حال و احوال این روزهای پرافتخارترین مربی
تاریخ لیگ برتر از همان عجیب های پاراگراف بالاست. از همان ها که باید با
خودت بگویی چه شد یکدفعه؟ همه چیز که بر وفق مراد ژنرال بود؟ چرا اینقدر
زود؟ و به قول عادل فردوسی پور N چرای دیگر.
اما بدون شک دوران مربیگری امیرخان قصه ما از
دوران بازیگریش باشکوه تر و صدالبته پر و سر و صدا تر بود. دورانی که با
امیر گذشت آبستن اتفاقات فراوانی بود. از قهرمانی ها و افتخارآفرینی های
گاه و بی گاهش با استقلال و سپاهان و ... تا دوره کوتاه مربیگریش در تیم
ملی.
تاثیرگذاری ژنرال در رسانه ها و بین مردم به
حدی بود که او حکم مهران مدیری فوتبالی ها را ایفا کرد و تکه کلام های
جالبی را از خود به جای گذاشت که هنوز هم که هنوزه نقل محافل است. از
بزرگوار گفتن های کنایه آمیزش بگیرید تا خیلی مرد بودن مجید جلالی بعد از
قهرمانی دراماتیک استقلال در مشهد و اجنبی ها و قلم به دست ها و میکروفون
به دست هایی که به اعتقاد خودش، قصد زدن او را داشتند. از مصاحبه هایی که
با بسم الله معروفش آغاز می شد و به خدا را شاکرم هایش ختم می شد تا علی
معروفش با آن حالت فوق العاده در کنفرانس مطبوعاتی که چاشنی 10 سال بعد
طنزهای آیتمی را فراهم کرد.
بله. همه این ها و خیلی های دیگر حاصل تنها
دوران مربیگری ژنرال بود. ژنرالی که به سان ژنرال های واقعی از میان چمن
استادیوم آزادی قدم می زد و دوستانش هم دور و برش را گرفته بودند و حسابی
شلوغ می کردند. دورانی که امیرخان فدایی داشت. از بازیکن تا کمک مربی و حتی
لیدر. خیلی ها همان موقع گفتند این ها دوستان امروز ژنرال هستند و فردا از
آ« ها خبری نمی شود.
اما. اما به یک باره ورق برگشت. به ظاهر بعد
از پشت سرگذاشتن دو سال ناکام در استقلال اما در باطن و به اعتقاد خود
امیرخان با سناریوی از پیش تعیین شده. و دیشب که شب عجیبی بود. شاید بتوان
اسم دردناک را بر روی آن گذاشت. ژنرالی که در خصوصی ترین مکان ها چند نفر
دور او را گرفته بودند؛ ژنرالی که دو جین بازیکن فوتبالشان را مدیون او
بودند؛ دیشب در رستوران شخصی اش و در سکوت و تنهایی فراوان شمع 52 سالگی اش
را فوت کرد. نه خبری از دوستانش بود؛ نه خیلی از ان هایی که برایش دم از
رفاقت می زدند. فقط چند نفر مثل فراز کمالوند و امیرعلی دانایی در کنارش
بودند و دیگر هیچ.
کاری به درستی و نادرستی رفتارهای قلعه نویی
نداریم. کاری نداریم که چقدر برای کارهایی که نکرده و نکرده حق دارد. اما
چه برای دوستدارانش و چه برای دشمنانش، دیدن این گونه امیر، دوست داشتنی و
جالب نیست. به نظر،حال این روز قلعه نویی مثل ژنرالی می ماند که سربازهایش
تنهایش گذاشته اند. ولی با همه این تفاسیر بزرگوار اگر علی را صدا نمی کنی!
زادروزت مبارک