، چارچوب
های علمی و عملی ورزش را مشخص کند تا هنگامی
که مثل فرزند نویسنده ی کتابِ کافه پیانو مورد سوال قرار گرفت، با صدای بلند بگوید،
من همانی هستم که سیستم معیوبِ ورزش را اصلاح، نقل و انتقالات باشگاه ها را سامان،
ولنگاری های ورزش را کمتر ، دلالی را ریشه کن و نظامی قانونمند برای مدال آور رقابتهای
آسیایی جهانی و المپیک تعریف کرد!