دربی سرخابی ها ، جدال گلادیاتورها یا نبرد اندیشه ها

در این میان در تمام این سالها که بازی دربی برگزار شده به ندرت شاهد این بوده ایم که پیش بینی ها پیرامون این بازی درست از آب در بیاید ، یعنی همیشه وقتی کفه ترازو به سمت یکی از تیم های سرخابی سنگین تر بوده و یا بازیکنان بهتر و جایگاه بالاتری در جدول لیگ برتر داشته ، آن تیم برنده بازی نبوده و برعکس تیمی فاتح دربی بوده که بر اساس آمار و شواهد ضعیفتر از رقیب خود بوده است و این چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد .

با تمامی این تفاسیر اما بازار کری خوانی و حریف طلبی چه در میان بازیکنان و چه در میان پیشکسوتان و قدیمی های این عرصه داغ داغ است و بعضاً حتی خوانندگان و بازیگران و هنرمندان هم در بحث کری خوانی گوی سبقت را از فوتبالی ها ربوده اند .

از یک طرف استقلالی ها قائل به کری خوانی نیستند و اشاره میکنند که نیازی به کری خوانی نیست و استقلال با هم قد خودش کری میخواند و اصولا مگر برای تیمی مثل پرسپولیس که هرچند سال یکبار مدعی می شود کری می خوانند ؟  از طرف دیگر پرسپولیسی ها  هم به نتایج چند دربی قبلی دلخوش هستند و در هفته های اخیر نیز نتایج خوبی گرفته اند و آنقدر خودشان را به صدر جدول نزدیک کرده اند که بنوعی مدعی پیروزی در دربی هستند و مدام اشتباهات داوری دیدارهای دربی های گذشته را گوشزد میکنند تا با زبان بی زبانی بگویند ما برنده دربی هستیم و اگر یک درصد هم باختیم تقصیر داوری است !!!!

بازیکنان دو تیم اما وضعیت متفاوتی را تجربه میکنند ، آنها در یک حالت بیم و امید بسر می برند چرا که هم دوست دارند بهترین بازی عمرشان را در دربی ارائه کنند و برنده بازی باشند و هم استرس و ترس  باخت را در ذهنشان دارند و آرزو میکنند بعنوان تیم بازنده از میدان خارج نشوند .

این استرس و این بیم و امید هم برای بازیکنان خوب است و هم بد ، خوب از این جهت که باعث می شود تمام توانایی خودشان را در زمین بکار گیرند تا تیم پیروز میدان باشند و بد از این جهت که اگر جهت منفی استرس بر آنها غلبه کند و نتوانند کارایی خود را در زمین پیاده کنند بدون شک بازنده میدان خواهند بود و باید پاسخگوی خیل عظیمی از هواداران باشند . همین استرس و همین بیم و امید است که یکروز یک بازیکن را به بهترین بازیکن میدان و روز دیگر همان بازیکن را به ضعیف ترین بازیکن زمین تبدیل خواهد کرد و عملکرد تیم را تحت الشعاع قرار خواهد داد .

از اینها که بگذریم به کادر فنی و مربیان دو تیم میرسیم ، جاییکه اندیشه ها حاکم هستند و نه کری خوانی فایده ای دارد و نه سابقه و کارنامه بد و یا درخشان گذشته !!! چرا که هر بازی برای خودش یک تجربه جدید است و هیچ مربی نمی تواند بواسطه موفقیت ها وناکامی های قبلی ، خود را از پیش بازنده و یا برنده قلمداد کند . اینجاست که تفکر و تاکتیک به کار می آید و آن تیمی برنده میدان می شود که در لحظات حساس و نفس گیر ، تاکتیک بهتر و برتری را اتخاذ کند و پر زورتر از حریف ظاهر شود .

 شاید خیلی ها بگویند دربی حساس است و بازیکنان همینکه زیر این فشار تماشاچی بازی میکنند هنر میکنند و اصلا فرصت به اجرای تاکتیک ها و نکات فنی نمی رسد و هرچقدر هم که بازیکنان تلاش میکنند نمیتوانند نکات گوشزد شده مربیان را بخاطر استرس و فشار حاکم بر بازی پیاده کنند اما نکته اصلی اینجاست که نقش مربیان در دربی همیشه تعیین کننده بوده و همیشه شاهد این بوده ایم که نوع بازی در دربی بر حسب نوع مربیان دو تیم تغییر میکند .

بطور مثال دربی هایی که امیرقلعه نویی و علی دایی مربیان دو تیم بودند با دربی هایی که پرویز مظلومی و برانکو و دنیزلی و ... مربیان تیم بودند کاملا هم از لحاظ مدل بازی و هم از لحاظ نوع فوتبال ارائه شده تفاوت دارند و گواه این مدعی نیز این است که در هر دربی که پرویز مظلومی مربی استقلال بوده استقلال بدون گل زمین را ترک نکرده و یا برعکس نوع بازی ارائه شده توسط پرسپولیس در زمانی که دنیزلی مربی این تیم بوده و از استقلال دو گل عقب افتاده یک بازی تاکتیکی و رو به جلو و با هدف بوده است نه صرفا یک بازی محافظه کارانه به نیت تساوی و خراب نشدن رکورد و یا ترس از باخت از حریف .

مسلما دربی 82 تحت تاثیر مربیانی چون پرویز مظلومی و برانکو ایوانکوویچ که تفکرات خوب هجومی در سر دارند یک فوتبال خوب و جذاب و تماشاگرپسند خواهد بود و با توجه به نوع بازی هر دو تیم و اینکه این بازی علاوه بر دربی حکم فینال زودهنگام لیگ برتر را دارد جدابیت های خاص خودش را خواهد داشت اما نکته اصلی ماجرا این است که تا یکجایی از بازی ، بازیکنان توانایی فوتبال بازی کردن را دارند و دقیقا بعد از گذشت یک نیمه و از شروع نیمه دوم و حتی دقایق حساس بازی این مربیان هستند که ایفاگر نقشی مهم در سرنوشت تیمشان هستند ،جایی که باید با یک تعویض، تاکتیک تغییر کند و یا با یک هوشمندی ساده و یک تفکر ناگهانی ورق بازی برگردد وگرنه کنار نیمکت ایستادن و بر سر بازیکنان داد و فریاد کردن مشکلی را حل نخواهد کرد و کاری از پیش نخواهد برد .

دربی سرخابی ها ، تماشاگر خوب ، بازیکن خوب ، زمین خوب ، پخش تلویزیونی خوب با تبلیغات فراوان بین دو نیمه ، کادر فنی خوب  و خلاصه تمام فاکتورهای لازم برای ارائه یک بازی جذاب را دارد ، اما همه اینها وقتی تبدیل به یک روز شیرین برای هواداران خواهند شد که یک تفکر و اندیشه خوب نیز در درون تیم ها حاکم باشد . تفکری که از کادر فنی به بازیکن منتقل شود و در زمانهای حساس یاری رسان تیم باشد . آری ، دربی سرخابی ها قبل از اینکه دربی فوتبال و یا جدال گلادیاتورها باشد ، نبرد اندیشه هاست ...