مدت‌هاست خبرهایی مبنی بر
تعلیق کمیته ملی المپیک کویت و فدراسیون‌های ورزشی این کشور به گوش می‌رسد
و حتی IOC یکی از دلایلی که میزبانی مسابقات کسب سهمیه المپیک در رشته
تیراندازی با کمان را از این کشور گرفت همین موضوع است؛ «دخالت دولت در
ورزش». موضوعی که زنگ خطری برای ورزش کشور ما محسوب می‌شود آن هم در فاصله 9
ماه مانده تا المپیک 2016.
شاید برای خیلی‌ها سوال باشد که تعلیق ورزش کویت چه
ارتباطی به ورزش ایران دارد، اما نمونه‌های فدراسیون‌های تعلیقی در کشور ما
هم کم نبوده است که می‌توان به تعلیق فدراسیون‌های فوتبال، تیراندازی با
کمان و قایقرانی اشاره کرد که لطمات زیادی هم به ورزش کشورمان وارد کرد.
* استعفای شجاعی و آزمون بزرگ برای ورزش ایران
موضوعی که اخیراً باعث نگرانی شده مربوط به استعفای
محمدعلی شجاعی خزانه‌دار کمیته ملی المپیک است. شجاعی که ریاست فدراسیون
تیراندازی با کمان را نیز عهده‌دار است در زمان انتخابش برای خزانه‌داری
اعلام کرد از ریاست این فدراسیون استعفا می‌کند، اما بعد از دو سال هیچ
اتفاقی نیفتاد تا اینکه زمان انتخابات از سوی وزارت ورزش اعلام شد. همین
امر باعث شد تا شجاعی به دنبال راه حلی برای ادامه حضورش در فدراسیون باشد
به همین دلیل تصمیم گرفت تا در فاصله کوتاهی که تا المپیک باقی مانده و با
توجه به وظیفه حساسش در این اوضاع از خزانه‌داری استعفا کند.
این موضوع روز شنبه در دستور جلسه اعضای هیات اجرایی
کمیته ملی المپیک قرار گرفت، اما مسئولان کمیته در اقدامی جالب اعلام
کردند در این باره از نظر مشورتی وزیر ورزش استفاده خواهند کرد! و در واقع
توپ را به زمین دیگر ساختمان سئول انداختند، در حالی که یکی از وظایف هیات
اجرایی تصمیم‌گیری درباره چنین اتفاقاتی است، در اساسنامه هم به آن اشاره
شده و این موضوع به هیچ عنوان ارتباطی به وزارت ورزش ندارد.
از طرفی بارها مسئولان کمیته ملی المپیک در ادوار
مختلف اعلام کرده‌اند نهادی مستقل هستند و دولت باید از دخالت در امور آنها
بپذیرد، اما مشخص نیست که چرا اعضای هیات اجرایی درباره استعفای شجاعی این
مسئولیت را بر گردن وزیر ورزش انداخته‌اند؟ مگر نه اینکه بارها کشورهای
مختلف به دلیل دخالت دولت از حضور در مسابقات مختلف تعلیق شده‌اند؟ کویت
نمونه بارزی است که با وجود ارتباط خوبش با شیخ احمد الفهد الصباح رئیس
شورای المپیک آسیا بازهم در طی 5 سال گذشته تعلیق شده است.
* تکرار نتیجه لندن در گرو حل اختلافات
ایران در المپیک لندن نتایج درخشانی داشته است، اما
اتفاقات اخیر که به نطر می‌رسد بیشتر برای منافع شخصی است تا ملی، این
نگرانی را به وجود آورده تا در آستانه المپیک که IOC هم تمرکز بیشتری روی
کشورها دارد، آتش تعلیق دامن ایران را هم بگیرد، در این صورت چه کسی
پاسخگوی ورزشکارانی خواهد بود که 4 سال برای حضور در المپیک زحمت
کشیده‌اند؟
به نظر می‌رسد برای فرار از این خطر کمیته ملی
المپیک و وزارت ورزش باید ارتباط بیشتری باهم داشته باشند و با هماهنگی
بتوانند اختلافات را کنار گذاشته و به فکر منافع ملی باشند. فراموش نکنیم
با یک مدال ورزشکاران در رقابت‌های بین‌المللی 70 میلیون ایرانی شاد خواهند
شد. کسب یک مدال در رقابت مهمی همچون المپیک فقط به ورزشکار و جامعه ورزش
تعلق ندارد، بلکه میلیون‌ها ایرانی در آن سهیم هستند.
آقایان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک! ورزشکاران را
دریابید. فقط 277 روز تا المپیک ریو و افتخارآفرینی ملی‌پوشان باقی مانده
است. با دور کردن خطر تعلیق می‌توان دغدغه ورزشکاران را برای مدال‌آوری کم
کرد.