نگاهی به بازی استقلال مقابل استیل‌آذین در نیم فصل نخست نشان می‌دهد شاگردان مرفاوی به شکل ماهرانه‌ای توانستند علی کریمی را که آن روزها سرشار از انگیزه بود و می‌خواست در لباس استیل‌آذین خودی نشان بدهد مهار کنند. صمد در این بازی از شیوه‌ای کاملا مدرن بهره گرفت. او یک یا دو بازیکن خاص را مامور مهار کریمی نکرد؛ اشتباهی که یک فصل قبل امیر قلعه‌نویی مرتکب شد و در دو بازی رفت و برگشت دربی نتوانست علی کریمی را مهار کند. همانطور که دیدیم کریمی در هر دو بازی عامل اصلی ناکامی استقلال لقب گرفت. او یک بار گلزنی کرد و بار دیگر با ضربه سر علیزاده را مجبور به خطای پنالتی کرد (همان هند معروف!) تا نقش کلیدی خود را در ترکیب تیمش نشان بدهد و دربی را به تساوی بکشاند. امیر قلعه‌نویی چنین می‌پنداشت که اگر به بازیکن خاصی ماموریت بدهد تا نفس به نفس کریمی حرکت کند او نمی‌تواند کارآیی لازم را در میدان داشته باشد اما حاصل تفکرات او کاملا متفاوت با نتیجه‌ای بود که در میدان رقم خورد.
صمد مرفاوی در نیم فصل نخست نشان داد حداقل در زمینه مهار علی کریمی موفق‌تر از امیر قلعه‌نویی است! اتفاقی که شاید از دید خیلی‌ها پنهان مانده است. اما این واقعیت ملموس را باید پذیرفت که صمد به واسطه تفکرات خود توانست به خوبی باعث محو شدن علی کریمی در میدان بشود و به نوعی جادوگر را میان افکار خود حل کند! به همین دلیل صمد را حداقل باید در این زمینه موفق‌تر از امیر قلعه‌نویی دانست. وقتی در لابه‌لای افکار مرفاوی ورود می‌کنیم و تفکرات او را برای مهار علی کریمی مورد ارزیابی قرار می‌دهیم می‌بینیم او برای مهار جادوگر چندان به خود و تیمش سخت نمی‌گیرد. تاکتیک مهار منطقه‌ای که روز گذشته هم به آن اشاره شد راه‌حل مناسبی از دیدگاه صمد محسوب می‌شد. او کریمی را آزاد گذاشت تا در میدان هر کاری می‌خواهد انجام بدهد و شاید تفکر باعث شگفت‌زده شدن جادوگر شد. کریمی چنین می‌پنداشت که وقتی وارد میدان می‌شود همه بازیکنان استقلال همچون ادوار گذشته دورش را می‌گیرند تا او مهار بشود و شاید تنها نکته‌ای که سبب شد او از کار افتاده و تبدیل به یکی از کم‌فروغ‌ترین بازیکنان میدان بشود، همین باشد!